สายตาเหลือบมองโดยรอบ ดูเหมือนว่าจะเดินมาจวบจะถึงหอพักแล้ว มือหนึ่งยื่นออกร่มเล็กน้อยก็รู้สึกได้ว่าฝนจะหยุดแล้ว ลูน่าค่อยๆลดร่มลงก่อนที่จะดึงพับเก็บเข้ามา พลางปล่อยให้เฟนริลได้พูดอะไรไปเรื่อยของเธอ

"ปรับเวลาใหม่ซะนะ ถ้าไม่อยากรั้งท้ายคนอื่น.. ชั้นซ้อมหลังเลิกเรียน และตื่นตี5มาวิ่ง"

"ถ้าอยากเจอชั้นก็มาตามนั้น... บอกตามตรง.. เห็นเธอแล้วเหมือนหมาข้างถนนที่ไม่มีวินัยชีวิตเท่าไหร่"

"..."

หญิงสาวหูกระดิกเล็กน้อยกับการอธิบายของเฟนริล แน่นอนว่าการใช้มือประกอบท่าทางทำให้เธอต้องกรอกตามอง

"นี่เธอรู้จุดประสงค์ที่หอต้องปิดตอนสี่ทุ่มมั้ยเนี่ย..."

ลูน่าถอนหายใจเบาๆเหมือนว่าตนจะถามในสิ่งที่น่าปวดหัวอีกแล้ว

"เธอเอาเวลาทั้งวันไปทำอะไร ถึงได้ออกมาซ้อมตอนดึกถึงเช้าทุกวัน... ไม่สิ เธอได้นอนบ้างรึเปล่า?"

"เฮ้อ..ชีวิตเธอแปลกพิกล.."

"เธอพูดอะไรเข้าใจยากจัง.. ทำไม สิ่งที่ชั้นพูดมันชัดเจนไม่พอ หรือแค่ต้องการเอาชนะชั้น"

"ยิ่งเธอพูดไปเรื่อยก็ยิ่งน่ารำคาญนะ"

ลูน่าถอนหายใจกับคำตอบที่ไม่จบไม่สิ้นของเฟนริล ดูเหมือนว่าเธอเองก็คงไม่ชอบนิสัยในส่วนนี้เท่าไหร่ เธอเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของอีกฝ่ายแต่กลับตำหนิคำพูดเหล่านั้น เธอปล่อยให้บรรยากาศเงียบลงเหมือนให้เฟนริลได้คิดไตร่ตรองใหม่อีกครั้ง

"..."

"ช่วงนี้ยังซ้อมวิ่งอยู่รึเปล่า?"

"เฟนริล.. คนที่ไม่อยากวิ่งลุยฝน ก็มีแต่คนที่กลัวเปียกเท่านั้นแหละ"

"นั่นคือปัจจัยที่เลี่ยงไม่ได้มากกว่าการลื่นซะอีก..."

มือของเธอหมุนร่มในมือไปพลาง สายตายังคงมองทางอยู่ตลอด แต่พอมานึกๆว่าตนพูดไรไปบ้างก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆเหมือนกำลังตอบคำถามไร้สาระอยู่

"ถ้าเธอกลัวเปียกก็แค่พกร่ม เอาเวลาที่รอฝนหยุดไปทำอะไรที่มีประโยชน์กับตัวเองดีกว่า"

เธอตัดสินใจพูดไปตรงๆ ให้อีกฝ่ายรู้ตัว

"หืม.."

"ทั้งๆที่วิ่งสุดกำลังได้หลายพันเมตร แต่กลับกลัวลื่นถ้าต้องวิ่งฝ่าฝนกลับหองั้นหรอ.."

ลูน่าหันมองเฟนริลด้วยสีหน้าสงสัยเหมือนมีบางอย่างที่ข้ามขั้นไป เธอจับร่มเดินต่อไปหลบน้ำขังตามทางเดินอยู่บ้าง

"ก็ไม่นะ? ที่จริงแค่เดินลุยฝนเฉยๆก็ไม่ลื่นแล้วนี่.. "

ลูน่ายิ่งสงสัยในคำถามของเฟนริลเข้าไปใหญ่ เหมือนว่าสาเหตุที่คนไม่อยากวิ่งลุยฝนก็มีหลายเหตุผล แต่การลื่นนี่มันเป็นเรื่องที่สามารถเลี่ยงได้นี่นา

+

"..."

ความรู้สึกที่ต้นขาอย่างไม่เป็นจังหวะนั้นทำให้เธอต้องเหลือบมอง แต่ก็ทำได้เพียงถอนหายใจเบาๆ

"ตามมาทำไม..."

เธอกล่าวถามเฟนริลเพื่อเบี่ยงเบนความรู้สึกตื่นเต้นของอีกฝ่ายลงบ้าง ขายังคงก้าวเดินอย่างไม่เร่งรีบระหว่างทาง

"คนอย่างเธอวิ่งกลับหอแปปเดียวก็ถึงแล้ว"

"หรือแค่ไม่อยากเปียกฝน..?"

สำหรับลูน่าก็คงทำแบบนั้นได้จริงๆ จึงสงสัยเล็กน้อยที่เฟนริลเลือกที่จะรอฝนหยุดซะอย่างงั้น

"..."

หญิงสาวที่ได้ยินคำถามจากอาโออิไม่ว่าจะคิดถึง หรือบิงโกก็ทำให้เธอส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบ เธอถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะสบตามองอาโออิเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง มือก็ลดต่ำลงเล็กน้อยให้คนเขย่งขึ้นมาอ่านได้ง่ายขึ้น

"ชั้นรู้สึกว่ามันยากไปหน่อย.. สำหรับขนมไม่กี่ชิ้น"

"ไม่รู้สิ.. ปกติคนเรามีเพื่อนเยอะขนาดใส่ในนี้ได้หมดเลยเหรอ?"

จากบิงโกแล้วนอกจากรูมเมทของเธอช่องที่เหลือก็ว่างเปล่าสุดๆ

"ซื้อ? พูดเรื่องอะไร.. ชั้นกำลังจะกลับหอ"

"อีกอย่าง.. กว่าฝนจะหยุดหอปิดกันพอดี"

ลูน่าแสดงสีหน้าสงสัยในคำพูดของอีกฝ่าย ร่มที่กางอยู่คงคิดว่ากางให้เฟนริลด้วย ทั้งๆที่เธอแค่กางให้ตัวเองเฉยๆ แต่มันก็ใหญ่ระดับนึง

"ถ้าเธอไม่รีบ.. จะกลับหอไม่ทันนะ"

หญิงสาวทำท่าเหมือนยื่นร่มให้แต่ก็ดึงกลับคืน ก่อนเดินย่ำน้ำออกไปช้าๆเหมือนปล่อยให้เฟนริลตัดสินใจว่าจะกล้าติดร่มมาด้วยหรือเปล่า ถ้าไม่จะไม่รอละนะ!

แซ่ก แซ่ก

เสียงสะบัดร่มที่หญิงสาวได้นำมาในวันนี้ดูเหมือนจะได้ใช้เสียที เสียงฝนซ่าทำให้เธอรู้สึกถึงความหนาวเหน็บจากความชื้นจางๆ ทว่าทางออกกลับมีคนมายืนรออยู่ เธอเลิ่กคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ทิ้งความสนใจนั้น

"ฝนตก.."

ลูน่ากล่าวกับตัวเองเพียงสั้นๆ ก่อนที่จะเหลือบตามองอีกฝ่ายที่ตอนนี้คงจะหันมามองหน้าเธอแล้ว เธอกางร่มใหญ่ทันทีเหมือนเตรียมจะออกตัวสุดๆ

"ไม่กลับหอรึไง.."

หันไปถามรุ่นน้องหน่อย

"..."

เสียงต่อกแต่กรองเท้าอย่างเป็นจังหวะแต่ก็หนักแน่นเกินกว่าจะเป็นการเดินทั่วไป ในหัวคิดหนักเล็กน้อยกับกระดาษนี่ที่พึ่งได้มา ปกติเธอคงขยำทิ้งไปแล้วถ้าหากไม่ใช่เพราะขนม

'คิดว่าเพื่อนเยอะนักรึไง..'

เสียงถอนหายใจดังเป็นครั้งคราวระหว่างที่เดินอ่าน กระทั่งเดินชนเข้ากับอะไรบางอย่างจนต้องลดกระดาษก้มมาดู ก็ได้พบกับใบหน้าคุ้นเคย

"อาโอ.. ประธาน? หายหน้าไปนานเลยนะ..."