11/05/XX ( 16:25)

Lululululucass: ผมชอบอันล่างเท่มาก แต่ผมว่าจะเท่กว่าถ้าใส่ทั้ง2อันแบบนี้เลย โคสเท่ห์

(ได้เชื้อแม่มาเต็มๆ555 จ๋วยเกมือนคุณแม่่)

“อ๋าาา งี้นี่เอง! นั่นสินะมันก็แอบร้อนแหละเนอะะ”

“ตอนทำเดินก็รักษาตัวด้วยนะครับ เดี๋ยวเป็นลมแดด! หรือว่ายังไงถ้าเกิดอะไรขึ้นทักผมมาได้นะะ ผมพร้อมจะวิ่งไปหาเลยฮี่ๆ”

ลูคัสเหลือบไปเห็นนาฬิกาเขาก็พบว่าเวลาผ่านไปนานมากแล้ว เขาจึงได้หันไปบอกกับรุ่นน้องของเขา

“เหมือนพี่จะรั้งเราไว้นานเลยสินะเนี่ย55 ไม่รบกวนละดีกว่า เดี๋ยวผมจะเดินไปด้านหน้านั้นต่อแล้ว เอมิตี้อย่าลืมไปพักด้วยนะ!”

"อะ-อ๊าา!?"

เอมิตี้เพิ่งรู้ว่าตัวเองดันมีอาการหน้าแดงออกมาและตกใจที่รุ่นพี่ตัวสูงก่มมามองดูเขา เขาถอยหนีหนึ่งก้าวและกระแอมพยายามปกปิดว่าตัวเองหน้าแดงเพราะอะไร

"อะ-เปล่าครับๆ แหะๆ ผมไม่ได้ไม่สบายแค่อากาศมัน-อบอ้าวนิดหน่อยครับ..."

เขาพูดด้วยรอยยิ้มเขินๆ

(คู่นี้น่ารักกันจังวุ้ย🥺)

(เอิ้ก น้องลูคัสโดนรุ่นเพ่แก้ง😆😆 แย่มักๆ55555555)

ในขณะนั้นในหัวของเขาตอนนี้คิดแค่ว่าจะทำยังไงดีนะถ้ารุ่นพี่รู้ความจริงจะทำยังไงดี แต่ยังไงมันก็เป็นเรื่องจำเป็น… น่าสงสารจริงๆเจ้าเสือที่ตกเป็นเครื่องมือแก้แค้นของจระเข้หนุ่ม

หลังจากบ่นพึมพำ เขาก็ตัดสินใจอีกครั้งครั้งนี้เขามีแววตาที่ตั้งมั่นและมุ่งมั่นเป็นอย่างมากที่จะทำให้สำเร็จ เค้าค่อยๆก้าวไปอย่างระมัดระวัง ใช่แล้วเจ้าเสือตัวนี้ต้องทำได้อยู่แล้ว! เขาพยายามอย่างสุดชีวิต เมื่อเข้ามาถึงระยะแล้ว เขาก็รวบรวมกำลังของเขายื่นมือไปด้านหน้า และหลับตาปี๋ หวังที่จะพลักคนตรงหน้าอย่างเต็มกำลัง

“ว้ากกก!! ผมขอโทษนะค้าบรุ่นเพ้แต่ผมจำเป็นต้องทามมม!! ย้ากกกกกก”

แต่เมื่อแตะโดนตัวอีกฝ่ายแล้วเขานั้นก้ไม่กล้าที่จะทำซักที
เค้าจึงกระโดดตัวออกมาตั้งหลักใหม่

“อ้ากก! แต่วันรี้มันวันเปิดเทอมวันแรกเลยนะ ถ้าพี่เขาตกลงไปคงสภาพไม่ได้ดีเลย หว๋าๆๆ ถึงรุ่นพี่ไซเลอร์จะบอกไม่เป็นไรก็เหอะแต่ว่ามันก็ยากแหละะะ”

เขาพูดออกมาด้วยความกังวล และตื่นตูม

“ฮ่า ผมกำลังสำรวจโรงเรียนอยู่หล่ะะ แบบว่าอยากรู้ว่าปิดเทอมไปนี่มันมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง แถวนี้มันดูน่าสงสัยผมเลยเดินมาน่ะฮี่ๆ”

เขาเหลือบมองไปที่คู่สนทนา

“ละก็เจอคนน่าสงสัยจริงๆด้วย! ก็ว่าไปนั่น”

“ผมพึ่งกินเสร็จเลย ที่บอกว่ามาสำรวจจริงๆก็คือมาเดินย่อยหน่ะแหละ“

เขาสังเกตไปทั่วร่างกายของอีกฝ่ายและคิดประมวลผล

“ไม่เปลี่ยนไปเลยนะเนี่ยย ง่วงๆเหมือนเดิมเลย! วันนี้ก็คงร้อนสิเนอะ!“

(สอบถามค่ะ อันนี้เค้าต้องไปเปิดโรลกับแฝดพี่แยกใช่มุ้ยคะ555 ป๋มมือใหม่เอิ้กๆ🥺)

(โมเม้นน่ารักเกิน อยากปั้นไอเดกเป้นก้อนๆและกลืนลงท้อง)

“อื้มม! ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยมาบอกได้เสมอเลยนะ ผมพร้อมช่วยเหลือรุ่นน้องกวางตะเล้กน่ารักคนนี้เสมอ!”

หลังลูบไปซักพักเขาก็เอามือออกมา และสังเกตเห็นอาการของอีกฝ่ายที่มีสีหน้าแดงราวมะเขือเทศ เขาก้มตัวลงเล็กน้อยและถามกับอีกฝ่าย

“หื้ม- เอมิตี้ร้อนหรอ หน้าแดงๆนะครับ? หรือเป็นหวัดรึเปล่า หว๋าา ผมพึ่งสังเกตเห็นนะเนี่ย”

เขาถามอาการรุ่นน้องกวางด้วยความเป็นห่วง และมีสีหน้าที่กังวล

”หว๋าา อย่าพึ่งสิครับTT ก็ได้ๆเดี๋ยวผมไปทำๆ รุ่นพี่ก็ ใจร้อนเกินไปแล้วครับ! รอผมอยู่ตรงนี้นะครับ เดะผมกลับมา“

เมื่อพูดจบเค้าเลยมุ่งหน้าไปตามทางเดินเพื่อไปที่ลำธาร แต่ก็หันกลับมาหาทางรุ่นพี่อีกรอบ

”ห้ามหนีไปไหนนะครับ! และก็ถ้าเกิดอะไรขึ้นมันไม่ใช่ความผิดของผมนะ รุ่นพี่ต้องช่วยผมด้วยนะคั้บ!!“

เขาจ้องอีกฝ่ายไว้ไม่วางตา เมื่อมั่นใจว่าจะไม่หนีไปไหนจึงหันกลับมาและมุ่งหน้าไปด้านหน้าต่อไป

“อ๋าา55 จริงด้วยเนอะ อือๆ!”

เมื่ออีกฝ่ายยื่นกระดาษมาเขาก็รับด้วยความเต็มใจจากนั้นจึงค่อยๆเขียนลายเซ็นลงไป

“ผมดีใจนะเนี่ยที่เป็นคนแรกที่ได้เซ็นฮ่ะๆ ดีจังเลยที่วิ่งมาทางนี้^^ ”

เมื่อเซ็นเสร็จจึงยื่นกลับไปให้เจ้าของ

“เหลืออีกหลายช่องเลยย พยายามเข้านะคั้บบ โรงเรียนนี้ก็ใหญ่สุดๆคงต้องพยายามสุดๆเลยกว่าจะหาคนอื่นเจอ สู้นะคั้บ!”

เมื่อพูดจบจึงเอื้อมมือไปลูบหัวรุ่นน้องด้วยความเอ็นดู

“ง่ะะ พี่จะให้ผมไปสู้กับจระเข้หรอครับ??? ถึงผมจะบอกว่าทำอะไรก็ได้แต่มันก็.. ฮืออออ“

เขาคิดซักครู่

”ทำไมจระเข้มันไปอยู่บนต้นไม้ได้ครับเนี่ย? ?เอ๊ะแต่ว่า เอ๊ะะะ แล้วทำไมผมต้องไปแกล้งจระเข้กันครับTT”

หลังจากที่ประมวลผลคำสั่งนั้นเขาก็สับสนสุเๆ ถึงเขาจะบอกทำได้ทุกอย่างแต่ในตอนนี้เขากลับเริ่มรู้สึกผิดที่พูดไปแบบนั้นแล้วสิ เขาคิดในใจ

‘ว่าแต่รุ่นพี่เรียกจระเข้ว่าเขางั้นหรอ??? แปลกๆแหะ🧐’