(น้ำตาค่ะที่อุ่น😄)

(เนื้อเรื่องอบอุ่นจริงจริ๊งนะคะ😁💗)

"บ้าเอ้ย ไม่อายบ้างรึไงเนี้ย.."

พูดงี้เพราะตัวเองอาย โดนแบกมาทั้งที่ไม่เต็มใจโวยวายตั้งแต่หน้าสนามจนตอนนี้ก็ยังไม่หยุด

"ก็...ไม่ได้กินข้าวเที่ยง ไม่ว่างน่ะ.. แต่ฉันว่าฉันก็หนักอยู่นะ!! เมื่อไหร่จะปล่อย...."

เพิ่งจะรู้ตัวว่าโดนเป็นห่วงจากใจจริง ก็แอบมีใจอ่อนยอมทำตามกันบ้าง

เสียงลูก้าถอนหายใจ แต่พอได้แกล้งคนก็อารมณ์ดีขึ้น

"โอ้~ ถ้าฉันเหนื่อยจริงคงไม่ขยันแบกเธอมาหรอกนะ"

เท้าก้าวหยุดที่หน้าประตู วางเนตตี้ลงส่งยิ้มที่เหมือนปกติให้

"ขอบคุณที่มาหานะ แต่วันนี้ฉันต้องซ้อมต่อ ไว้เจอกันจะซื้อขนมไปไถ่โทษนะ"

"แอบเสียใจนะเนี้ย ไม่ได้อุ้มฉันคนแรกหรอ?"

ขอแบบจิกกัดเล็กน้อยพอให้มีสีสันในความเครียด

"ละตัวฉันมันเบามากรึไง!!! ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาไว้ถือเล่นนะ ปล่อยนะโว้ยยยย!!!"

มาทรงนี้มีหวังลูก้างอนไม่คุยด้วยเป็นอาทิตย์แน่ โวยวายขนาดนี้แล้วยังไม่ปล่อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกันเพราะไม่มีแรงขัดขืน

"เถอะน่า.. มาดูวันอื่นก็ได้ที่ไม่ใช่วันนี้ นะ....."

ความเหนื่อยและเครียดสะสมมันทำให้ลูก้าเผลอแสดงสีหน้าโกรธออกมา ทั้งที่ปกติจะยิ้มกับทุกเรื่อง

"เอาล่ะ สูงกว่าฉันนิดเดียวเองนิ่นะ"

เธอถอดรองเท้าสเก็ตแล้วอุ้มเนตขึ้นไว้บนบ่าเดินไปทางประตูอย่างไม่เกรงใจอีกต่อไป

"ถ้ารู้ว่าฉันเหนื่อย ก็อย่าทำให้ฉันเหนื่อยเพิ่มนะคนสวย!*

พอทำตามใจตัวเองก็กลับมายิ้มได้ตามปกติ

(ขออนุญาตจบรูทค่ะ น้องจะไม่เป็นเบาหวานจริงๆใช่ไหมคะ555555)

"เห้ย เห้ย!!! ฉันไม่เคยอุ้มเพื่อนแบบนี้นะ ปล่อยฉันลงใครออนุญาตเนี้ยไม่ได้พูดสักคำ!!!!!"

"ถ้าจะอุ้มขนาดนี้ไม่ไปโยนฉันไว้ที่หน้าหอพักเลยรึไง ปล่อยสักที!!!"

อยู่ๆเสียงพูดเฉื่อยๆก็มีแรงแหกปาก แต่ก็เพราะแรงเหลือน้อยแล้วเลยไม่สามารถต่อต้านอะไรได้มาก

"ออกไปเลย.. ก่อนฉันจะอุ้มเธอออกไปตอนนี้"

เธอถอดถุงมือออกและจ้องมองไปที่อีกฝ่ายด้วยสายตาที่ดูอ่อนลงผืดปกติ

"ตอนฉันซ้อมไม่น่าดูหรอกนะ"

ลูก้าถอนหายใจ สภาพตัวเองตอนซ้อมคนเดียวยิ่งกว่าตอนลงสนามจริง เหมือนคนละคนเลยไม่ค่อยอยากให้ใครเห็น

"ไม่เอา ขี้เกียจล้างรอยลิป!"

ลูก้ายืนยันเอาหอมแก้มมาเป็นรางวัลเด็ดขาด โดนหอมทุกวันมันก็เบื่อเป็นะ

"..โอ้ ก็ไม่ได้จ่ายเยอะมาก แต่จะกินหมดก่อนวันหมดอายุจริงๆหรอ?"

มองดูบิลค่าขนมทั้งหมดก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น แต่มันหลายรายการอยู่นะ!

(ได้เลยค่ะ!!)

( แต่งเดรสดำปกติค่ะ แต่ถือสัตว์น้ำมาสองตัว55555 )

bsky.app/profile/luca...

"เธอมีปัญหากับดวงตาลูกหมาขี้อ้อนของฉันหรอ?"

"ถึงเธอจะกอดฉันหรือจะมีกลิ่นบุหรี่คิดฉันแค่ไหน ก็ห้ามฉันซ้อมต่อไม่ได้นะ~"

มือเอื้อมไปแกะแขนที่โอบตัวไว้อยู่ออก

"ฉันไม่แนะนำให้ดูตอนฉันซ้อมนะ!"

ลูก้าหันมายิ้มให้เหมือนคนหายเหนื่อย แต่จริงๆก็ยังเหนื่อยอยู่ดี

มันน่าตกใจที่คนคนนึงจะซื้อขนมเยอะพอๆกับการตุนอาหารของหมีจำศีลขนาดนี้

"กินเยอะขนาดนี้ไม่กลัวอ้ว- เอิ่ม..ไม่กลัวจะฟันผุหรอ?"

มีประโยคที่พูดออกมาไม่เต็มปากอยู่ แต่ก็ชั่งเถอะ รูดบัตรจ่ายไปก็ไม่เสียหาย

(ทันค่ะ!)

(รสชาติเหมือนใยสังเคราะห์ค่ะ ลูก้าเทสมาแล้ว)