...จบบริบูรณ์...🖊
...จบบริบูรณ์...🖊
“คุณดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ ตัวก็หอม”
“คนท้องที่ไหนไม่อ้วน”
“ไม่...มันเต็มไม้เต็มมือ”
“เอามือปลาหมึกของคุณออกไปนะคุณปราบ”
“ผมปลุกน้องปราณไปนอนกับคุณแม่นะ”
“อะ...อื้อ ถ้าลูกงอแงคุณรับผิดชอบเลยนะ”
“ให้รับผิดชอบทั้งคืนเลยดีไหมครับ”
“คุณปราบ!”
“คุณดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ ตัวก็หอม”
“คนท้องที่ไหนไม่อ้วน”
“ไม่...มันเต็มไม้เต็มมือ”
“เอามือปลาหมึกของคุณออกไปนะคุณปราบ”
“ผมปลุกน้องปราณไปนอนกับคุณแม่นะ”
“อะ...อื้อ ถ้าลูกงอแงคุณรับผิดชอบเลยนะ”
“ให้รับผิดชอบทั้งคืนเลยดีไหมครับ”
“คุณปราบ!”
“คุณอยู่ในช่วงเฝ้าระวังต่างหาก ผมยังไม่หายโกรธ”
“แต่คุณก็ยอมให้ผมเข้าใกล้มากขึ้น ยอมคุยกับผมมากขึ้น และยอมย้ายกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง”
“เพราะน้องปราณหรอก”
“ขอบคุณนะครับน้องปราณ”
“คุณอยู่ในช่วงเฝ้าระวังต่างหาก ผมยังไม่หายโกรธ”
“แต่คุณก็ยอมให้ผมเข้าใกล้มากขึ้น ยอมคุยกับผมมากขึ้น และยอมย้ายกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง”
“เพราะน้องปราณหรอก”
“ขอบคุณนะครับน้องปราณ”
“จริงเหรอครับคุณหมอ”
“ครับ”
.
.
“ขยับออกไปครับ”
“มีลูกสาวสงสัยผมต้องไว้หนวดแล้วใช่ไหม”
“ทำไมครับ”
“พวกหนุ่มๆจะได้กลัวแล้วไม่กล้ามาจีบลูกผมไง พี่ปราณด้วยนะครับต้องหวงน้องให้มากๆ”
“ปราณหวงแม่ด้วยครับ”
“ดีมากเลยลูก”
“คุณไปสอนลูกแบบนั้นได้ยังไง”
“จริงเหรอครับคุณหมอ”
“ครับ”
.
.
“ขยับออกไปครับ”
“มีลูกสาวสงสัยผมต้องไว้หนวดแล้วใช่ไหม”
“ทำไมครับ”
“พวกหนุ่มๆจะได้กลัวแล้วไม่กล้ามาจีบลูกผมไง พี่ปราณด้วยนะครับต้องหวงน้องให้มากๆ”
“ปราณหวงแม่ด้วยครับ”
“ดีมากเลยลูก”
“คุณไปสอนลูกแบบนั้นได้ยังไง”
“ผมต้องไปซื้อขนมให้ลูก”
“แต่เราเลื่อนมาสามรอบแล้วนะคะ”
“งั้นพรุ่งนี้เลื่อนมาประชุมเช้า เพราะถ้าผมไม่ได้ขนมกลับบ้านผมก็ต้องตายเหมือนกัน”
“ช่วงนี้บอสดูเป็นพ่อบ้านนะคะ”
“แต่ก่อนผมไม่เหมือนเหรอ”
“ไม่เลยสักนิดค่ะ”
“ผมมัวแต่หลงผิดจนไม่รู้ว่าอะไรสำคัญสินะ”
“ผมต้องไปซื้อขนมให้ลูก”
“แต่เราเลื่อนมาสามรอบแล้วนะคะ”
“งั้นพรุ่งนี้เลื่อนมาประชุมเช้า เพราะถ้าผมไม่ได้ขนมกลับบ้านผมก็ต้องตายเหมือนกัน”
“ช่วงนี้บอสดูเป็นพ่อบ้านนะคะ”
“แต่ก่อนผมไม่เหมือนเหรอ”
“ไม่เลยสักนิดค่ะ”
“ผมมัวแต่หลงผิดจนไม่รู้ว่าอะไรสำคัญสินะ”
“คุณจะกลับตอนไหนครับ”
“ผมรอประชุมบอร์ดบริหารก่อน คุณกับลูกทานข้าวก่อนเลยนะ”
“แต่นี่มันเลยเวลางานแล้วนะครับ”
“มันเป็นนัดทานข้าวเย็นแล้วประชุมไปด้วยน่ะบัว”
“เหรอครับแต่น้องปราณอยากทานเค้กร้านประจำ ส่วนน้องแบมอยากทานสตอเบอรี่ แต่ไม่เป็นไรผมให้ลูกทนไปก่อนก็ได้”
“โอเคครับ”
“คุณจะกลับตอนไหนครับ”
“ผมรอประชุมบอร์ดบริหารก่อน คุณกับลูกทานข้าวก่อนเลยนะ”
“แต่นี่มันเลยเวลางานแล้วนะครับ”
“มันเป็นนัดทานข้าวเย็นแล้วประชุมไปด้วยน่ะบัว”
“เหรอครับแต่น้องปราณอยากทานเค้กร้านประจำ ส่วนน้องแบมอยากทานสตอเบอรี่ แต่ไม่เป็นไรผมให้ลูกทนไปก่อนก็ได้”
“โอเคครับ”
“คุณมั่นใจได้ยังไงว่าลูกจะเหมือนผม”
“เพราะน้องปราณหน้าตาเหมือนผม เพราะฉะนั้นน้องแบมต้องหน้าตาเหมือนคุณ”
“คุณเรียกลูกว่าไงนะ”
“แม่ชื่อบัวลูกก็ต้องชื่อแบมสิ จริงไหมครับ”
“ขยับออกไป”
“คุณมั่นใจได้ยังไงว่าลูกจะเหมือนผม”
“เพราะน้องปราณหน้าตาเหมือนผม เพราะฉะนั้นน้องแบมต้องหน้าตาเหมือนคุณ”
“คุณเรียกลูกว่าไงนะ”
“แม่ชื่อบัวลูกก็ต้องชื่อแบมสิ จริงไหมครับ”
“ขยับออกไป”
“ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมแค่ท้อง”
“...อ๊าก!!!!!!”
“คุณปราบจะตะโกนทำไม เดี๋ยวลูกตื่น!”
“อื้อ~!”
“...”
“ผมบอกแล้วว่าน้องปราณกำลังจะมีน้อง”
“ใช่ลูกคุณรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ผมทำเองทำไมผมจะไม่รู้ว่าท่าไหนติดไม่ติด”
“คุณปราบถอยออกไปเลยนะ!! อ้วก!”
“บัว!!!”
“ผมไม่ได้เป็นอะไร ผมแค่ท้อง”
“...อ๊าก!!!!!!”
“คุณปราบจะตะโกนทำไม เดี๋ยวลูกตื่น!”
“อื้อ~!”
“...”
“ผมบอกแล้วว่าน้องปราณกำลังจะมีน้อง”
“ใช่ลูกคุณรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ผมทำเองทำไมผมจะไม่รู้ว่าท่าไหนติดไม่ติด”
“คุณปราบถอยออกไปเลยนะ!! อ้วก!”
“บัว!!!”
“อ้วก~”
“อ้วกอีกแล้วเหรอบัว!ไปหาหมอไหม เดี๋ยวผมพาไป”
“ทำไมคุณรำคาญที่จะดูแลผมเหรอ ฮึก!”
“ผมเป็นห่วงคุณต่างหาก”
“ไม่ต้องมาพูด ไม่อยากดูแลก็พูดตรงๆเบื่อผมมากล่ะสิ”
“ไปกันใหญ่แล้ว”
“คุณไม่เคยท้องคุณไม่เข้าใจหรอกว่าอารมณ์คนท้องมันแปรปรวนแค่ไหน”
“ก็ใช่ไงผมท้องได้ที่ไหน...ห๊ะ!”
“อ้วก~”
“อ้วกอีกแล้วเหรอบัว!ไปหาหมอไหม เดี๋ยวผมพาไป”
“ทำไมคุณรำคาญที่จะดูแลผมเหรอ ฮึก!”
“ผมเป็นห่วงคุณต่างหาก”
“ไม่ต้องมาพูด ไม่อยากดูแลก็พูดตรงๆเบื่อผมมากล่ะสิ”
“ไปกันใหญ่แล้ว”
“คุณไม่เคยท้องคุณไม่เข้าใจหรอกว่าอารมณ์คนท้องมันแปรปรวนแค่ไหน”
“ก็ใช่ไงผมท้องได้ที่ไหน...ห๊ะ!”
“ฝากด้วยนะครับคุณแม่”
“บัวหายโกรธรึยังลูก”
“มีตึงอยู่บ้างครับ”
“ค่อยๆคุยกันนะลูก”
🚪
“คุณจะไปไหน”
“ผมจะออกไปนอนด้านนอก”
“ไม่ต้อง”
“แต่คุณบอกว่าเหม็นผม”
“ถ้าอยู่ตรงนั้นผมไม่ได้กลิ่นหรอก”
“สรุปจะให้ผมนอนในนี้ใช่ไหม”
“หรือคุณอยากไปนอนที่อื่น!”
“ฝากด้วยนะครับคุณแม่”
“บัวหายโกรธรึยังลูก”
“มีตึงอยู่บ้างครับ”
“ค่อยๆคุยกันนะลูก”
🚪
“คุณจะไปไหน”
“ผมจะออกไปนอนด้านนอก”
“ไม่ต้อง”
“แต่คุณบอกว่าเหม็นผม”
“ถ้าอยู่ตรงนั้นผมไม่ได้กลิ่นหรอก”
“สรุปจะให้ผมนอนในนี้ใช่ไหม”
“หรือคุณอยากไปนอนที่อื่น!”
“อ้วก!ผมเหม็นกลิ่นน้ำหอมคุณ”
“แต่ผมไม่ได้ใส่จริงๆนะ เดี๋ยวผมออกไปด้านนอกก็ได้”
“คุณจะทิ้งผมที่กำลังอ้วกไว้คนเดียว
เหรอ!”
“เออ...คุณให้ผมช่วยอะไรไหม”
“ช่วยอยู่ห่างๆผมก็พอ อ้วก~”
.
.
📲
“แม่ครับวันนี้ผมไม่กลับบ้านนะครับ บัวอ้วกตลอดเลย แถมไม่ยอมทานอะไรด้วย”
“อ้วก!ผมเหม็นกลิ่นน้ำหอมคุณ”
“แต่ผมไม่ได้ใส่จริงๆนะ เดี๋ยวผมออกไปด้านนอกก็ได้”
“คุณจะทิ้งผมที่กำลังอ้วกไว้คนเดียว
เหรอ!”
“เออ...คุณให้ผมช่วยอะไรไหม”
“ช่วยอยู่ห่างๆผมก็พอ อ้วก~”
.
.
📲
“แม่ครับวันนี้ผมไม่กลับบ้านนะครับ บัวอ้วกตลอดเลย แถมไม่ยอมทานอะไรด้วย”
“😴”
“บัว...”
“...”
“หลับอยู่เหรอครับ...น่ารักจัง”
“ใครให้คุณขึ้นมาไม่ทราบ”
“คือผม...ผมเดินขึ้นมาเอง”
“ออกไป”
“เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะบัว”
“ผมบอกว่าผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ ผมเหม็นกลิ่นน้ำหอมคุณ ออกไปเลยนะ”
“แต่วันนี้ผมไม่ได้ใส่น้ำหอมนะ”
“ผมเหม็น ฮึก!”
“บัวเป็นอะไร”
“อ้วก!!”
“😴”
“บัว...”
“...”
“หลับอยู่เหรอครับ...น่ารักจัง”
“ใครให้คุณขึ้นมาไม่ทราบ”
“คือผม...ผมเดินขึ้นมาเอง”
“ออกไป”
“เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะบัว”
“ผมบอกว่าผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ ผมเหม็นกลิ่นน้ำหอมคุณ ออกไปเลยนะ”
“แต่วันนี้ผมไม่ได้ใส่น้ำหอมนะ”
“ผมเหม็น ฮึก!”
“บัวเป็นอะไร”
“อ้วก!!”
“ไม่สบายดีขึ้นแล้วเหรอปราบ”
“ค่อยยังชั่วแล้วครับ บัวล่ะครับคุณแม่”
“ยังไม่ลงมาเลย เมื่อเช้าพ่อก็เป็นคนไปส่งน้องปราณ ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ดูซึมๆเหมือนคนไม่สบายเลย”
“ผมขออนุญาตขึ้นไปหาบัวได้ไหมครับ”
“ขออนุญาตทำไมปราบเป็นลูกเขยแม่ ปราบมีสิทธิ์ทุกอย่างในบ้านหลังนี้เลยนะ”
“ไม่สบายดีขึ้นแล้วเหรอปราบ”
“ค่อยยังชั่วแล้วครับ บัวล่ะครับคุณแม่”
“ยังไม่ลงมาเลย เมื่อเช้าพ่อก็เป็นคนไปส่งน้องปราณ ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ดูซึมๆเหมือนคนไม่สบายเลย”
“ผมขออนุญาตขึ้นไปหาบัวได้ไหมครับ”
“ขออนุญาตทำไมปราบเป็นลูกเขยแม่ ปราบมีสิทธิ์ทุกอย่างในบ้านหลังนี้เลยนะ”
“คุณเถียงผมเหรอ”
“คุยกันแบบนี้ไม่เข้าใจกันหรอก เดี๋ยวผมไปหา”
“ไม่ต้อง ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ ไม่อยากได้กลิ่นคุณ ผมเหม็น แค่ได้ยินเสียงคุณผมก็ไม่อยากฟัง!”
“บัวคุณเป็นอะไร บอกผมได้ไหมครับ”
“คุณเถียงผมเหรอ”
“คุยกันแบบนี้ไม่เข้าใจกันหรอก เดี๋ยวผมไปหา”
“ไม่ต้อง ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ ไม่อยากได้กลิ่นคุณ ผมเหม็น แค่ได้ยินเสียงคุณผมก็ไม่อยากฟัง!”
“บัวคุณเป็นอะไร บอกผมได้ไหมครับ”
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะบัว”
“ไม่ใช่แบบนั้นแล้วมันแบบไหนล่ะครับฮึก!”
“บัวอย่าร้องไห้ ฟังผมก่อน”
“ถ้าคุณอยากหย่าผมก็พร้อมเสมอ ส่วนลูกผมจะเลี้ยงเอง”
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะบัว”
“ไม่ใช่แบบนั้นแล้วมันแบบไหนล่ะครับฮึก!”
“บัวอย่าร้องไห้ ฟังผมก่อน”
“ถ้าคุณอยากหย่าผมก็พร้อมเสมอ ส่วนลูกผมจะเลี้ยงเอง”
“ทำไมครับผมพูดแค่นี้ถึงกับจุกเลยเหรอ”
“เปล่า...ผมกำลังคิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณคงไม่มีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับผมเลย”
“ใช่ครับมันไม่เคยมีเลย”
“งั้นตกลง...ผมจะยอมหย่าให้คุณ”
“...”
“ผมจะยอมคืนอิสระให้คุณ ผมขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง หวังว่ามันจะพอลบล้างความผิดที่ผมทำไว้บ้างนะ”
“ทำไมครับผมพูดแค่นี้ถึงกับจุกเลยเหรอ”
“เปล่า...ผมกำลังคิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณคงไม่มีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับผมเลย”
“ใช่ครับมันไม่เคยมีเลย”
“งั้นตกลง...ผมจะยอมหย่าให้คุณ”
“...”
“ผมจะยอมคืนอิสระให้คุณ ผมขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง หวังว่ามันจะพอลบล้างความผิดที่ผมทำไว้บ้างนะ”
“น้องปราณไปแล้วแค่นี้นะครับ”
“เดี๋ยวก่อนสิบัวคุยกันก่อน นานๆทีคุณจะโทรหาผม ผมคิดถึงคุณนะ”
“เหรอครับ...ทีแต่ก่อนผมโทรหาคุณเป็นร้อยสายไม่เห็นคุณจะรับ แถมพอกลับมาคุณยังบอกว่ารำคาญอีก”
“นั่นมันเมื่อก่อนแต่ตอนนี้ไม่ใช่”
“ช่างมันเถอะครับ ผมไม่อยากฟัง”
“น้องปราณไปแล้วแค่นี้นะครับ”
“เดี๋ยวก่อนสิบัวคุยกันก่อน นานๆทีคุณจะโทรหาผม ผมคิดถึงคุณนะ”
“เหรอครับ...ทีแต่ก่อนผมโทรหาคุณเป็นร้อยสายไม่เห็นคุณจะรับ แถมพอกลับมาคุณยังบอกว่ารำคาญอีก”
“นั่นมันเมื่อก่อนแต่ตอนนี้ไม่ใช่”
“ช่างมันเถอะครับ ผมไม่อยากฟัง”
“คิดถึงจั๊บ”
“ให้แม่โทรหาพ่อให้ไหม”
“โทรๆดีคอลตอนนี้เลยนะแม่”
“เพราะลูกอยากคุยด้วยหรอกนะ”
📲
“ครับ”
“พ่อ!”
ตาโตมองหน้าจอโทรศัพท์
“น้องปราณใครโทรให้ครับ”
“แม่บัว”
“ไหนแม่บัวอยู่ไหนครับ”
“นี่ๆแม่บัว”
“ลูกงอแงอยากคุยกับคุณน่ะผมเลยโทรให้”
“คิดถึงจั๊บ”
“ให้แม่โทรหาพ่อให้ไหม”
“โทรๆดีคอลตอนนี้เลยนะแม่”
“เพราะลูกอยากคุยด้วยหรอกนะ”
📲
“ครับ”
“พ่อ!”
ตาโตมองหน้าจอโทรศัพท์
“น้องปราณใครโทรให้ครับ”
“แม่บัว”
“ไหนแม่บัวอยู่ไหนครับ”
“นี่ๆแม่บัว”
“ลูกงอแงอยากคุยกับคุณน่ะผมเลยโทรให้”
“ยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอครับคุณแม่”
“ยังเลยหนูบัว บ่นเวียนหัวทั้งวัน ไม่เป็นอันทำอะไรเลย”
“ไปหาหมอรึยังครับ”
“ไม่ยอมไปเลยลูกบอกว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้น แล้วหนูล่ะอยู่ที่นั่นสบายดีไหม”
“บัวสบายดีครับ”
“จะให้แม่บอกตาปราบไหมว่าหนูโทรมา”
“ไม่ต้องบอกก็ได้ครับคุณแม่”
“ไม่บอกก็ไม่บอกเนอะ”
“ยังไม่ดีขึ้นอีกเหรอครับคุณแม่”
“ยังเลยหนูบัว บ่นเวียนหัวทั้งวัน ไม่เป็นอันทำอะไรเลย”
“ไปหาหมอรึยังครับ”
“ไม่ยอมไปเลยลูกบอกว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้น แล้วหนูล่ะอยู่ที่นั่นสบายดีไหม”
“บัวสบายดีครับ”
“จะให้แม่บอกตาปราบไหมว่าหนูโทรมา”
“ไม่ต้องบอกก็ได้ครับคุณแม่”
“ไม่บอกก็ไม่บอกเนอะ”
“แม่ครับผมอยากทานอะไรเปรี้ยวๆ”
“แต่ลูกไม่สบายอยู่นะ”
“ทานแล้วมันรู้สึกดีมากครับ”
“ปราบแต่ลูกทานเผ็ดไม่ได้ระวังจะท้องเสียนะ”
“แซ่บมากเลยครับแม่”
“ถ้าลูกท้องได้แม่จะคิดว่าลูกท้องจริงๆนะ”
“ผมท้องได้ที่ไหน ถ้าเป็นบัวก็ว่าไปอย่าง แต่จะว่าไปช่วงนี้บัวก็ชอบทานอะไรแบบนี้”
“แม่ครับผมอยากทานอะไรเปรี้ยวๆ”
“แต่ลูกไม่สบายอยู่นะ”
“ทานแล้วมันรู้สึกดีมากครับ”
“ปราบแต่ลูกทานเผ็ดไม่ได้ระวังจะท้องเสียนะ”
“แซ่บมากเลยครับแม่”
“ถ้าลูกท้องได้แม่จะคิดว่าลูกท้องจริงๆนะ”
“ผมท้องได้ที่ไหน ถ้าเป็นบัวก็ว่าไปอย่าง แต่จะว่าไปช่วงนี้บัวก็ชอบทานอะไรแบบนี้”
“คุณแม่โทรมาบอกว่าไม่สบายครับ”
“ตายจริงเป็นอะไรมากรึเปล่าแต่เมื่อวานก็ยังดีๆอยู่นะ สงสัยพักผ่อนไม่พอแน่ๆทั้งต้องตื่นเช้าคอยมารับส่งน้องปราณ ไหนจะต้องคอยดูแลเมียอีก”
“แต่ก่อนบัวก็เคยทำแบบนี้ไม่เห็นจะเหนื่อยเลยหนิครับ ถ้าแค่นี้ทำไม่ไหวก็ไม่ต้องทำครับ”
“คุณแม่โทรมาบอกว่าไม่สบายครับ”
“ตายจริงเป็นอะไรมากรึเปล่าแต่เมื่อวานก็ยังดีๆอยู่นะ สงสัยพักผ่อนไม่พอแน่ๆทั้งต้องตื่นเช้าคอยมารับส่งน้องปราณ ไหนจะต้องคอยดูแลเมียอีก”
“แต่ก่อนบัวก็เคยทำแบบนี้ไม่เห็นจะเหนื่อยเลยหนิครับ ถ้าแค่นี้ทำไม่ไหวก็ไม่ต้องทำครับ”
“ปราบเป็นอะไรลูก!!!”
“ผมเวียนหัวนิดหน่อยน่ะครับ”
“ลูกไหวไหม”
“ไม่ไหวก็ต้องไหวครับ ผมต้องไปส่งน้องปราณ อ้วก!!”
“ปราบ!โอ๊ยร้อยวันพันปีไม่เคยป่วย ไปหาหมอไหม”
“ไม่เป็นไรจริงๆครับแม่”
.
.
📱
“แม่ฝากด้วยนะบัว วันนี้ปราบไม่ไหวจริงๆ”
“ครับคุณแม่เดี๋ยวบัวไปส่งน้องปราณเอง”
“ปราบเป็นอะไรลูก!!!”
“ผมเวียนหัวนิดหน่อยน่ะครับ”
“ลูกไหวไหม”
“ไม่ไหวก็ต้องไหวครับ ผมต้องไปส่งน้องปราณ อ้วก!!”
“ปราบ!โอ๊ยร้อยวันพันปีไม่เคยป่วย ไปหาหมอไหม”
“ไม่เป็นไรจริงๆครับแม่”
.
.
📱
“แม่ฝากด้วยนะบัว วันนี้ปราบไม่ไหวจริงๆ”
“ครับคุณแม่เดี๋ยวบัวไปส่งน้องปราณเอง”