میدونم قراره عادت کنم ولی حسی که همین الان دارم اینه که شاید دیگه هیچوقت با کسی نتونم دوستی ای که با اون داشتم رو داشته باشم.

این وسط تنها آدمی که به حرفام بدون جاج گوش میداد و از دید خودش توصیه هایی میکرد که حالم بهتر شه رو، با دست خودم از خودم دور کردم.

برام همیشه دوست پیدا کردن سخت بوده،
با دوستای محدودی که دارم هم اونقدر صمیمی نيستم که وقتی فشار روانی خاصی یا مشکلی برام بوجود میاد باهاشون حرف بزنم تا خالی شم.

سبحان الله

آعوووووووق

خیلی خوبه عرزشی و سایبری و فامیل هم نداره☺🥰