18. ความสงบสุขโบยบิน

bsky.app/profile/kand...

ออลอิซา AU sentinelค่ะ

ชอบแบบ2 สำหรับเราคิดว่าจบดีที่สุดแล้วสำหรับทุกฝ่าย ถึงมุซันจะแย่ไปบ้างอย่างน้อยเขาก็ควรจะมีความสุขเหมือนคนอื่นเขา

เหลี่ยมมาเหลี่ยมกลับไม่โกง555

เดม่อนถามออกไปด้วยหัวใจที่เริ่มเต้นระส่ำขึ้นมา เพราะสัญชาตญาณของเดม่อนกำลังร้องเตือนขึ้นมาว่า ตัวเองอาจจะได้ไปเจอกับสึนะอีกครั้ง

"กว่าที่สึนะจะเกิดขึ้นมา ฉันก็คงจะเหลือแต่เศษกระดูกไปแล้ว แต่ถ้าทำแบบนี้

ต่อให้ฉันตายไปเป็นร้อย ๆ ปี ฉันก็ยังสามารถออกจากแหวนไปเจอกับสึนะได้" (633)

"ยังไงสึนะก็ต้องรักฉันที่เป็นอาแท้ ๆ ของมันมากกว่าแกอยู่แล้ว!" เสียงของริคคาโด้เริ่มดังขึ้นมาตามแรงอารมณ์ของเจ้าตัว

"อ๋อเหรอ แต่เจอกันครั้งแรกเอาปืนจ่อหัวขนาดนั้น ฉันว่าสึนะก็แค่เกรงใจแกเท่านั้นแหละ!" แต่ตัวจีเองก็เถียงกลับไปแบบไม่ยอมแพ้

แล้วริคคาโด้กับจีก็ยืนเถียงกันอยู่แบบนั้นจนกระทั่งสึนะเดินออกจากห้องน้ำมา (459)

baby's breath ค่ะ พอเด็กๆอยู่ด้วยกันแล้วมันน่ารักกก

สองพี่น้องอิโตชิ และมันก็เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้มีอีกมือน้อย ๆ แอบยื่นเข้ามาหมายที่จะหยิบคุกกี้นิ่มในจานไปกินด้วย

"โยจัง! ตื่นมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย!" รินหันไปถามอิซางิขึ้นมาอย่างตกใจ

ส่วนซาเอะที่รู้มาสักพักแล้วว่าอิซางิแกล้งหลับ เพื่ออ้อนขอให้ซาเอะแบกกลับมาส่งบ้านให้ เจ้าตัวก็เผยรอยยิ้มขึ้นมาแบบเอ็นดู (62)

"มานี่เถอะ ฉันยังมีขนมมาแบ่งให้นายกินอีกเยอะแยะเลย" แต่ไกเซอร์กลับขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมเดินตามอิซางิไป

"แค่แฮมเบอร์เกอร์ก็พอแล้ว ฉันเกรงใจ"

อิซางิจึงยืนคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะพูดออกไปว่า "งั้นนายมาช่วยฉันกินหน่อยได้ไหม ฉันกินไม่หมดอะ เดี๋ยวแม่ดุ" (32)

แล้วสาธิตมาเลี้ยงลูกหลบขวดพวกนี้ไปมาให้พวกเด็กจิ๋วดูกันเป็นขวัญตา ก่อนที่จะให้ลองทำกันเอง

และรินก็ทำขวดที่ 2 ล้มไปตั้งแต่ครั้งแรก ส่วนอิซางิเองก็ทำล้มตั้งแต่ขวดแรกเลย

"ไม่เป็นไร ค่อย ๆ ฝึกไปเดี๋ยวก็ได้เองแหละน่า กว่าที่พี่จะเล่นได้ขนาดนี้ก็ฝึกนานอยู่นะ

มาเริ่มกันใหม่เร็ว ริน ตัวเล็ก" (52)

พร้อมกับรอยยิ้มอันแสนสดใสที่ส่งมาให้ไกเซอร์

'มาล้างมือก่อน เดี๋ยวเราแบ่งขนมให้กินอีกนะ' ว่าแล้วอิซางิก็เดินลากคนเด็กคนนั้นตรงไปที่ห้องน้ำสาธารณะ

ถึงไกเซอร์จะฟังสิ่งที่เด็กตรงหน้าพูดออกมาไม่รู้เรื่อง แต่ไกเซอร์กลับรู้สึกขึ้นมาได้ว่า

รอยยิ้มของเด็กคนนี้มันช่างสว่างสดใส จนทำให้ไกเซอร์รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเลย (23)

แล้วเจ้าตัวก็ค่อย ๆ ใช้ดินสอในมือวาดภาพของเด็กคนนั้น จากในความทรงจำที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดของตัวเองลงไปบนกระดาษ

"ฉันอยากจำนายได้เร็ว ๆ จังเลย นายคือใครกันแน่นะ แสงสว่างตัวน้อยของฉัน" (9)

"แม่หาลูกบอลของผมเจอยังครับ?"

จากนั้นซาเอะก็หันหน้าไปคุยกับแม่ของอิซางิต่อ

"คุณน้าครับ ผมขอพาน้องไปเล่นเตะบอลด้วยกันได้ไหมครับ ที่สนามเด็กเล่นตรงนั้น"

"ได้จ้ะ แต่อย่ากลับกันเย็นมากนะลูก" อิโยะตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม

"ได้ครับ เดี๋ยวผมกับรินจะเดินไปส่งน้องเอง" (33)

อิซางิจับมือซ้าย ส่วนรินก็จับมือขวา แล้วก็จะมีบ้างบางครั้งที่รินจะเอื้อมมือไปแกล้งสะกิดหลังอิซางิ แล้วก็รีบชักมือกลับมา

"เอาอีกแล้วนะรินริน!" ซึ่งอิซางิก็ไม่ยอมตกเป็นเหยื่ออยู่ฝ่ายเดียว เพราะเด็กน้อยก็เอื้อมมือไปสะกิดรินกลับบ้างเหมือนกัน

ตัวซาเอะที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรออกมา แถมเจ้าตัวยังหัวเราะชอบใจขึ้นมาอีกต่างหาก (19)

เอ๊ะ!เดี๋ยวก่อนนะ เขาควรจะรีบหนีออกจากที่นี่ไม่ใช่เหรอ