ดิฉันรักคำว่า ระยำ เหลือเกินคุณพี่ หนังสือแปลยุคหลังๆไม่ค่อยเห็นใช้กันแล้ว เข้าใจว่าเป็นตามยุค แต่ต้นฉบับเขาก็ตีพิมพ์มาตั้งแต่ 1906 ง่ะ ถึงถอดความใหม่ก็ใช้ก็ได้มังนะ

ตอนเด็กๆเริ่มอ่านหนังสือจากชั้นหนังสือของพ่อของอาของน้า จริตเลยกระเดียดชอบสำนวนทรงนักเลงเป็นพิเศษ(ฮา)

เป็นเมนูที่ไม่รักไม่ทำให้กินจริงๆนะ โคตรใช้เวลา ตั้งแต่ปอกหอมปอกกระเทียม เผาพริก ลอกเปลือก ล้างผักหั่นผักต้มผัก ทอดหมู หรือของแนมอื่นๆ มันไม่เหมือนเมนูผัดหรือต้มที่(ปกติเรา)จะใส่ทุกอย่างลงหม้อ/กะทะใบเดียว ทำเสร็จจานชามที่ต้องล้างคือพะเนินเทินทึกจะเป็นลม

เวลาได้ยินคนบอกเป็นคนกินง่าย ข้าวน้ำพริกผักต้มก็พอ ฉันล่ะอยากเอาสากเฟี่ยงหัว (ฮา) #ภพนภามีอาหาร

#สาปอนันตกาล เอาจริงเลือกเรื่องนี้เพราะ หน้าปกไม่มีคน 55555555// อันนี้อคติส่วนตัว
อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนยำใหญ่การ์ตูนแนวคำสาปที่ตัวเอกดวงตกไปปลดปล่อยไอ้คำสาปตัวแสบจนก้าวเท้าเข้ามาสู่โลกใหม่ที่ไม่เคยรู้จัก (คุ้นมะ)
นักเขียนบอกว่ามือใหม่ แต่ภาษาบรรยายดี จังหวะการเล่าเรื่องก็ดี คือรู้สึกได้ว่าก่อนมาเขียนเขาอ่านหนังสือมาเยอะแหละ

พาหมาไปเดินตลาดเพื่อสิ่งนี้ #ภพนภามีอาหาร

ขึ้นมาถึงนี่ วันนี้น่าจะสงบให้ทั้งวัน

นอนกันสบายเกิ๊นน แต่ดูอากาศแล้ว นอนน่ะถูกต้องที่สุดละล่ะ 55555 นุดที่ตาปรือทำงานงกๆต่างหากที่ผิดนะ

ขี้เกียจขี่มอเตอร์ไซด์เพราะหนาว แต่ก็ขี้เกียจเดินด้วยเพราะเดินไปแล้ว(ร้านยังไม่เปิด) เอาไงดี ติ๊กต่อกๆ

บางทีก็คิดว่า เช้าสงบสุขมีเพื่อให้ไม่เป็นบ้าไปในตอนค่ำ ไม่ได้จบวันด้วยสติ๊กเกอร์หน้ายิ้มเพราะระเบิดลงตอนหัวค่ำตลอด ฮืออออ มีแค่ตอนเช้าที่พา
หมาเดินกับเฝ้าหมานอนอะที่รู้สึกว่าโลกนี้มันยังไม่วิปริตเพราะมีสิ่งมีชีวิตที่น่ารักสุดแสนประเสริฐนี้อยู่

โควทออฟเดอะเช้านี้
"ถึงจะยังไม่เจอคำตอบ โลกใบนี้ก็ยังคงหมุนไป"
ปัญหาที่แก้ได้ไม่ใช่ปัญหา ส่วนปัญหาที่แก้ไม่ได้ ก็ไม่ใช่ปัญหา(ของเรา) 555555 เอาวะ
ไม่ชอบที่คอยมากังวลเรื่องละอันพันละน้อยอยู่เรื่อยๆ หวังว่าสักวันจะรู้ทันได้เร็วและไม่ต้องกังวลกับมันอีกต่อไปนะ

เพิ่งเคยจับไพ่แล้วออกมาเป็นเรื่องเป็นราวผูกกันชัดๆแบบไม่ต้องตีความอะไรเพิ่มขนาดนี้ รวมใจเป็นหนึ่งเว่อ55555555