این چندمین باره حس غریبه بودن به من می‌ده. یه موضوعی بین خودشون هست بعد n سال تازه به من می‌گن. بدترین حس و حال رو به آدم انتقال می‌ده.

با اینا تابستونو سر می‌کنم😌
(استخر هفته‌ی پیش و آب‌دوغ امروز)

سوال توییتری خودم رو از زهره پرسیدم و منتظر جوابم.

بین همه‌شون منم دیگه فقط اینجا رو انتخاب می‌کنم حرف بزنم؛ آره خلاصه هوا انقدر گرمه که ترکیب حموم و کولر بعدش هم دیگه جواب نمی‌ده.

تو فکر این بودم بلخره براش بنویسم که کجایی و دلم برات تنگ شده و تو فکرتم و اینا یا نه، که دیدم بعد مدت‌ها استوری گذاشته و همین حضورش انگار کافی بود تا نگرانش نباشم و مزاحمش هم نشدم.

دختر برادرم دو ساعتی اومد پیش‌مون و جوری از غصه و کسالت نجات‌مون داد که برای دقایقی دلم بچه خواست🙈

دیشب با دوستامون که پدرشون به تازگی فوت کرده نشستیم عرق خوردیم و گریه کردیم. عجیب‌ترین تجربه‌ی رابطه‌مون بود.

جدی جدی منو پیچوندن:))) آدمایی که فقط تحویلشون گرفتم و عزت و احترام گذاشتم براشون. خیلی عجیبه ماجرا :))

اینجا چه ساده و خاکی و بی‌شیله‌پیله است. خبری از ناامن پاامن هم نیست انگار. درود دوستان.