Ήταν χωματόδρομος, μα μου φαινόταν σαν μονοπάτι προσκυνητή.
Η γη γύρω ξερή, τα δέντρα χαμηλά. Ένα σπίτι που έμοιαζε φτωχό, αλλά είχε την τιμή ενός παλατιού.
Κι εκεί, καθισμένος σε μια καρέκλα φαγωμένη από τον ήλιο και το χρόνο, ο Θείος Πέπε.
Ήταν χωματόδρομος, μα μου φαινόταν σαν μονοπάτι προσκυνητή.
Η γη γύρω ξερή, τα δέντρα χαμηλά. Ένα σπίτι που έμοιαζε φτωχό, αλλά είχε την τιμή ενός παλατιού.
Κι εκεί, καθισμένος σε μια καρέκλα φαγωμένη από τον ήλιο και το χρόνο, ο Θείος Πέπε.