ลิงค์ลงทะเบียน :
forms.gle/nHFbrPSUXEBu...
-ลงทะเบียนได้ถึง 18 ตุลาคม (19:00น.)
-รับสมัครเเค่ปี 1️⃣

ลิงค์เเช็คการลงทะเบียน:
docs.google.com/spreadsheets...

ลิงค์ดิสคอร์ด (กรุณาเข้าร่วมเพื่อเข้ารับการแข่งขัน):
discord.gg/ZEQNe8Ept

" ไม่เห็นจะสุดยอดตรงไหนเลย "

เธอขำเเห้งๆ ก่อนจะฟังคำตอบของคำถามขแงตัวเอง เธอฟังอีกฝ่ายตอบพร้อมกับยิ้มออกมา ไม่ได้ในฐานะของเเฟนคลับเเต่เป็นในฐานะรูมเมต

" เป็นเป้าหมายที่ไม่เลวนะ "

" สู้ๆฉันเป็นกำลังใจให้ "

เธอจัดของจนเสร็จเหลือเเค่พักเสื้อผ้าเเต่ก็รู้สึกเหนื่อย+ง่วงจากการเดินทางมานาน เลยขึ้นเตียงนอนหลับซะเลย

( เดี๋ยวต่อได้นะ เเต่เราขอตัดเเค่นี้ก่อนนะ ขอบคุณงับ )

ก่อนที่เธอจะเขียนเป้าหมายใหม่ลงไป 'กลับมาวิ่งอีกครั้ง Arima Kinen' เธอมองเอสๆก่อนจะถามคำถามที่เธอเคยโดนมาเหมือนกัน

" เอสจังมีเป้าหมายไหม? "

" เราเกิดมาเพื่อวิ่งเเต่วิ่งเพราะอะไรละ? "

ระหว่างนั้นก็ลุกขึ้นมาจัดของในกระเป๋า ก่อนจะสะดุ้งไปทีหยิบของผิดอะไรมาเต็มเลยยยยเเต่ยังดีนะที่ของสำคัญๆยังอยู่ครบ

จู่ๆเธอก็คิดอะไรได้นี่ห้องเธอ 3 ปีซ้อนเลยก้มลงไปใต้เตียงเหมือนจะหาอะไรบางอย่างเเล้วก็มุดออกมาจนได้ป้ายเล็กๆที่เขียนถึงเป้าหมายของตัวเธอเองมีทั้ง'ชนะ Debut''ชนะG1''มุ่งสู่ Triple Tiara มาเเล้วจ้า Oka Sho''เป็น Triple Tiara''ชนะ Japan Cup'(ขีดดำไม่สำเร็จ)และ 'สาวม้าอันดับ 1 ของโลก' จากนั้นเธอก็ขีดดำออกเช่นกันพร้อมกับสีหน้าเส้าๆ

"รุ่นพี่คงจะผิดหวังแน่เลย"

(+)

เธอค่อยเอาผ้ามาทำความสะอาดก่อนที่จะหยิบผ้าก๊อตมาใหม่ แล้วค่อยพันอย่างช้าๆโดยที่ไม่รู้เลยว่าเอสๆทำอะไรอยู่ เมื่อพันเสร็จแล้ว เอสๆก็ถามมาพอดี

" ฉันหรอที่เคยได้ยินมาเพราะฉันเป็นสภานักเรียนหรือป่าวนะ "

" หรือตอนที่ฉันเเข่งอยู่ละ ปีมี่เเล้วไปต่างประเทศบ่อยมากเลยด้วยสิ "

เธอตอบอีกฝ่ายไม่แน่ใจเหมือนกันว่ารู้จักเธอได้ไง รร.ก็ไม่อยู่นี่ก็พึ่งกลับจากฮ่องกงไปแข่งแล้วขาหักเลยอยู่ยาวเลย

(+)

" เอสเอสหรอ ไม่ชินปากเลยขอเรียก เอสจังนะคะ "

เธอมองอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มให้เธอระหว่างนั้นเธอก็ใส่ถุงมือก่อนตกใจที่อีกฝ่ายตะโกนเเต่เธอไม่ได้สนใจเพราะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องสำคัญของอีกฝ่าย เเละเธอกำลังจะถอดผ้าก๊อดมาเปลี่ยนด้วย

" มีอะไรหรือป่าวเอสจัง? "

เธอถอดผ้าก๊อตที่ขาซ้ายออก อาการดีขึ้นมากเเล้วขาของเธอยังคงม่วงซ้ำเเละมีรอยที่เกิดจากการผ่าตัดอย่างชัดเจน

(+)

เมื่อเธอตั้งสถิได้?เธอก็กรี๊ดอยู่ในใจว่าชีวิตของติ่งแบบเธอ Complete สุดแเล้วได้อยู่กับวีที่เธอทั้งชอบเเละชื้นชมจะมีอะไรดีกว่านี้อีกไหม แฮ่กๆกับมาก่อน

" แฮ่กๆ.. "

" ฉัน ไลบรารี่ เอนไลท์เทนนิ่ง ยินดีที่ได้เป็นรูมเมทกันนะ "

เธอรับของสัมภาระเธอคืนจากอีกคน รวมถึงไม้เท้าของรักของหวงของเธอที่ได้มาจากคุณหมอของฟรีอะใครๆก็ชอบ

" ขอบคุณนะคะ "

เธอไปนั่งที่เตียงเพื่อพักขาของเธอก่อน

" ทำไมหรอ? "

เธอมองอีกฝ่ายทำหน้างงกับคำว่า'จบเเล้วชีวีตเรา'ของอีกฝ่าย ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องเเต่อีกฝ่ายก็ตามมาเเล้วใช้กุญแจไขเปิดประตูห้องของเธอทำเอาเธออึ้งไปเลย

" ได้ไงเอากุญเเจมากจากไหนน่ะ..? "

" หรือว่า..!?!..? "

พออีกฝ่ายบอกว่าเป็นรูมเมทของเธอทำเอ๋+อึ้งพูดไม่ออกหางตั้งเป็นเเนว 90° เธอพยายามตั้งสติใหม่ก่อนหายใจเข้าลึกๆ ยังงงๆกับเหตุการณ์ความบังเอิญนี่

(+)

เธอเห็นอีกฝ่ายบอกมาเเบบนั้นพร้อมกัยทำหน้าเศร้า เธอเองก็ไม่รู้ต้องทำไงต่อเเต่จู่ๆมือของเธอก็ตบหลังอีกฝ่ายเบาๆเหมือนกำลังเรียกกำลังใจอีกฝ่าย

" ไม่หรอกคะ เธอช่วยเหลือฉัน เท่านั้นก็รับคำขอบคุณของฉันได้คะ "

" ไม่เกี่ยวหรอกคะว่าเธอจะเป็นคนเเบบไหน เพราะสำหรับฉันคุณใจดีเเละเท่มากเลยคะ "

เธอที่พึ่งคิดว่าพูดอะไรไปก็หน้าเเดงก่อนหันหน้าหนีไปอีกทาง

" พูดอะไรของเราเนี่ย... "

(+)

ส่วนนึงก็เพราะเจอตัวจริงวีที่ชอบ เเต่ลึกๆที่เธอดีใจอาจเป็นเพราะมีคนค่อยช่วยเธออยู่ตอนนี้มองดูอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกขอบคุณ

"ยังไงก็ขอบคุณนะ ลำบากเธอแย่เลย"

"แกรงใจเป็นบ้าเลยแฮ่ๆ.."

เป็นเลือบมองคนที่เดินตามมาถือสัมภาระของเธออยู่ เธอเข้าใจในทันทีเลยและคิดจะขอบคุณคนนั้นเช่นกันเธอเดินมาถึงชั้น 4 ก่อนจะนึกว่าตนอยู่ห้องไหน

"418 อีกเเล้วหรอห้องนี่ 3 ปีซ้อนเลยหรอ"

เธอค่อยก้าวไปทีละก้าวเเบบใจเย็นเเต่ขาเธอก็เริ่มชาเเล้วเหมือนกันเเบบไม่ชินกับการเดินเเบบนี้ตอนรักษาตัวก็ใช้ไม้เท้าตลอด เเล้วพอไม่ได้ใช้มันรู้สึกเเปลกๆ

" โอเคคะ ว่าเเต่เธอเป็นปีสองสินะ "

" ตอนทำเอกสารเคยเห็นผ่านละมั้ง "

เธอก็เเค่หาเรื่องพูดไปเรื่อยนั้นเหละเเบบว่าถ้าเจอคนที่ตนชอบต้องหาเรื่องคุยนั้นคือความภาคภูมิใจของติ่งเเบบเธอ เเต่ยังไงเธอก็รู้สึกดีใจ

(+)

" อ้าว.. ไม้เท้าฉัน... ที่คุณหมอให้มา... "

เธอมองอีกฝ่ายเอาไม้เท้าเธอไป พออีกฝ่ายพูดออกมาเเบบนั้นเธอตกใจหน้าเเดงจนเกือบตกบันไดเเต่ก็ตั้งหลัก

" เอ๋..! เอ๋~!! "

" จะดีหรอ?! "

เธอทั้งดีใจเเต่ก็ตกใจทั้ง งงเเต่ก็ยอมให้อีกฝ่ายช่วยค่อยเดินขึ้นบันได

( ขอโทษที่ช้านะไปกินข้าวกับ CEO มา😭 )

เธอยืนมองอีกฝ่ายที่กำลังยืนพึมพำกับตัวเอง ก็หลุดขำออกมาเบาๆเพราะคืดถึงตัวเองเเต่ก่อนละมั้ง?

" จะรบกวนไหมนะ? "

" เเต่ถ้าอยากช่วยก็รบกวนหน่อยนะ "

ค่อยถอยออกมาจากบันไดช้าลงมาตั้งหลัก เจ็บเเล้ว เธอเอามือไปลูบๆที่ผ้าก๊อดเบาๆ

" เอ๋เธอคือ...? "

เธออึ้งไปสักพักก่อนจะคิดในใจเสียงนี้มันวีทูปเบอร์ที่เราตัวอยู่ไหมนะ หูเเละหางตั้งขึ้นมาพร้อมกันหน้าเเดงขึ้นมาเล็กน้อง

" อะ.. เเค่เจ็บขานิดหน่อยน่ะคะ "

เธอปรับอารมณ์เเละถ้าทางกลับมาปกติก่อนเดี๋ยวบอกว่าเป็น fc เขาจะมองว่าสภานักเรียนติดเกมไม่ทำงาน

" กำลังหาทางขึ้นห้องที่อยู่ชั้น 4 น่ะคะ "

" ไม่ต้องหรอกเเค่นี้ก็รบกวนพอเเล้วละคะ "

เธอหยิบขนมที่ชื้อสุ่มๆมาจากฮ่องกงอะนะ ออกมาจากกระเป๋าเเล้วยืนให้อีกฝ่ายเป็นคำขอบคุณ

" อย่าดูถูกคนที่เดินทางกลับจากฮ่องกงด้วยขาเเบบนี้สิ "

เธอยิ้มเลยอีกฝ่ายเเบบติดเล่นหูกระติกๆก่อนจะโบกมือลารุ่นน้องสุดเเสนจะใจดีคนนี้ เเล้วลากสัมภาระเเล้วค่อยเดินไปที่ห้องที่อยู่ใกล้

เธอเปิดประตูห้องแล้วค่อยๆเอาสัมภาระที่อีกฝ่ายเเบกอยู่เข้าห้องพร้อมแตะหน้าอีกฝ่ายเบาๆก่อนถอยออกมา

"สตาร์จังสินะขอบคุณมาก"

"หากมีเรื่องอะไรให้ช่วยมาหาฉันได้เสมอเลยนะ"

เธอโบกมือบายๆอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มขอบคุณอีกฝ่ายแฝงได้ด้วยความแสบนิดๆเธอเดินเข้าห้องแล้วปิดประตู

"ไว้เจอกันนะคะ"

ปล.เธอเอากระดาษที่เขียนว่า"ระวังตกบันได"แปะหลังรุ่นน้องพร้อมเขียนเพิ่มไปนิดว่า"น่ารักมาก"

เธอตกใจเมื่อรุ่นน้องสะดุดกับบันไดขั้นท้ายจนเกือบล้มแต่เมื่ออีกฝ่ายตั้งตัวทรงตัวได้เธอก็หายใจออกมาด้วยความโล่งอก

" ไม่ได้ต้องนับ จดด้วย "

ก่อนที่เธอจะหยิบสนุมขึ้นมาเขียนบางอย่างแล้วชีกออกมาให้อีกฝ่ายดูในนั้นเขียนว่า " ระวังตกบันได ⸜(｡˃ ᵕ ˂ )⸝♡ " เธอเดินต่อจนถึงห้องถึงห้อง

" ขอบคุณนะ อ่อลืม แนะนำตัวเลย ฉัน ไลบรารี่ ยินดีที่ได้รู้จัก "

เธอหยิบขนมที่ชื้อสุ่มๆมาจากฮ่องกงยื่นให้รุ่นน้อง

เมื่อถึงห้องเธอก็หยิบ ซองขนมที่ชื้อเเบบสุ่มๆที่ฮ่องกงออกมาจากกระเป๋า ให้อีกฝ่ายถือว่าเป็นของตอบเเทนที่มาช่วยเธอ

" อันนี้ฉันให้นะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือน "

" ตอบเเทนเธอช่วยฉันนะ "

ก่อนที่จะหากุญแจห้องหาอยู่สักพักเเต่ก็เจอจนได้เธอไขประตูก่อนที่จะเปิดออกก่อนไถสัมภาระเข้าห้อง

" ขอบคุณนะ ถ้าหายเเล้วมาวิ่งด้วยกันหน่อยนะ! "

เธอโปกมือลาอีกฝ่าย ด้วยรอยยิ้ม