ส่วนทางด้านซาเอะเองที่ตอนแรกเจ้าตัวนึกว่ารินจะห้ามไม่ให้ทำ แต่สุดท้ายกลับมาเตือนว่าทำให้แนบเนียนเฉย
ซาเอะจึงพอที่จะเดาได้แล้วว่า ตัวรินเองก็เริ่มใจอ่อนลงมา (?) ให้แล้วเหมือนกัน (269)
ส่วนทางด้านซาเอะเองที่ตอนแรกเจ้าตัวนึกว่ารินจะห้ามไม่ให้ทำ แต่สุดท้ายกลับมาเตือนว่าทำให้แนบเนียนเฉย
ซาเอะจึงพอที่จะเดาได้แล้วว่า ตัวรินเองก็เริ่มใจอ่อนลงมา (?) ให้แล้วเหมือนกัน (269)
แต่อิซางิที่เจ็บแล้วจำ เจ้าตัวจึงตัดสินใจพูดสวนกลับไปว่า "ไม่ใช่หรอกครับ เป็นผมเองที่ผิดมากกว่า ผิดที่คิดว่าตัวเองสนิทกับคุณ
ทั้ง ๆ ที่คุณก็มองผมเป็นเพียงแค่เด็กลามปามที่ไม่รู้จักลำดับอาวุโสเท่านั้น" (211)
แต่อิซางิที่เจ็บแล้วจำ เจ้าตัวจึงตัดสินใจพูดสวนกลับไปว่า "ไม่ใช่หรอกครับ เป็นผมเองที่ผิดมากกว่า ผิดที่คิดว่าตัวเองสนิทกับคุณ
ทั้ง ๆ ที่คุณก็มองผมเป็นเพียงแค่เด็กลามปามที่ไม่รู้จักลำดับอาวุโสเท่านั้น" (211)
ซึ่งสาเหตุมันก็ไม่ได้มีอะไรที่ซับซ้อนมากเลย...
'ทำไมแกถึงไม่มาอ้อนขอบอลจากฉันวะอิซางิ!' (84)
ซึ่งสาเหตุมันก็ไม่ได้มีอะไรที่ซับซ้อนมากเลย...
'ทำไมแกถึงไม่มาอ้อนขอบอลจากฉันวะอิซางิ!' (84)
'อาบสัก 3 ชั่วโมงเลยได้ไหมยจจัง...' (388)
'อาบสัก 3 ชั่วโมงเลยได้ไหมยจจัง...' (388)
"จริงเหรอนี่จัง!" อิซางิถามย้ำกลับไปด้วยแววตาที่เปล่งประกาย ไกเซอร์ที่เริ่มจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างก็ลองถามแบบหยั่งเชิงออกไปว่า
"ยจจังชอบพวกมันเหรอ?"
"ใช่ ๆ" แล้วไกเซอร์ก็รู้สึกเหมือนมีมีดมาปักอยู่ที่กลางอกทันที (356)
"จริงเหรอนี่จัง!" อิซางิถามย้ำกลับไปด้วยแววตาที่เปล่งประกาย ไกเซอร์ที่เริ่มจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างก็ลองถามแบบหยั่งเชิงออกไปว่า
"ยจจังชอบพวกมันเหรอ?"
"ใช่ ๆ" แล้วไกเซอร์ก็รู้สึกเหมือนมีมีดมาปักอยู่ที่กลางอกทันที (356)
เพราะซากุระไม่มีความกลัวอะไรอยู่เลย นอกจากจะไม่กลัวแล้ว ซากุระยังกล้าที่จะอยู่เผชิญแบบตัวต่อตัวด้วยอีกต่างหาก
'ไอ้เด็กเวรนี่!' (57)
เพราะซากุระไม่มีความกลัวอะไรอยู่เลย นอกจากจะไม่กลัวแล้ว ซากุระยังกล้าที่จะอยู่เผชิญแบบตัวต่อตัวด้วยอีกต่างหาก
'ไอ้เด็กเวรนี่!' (57)
จากนั้นซากุระก็ลากทั้งพี่ชายกับเพื่อนสนิทของตัวเองไปเล่นเครื่องเล่นแต่ละอย่างแบบมีความสุข
เพราะซากุระเคยคิดมาตลอดว่า ถ้าได้ไปเที่ยวกับคนสำคัญของตัวเอง มันจะรู้สึกยังไงขึ้นมาบ้าง
และในวันนี้ซากุระก็ได้คำตอบของมันแล้ว... (284)
จากนั้นซากุระก็ลากทั้งพี่ชายกับเพื่อนสนิทของตัวเองไปเล่นเครื่องเล่นแต่ละอย่างแบบมีความสุข
เพราะซากุระเคยคิดมาตลอดว่า ถ้าได้ไปเที่ยวกับคนสำคัญของตัวเอง มันจะรู้สึกยังไงขึ้นมาบ้าง
และในวันนี้ซากุระก็ได้คำตอบของมันแล้ว... (284)
"...ได้ยินไหมว่ายจจังจะอยู่กับนี่จัง แล้วก็จะไม่ทะเลาะกับนี่จังด้วย
อนาคตของยจจังที่นี่จังว่ามันดีนักหนา แต่ถ้าไม่มีนี่จังอยู่ด้วย ยจจังไม่ต้องการมันเลยสักนิด!" (346)
"...ได้ยินไหมว่ายจจังจะอยู่กับนี่จัง แล้วก็จะไม่ทะเลาะกับนี่จังด้วย
อนาคตของยจจังที่นี่จังว่ามันดีนักหนา แต่ถ้าไม่มีนี่จังอยู่ด้วย ยจจังไม่ต้องการมันเลยสักนิด!" (346)
แต่ในขณะที่ไกเซอร์กำลังจะก้าวเท้าเดินผละออกไป อิซางิก็หันมาคว้ามือของไกเซอร์เอาไว้พร้อมกับถามออกไปว่า
"นี่จังชนะยจจังมาหลายครั้งแล้วนะ แต่ยจจังไม่เห็นนี่จังจะมาสั่งให้ยจจังทำอะไรเลย สรุปว่าธรรมเนียมนี้นี่มันมีอยู่จริง ๆ ไหมครับ?" (312)
แต่ในขณะที่ไกเซอร์กำลังจะก้าวเท้าเดินผละออกไป อิซางิก็หันมาคว้ามือของไกเซอร์เอาไว้พร้อมกับถามออกไปว่า
"นี่จังชนะยจจังมาหลายครั้งแล้วนะ แต่ยจจังไม่เห็นนี่จังจะมาสั่งให้ยจจังทำอะไรเลย สรุปว่าธรรมเนียมนี้นี่มันมีอยู่จริง ๆ ไหมครับ?" (312)
'ขอให้จิกะอย่าสงสัยอะไรเราเพิ่มขึ้นมาอีกเลย' เอ็นโดพยายามคิดภาวนาขึ้นมาซ้ำ ๆ และในที่สุดคำอธิษฐานของเอ็นโดก็เป็นจริง
"โอเค มาวางแผนกัน แกมีอะไรอยากจะเสนอไหมเอ็นโด" (274)
'ขอให้จิกะอย่าสงสัยอะไรเราเพิ่มขึ้นมาอีกเลย' เอ็นโดพยายามคิดภาวนาขึ้นมาซ้ำ ๆ และในที่สุดคำอธิษฐานของเอ็นโดก็เป็นจริง
"โอเค มาวางแผนกัน แกมีอะไรอยากจะเสนอไหมเอ็นโด" (274)
"ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ"
"ใช่ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลยเหมือนกัน"
และในที่สุดสุโอกับนิเรอิก็ตัดสินใจว่าจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับอุเมมิยะ เพราะพวกเขาทั้ง 2 คนก็ไม่รู้ว่าจะต้องช่วยซากุระยังไงแล้วจริง ๆ (26)
"ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ"
"ใช่ ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลยเหมือนกัน"
และในที่สุดสุโอกับนิเรอิก็ตัดสินใจว่าจะเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับอุเมมิยะ เพราะพวกเขาทั้ง 2 คนก็ไม่รู้ว่าจะต้องช่วยซากุระยังไงแล้วจริง ๆ (26)
เดี๋ยวตอนจะนอน พี่ก็เดินไปนอนกับฮารุกะที่ห้อง หรือฮารุกะจะเดินมานอนกับพี่ที่ห้องของพี่ก็ได้เหมือนกันนะ
แล้วก็อันนี้พี่แค่บอกเฉย ๆ นะ คือว่า...ฮารุกะเชื่อใจพี่ได้นะ ว่าพี่จะไม่มีทางทิ้งฮารุกะไปไหนอีกแล้ว" (265)
เดี๋ยวตอนจะนอน พี่ก็เดินไปนอนกับฮารุกะที่ห้อง หรือฮารุกะจะเดินมานอนกับพี่ที่ห้องของพี่ก็ได้เหมือนกันนะ
แล้วก็อันนี้พี่แค่บอกเฉย ๆ นะ คือว่า...ฮารุกะเชื่อใจพี่ได้นะ ว่าพี่จะไม่มีทางทิ้งฮารุกะไปไหนอีกแล้ว" (265)
อ้อ ฉันขอเตือนแกอีกอย่างเลยนะโนอา ว่าอย่าคิดที่จะเล่นตุกติกอะไรอย่างเด็ดขาด
เพราะคราวที่แล้วแกเป็นคนกำหนดโชคชะตาของอิซางิว่าจะต้องมาเป็นเครื่องมือให้แกใช้
แต่ครั้งนี้อิซางิจะเป็นคนกำหนดโชคชะตาของแกไปตลอดชีวิตเลยโนอา" (304)
อ้อ ฉันขอเตือนแกอีกอย่างเลยนะโนอา ว่าอย่าคิดที่จะเล่นตุกติกอะไรอย่างเด็ดขาด
เพราะคราวที่แล้วแกเป็นคนกำหนดโชคชะตาของอิซางิว่าจะต้องมาเป็นเครื่องมือให้แกใช้
แต่ครั้งนี้อิซางิจะเป็นคนกำหนดโชคชะตาของแกไปตลอดชีวิตเลยโนอา" (304)
"เฮ้อ โดนจินแซะเข้าให้อีกจนได้ แต่รอบนี้ก็มาแปลก เห็นปกติขายอัปราคาแทบจะสร้างบ้านได้ แล้วทำไมคราวนี้ถึงให้มาฟรี ๆ เลย"
โนอาพูดบ่นกับตัวเองขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ จากนั้นเจ้าตัวก็เดินมุ่งหน้าไปหาสนัฟฟี่ที่ห้องพัก (220)
"เฮ้อ โดนจินแซะเข้าให้อีกจนได้ แต่รอบนี้ก็มาแปลก เห็นปกติขายอัปราคาแทบจะสร้างบ้านได้ แล้วทำไมคราวนี้ถึงให้มาฟรี ๆ เลย"
โนอาพูดบ่นกับตัวเองขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ จากนั้นเจ้าตัวก็เดินมุ่งหน้าไปหาสนัฟฟี่ที่ห้องพัก (220)
โนอาจึงตัดสินใจที่จะหยุดตามตื้ออิซางิ และเจ้าตัวก็จะใช้เวลาเป็นเครื่องมือในการเข้าหาอิซางิอีกครั้ง... (212)
โนอาจึงตัดสินใจที่จะหยุดตามตื้ออิซางิ และเจ้าตัวก็จะใช้เวลาเป็นเครื่องมือในการเข้าหาอิซางิอีกครั้ง... (212)
"ขอบคุณนะเนส มาช่วยได้ทันเวลาพอดีเลย ให้ตายเถอะ นี่ถ้าเมื่อกี้นี้โยอิจิมันร้องไห้ออกมาจริง ๆ นะ ฉันคงทำไรต่อไม่ถูกแน่ ๆ เลย" (290)
"ขอบคุณนะเนส มาช่วยได้ทันเวลาพอดีเลย ให้ตายเถอะ นี่ถ้าเมื่อกี้นี้โยอิจิมันร้องไห้ออกมาจริง ๆ นะ ฉันคงทำไรต่อไม่ถูกแน่ ๆ เลย" (290)
'ให้ตายเถอะ ลืมเรื่องที่เราจะต้องแข่งกับโยอิจิในสนามไปได้ยังไงเนี่ย แล้วแบบนี้จะบอกโยอิจิยังไงดีวะ ปวดหัวโว้ย!' (276)
'ให้ตายเถอะ ลืมเรื่องที่เราจะต้องแข่งกับโยอิจิในสนามไปได้ยังไงเนี่ย แล้วแบบนี้จะบอกโยอิจิยังไงดีวะ ปวดหัวโว้ย!' (276)
"โอเคอิซางิ เดี๋ยวเราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่านะ มานี่มา"
ซึ่งคำขู่ของไกเซอร์นั้น มันก็สามารถทำให้โนอาปฏิบัติตัวกับอิซางิได้ดีขึ้นจริง ๆ แบบทันตาเห็น (264)
"โอเคอิซางิ เดี๋ยวเราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่านะ มานี่มา"
ซึ่งคำขู่ของไกเซอร์นั้น มันก็สามารถทำให้โนอาปฏิบัติตัวกับอิซางิได้ดีขึ้นจริง ๆ แบบทันตาเห็น (264)
"อยากลูบก็ลูบสิ จะมาหยุดชะงักทำไม" ซากุระพูดอ้อมแอ้มขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าที่ขึ้นสี เพราะเจ้าตัวไม่เคยมีใครสักคนมาทำแบบนี้ให้ก่อนเลย
จิกะยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจก่อนที่จะค่อย ๆ วางมือข้างนั้นของตัวเองลูบไปที่หัวของซากุระเบา ๆ (256)
"อยากลูบก็ลูบสิ จะมาหยุดชะงักทำไม" ซากุระพูดอ้อมแอ้มขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าที่ขึ้นสี เพราะเจ้าตัวไม่เคยมีใครสักคนมาทำแบบนี้ให้ก่อนเลย
จิกะยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจก่อนที่จะค่อย ๆ วางมือข้างนั้นของตัวเองลูบไปที่หัวของซากุระเบา ๆ (256)
"จ้าพ่อจักรพรรดิผู้สูงส่ง แต่แข่งกันรอบล่าสุดนี่ แกก็แพ้ฉันนะ"
"รอบหน้าฉันไม่แพ้แกแน่โยอิจิ!"
ถึงแม้ว่าทั้ง 2 คนนี้จะนับว่าอีกฝ่ายเป็นศัตรูตัวฉกาจของตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมพอได้พูดคุยแบบนี้กันแล้ว มันกลับไม่มีความรู้สึกอึดอัดที่เกิดขึ้นมาเลยสักนิดเดียว (201)
"จ้าพ่อจักรพรรดิผู้สูงส่ง แต่แข่งกันรอบล่าสุดนี่ แกก็แพ้ฉันนะ"
"รอบหน้าฉันไม่แพ้แกแน่โยอิจิ!"
ถึงแม้ว่าทั้ง 2 คนนี้จะนับว่าอีกฝ่ายเป็นศัตรูตัวฉกาจของตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมพอได้พูดคุยแบบนี้กันแล้ว มันกลับไม่มีความรู้สึกอึดอัดที่เกิดขึ้นมาเลยสักนิดเดียว (201)
เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว สุโอกับซากุระจึงหันหน้ามามองกันเล็กน้อย ก่อนที่ซากุระจะจับตัวนิเรอิล็อกเอาไว้ แล้วสุโอก็จับมือข้างขวาของนิเรอิชูขึ้นมา
"เอ๊ะ! นี่แหวนใครเหรอครับ ผมไม่เคยใส่แหวนแบบนี้เลยนี่นา" (246)
เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว สุโอกับซากุระจึงหันหน้ามามองกันเล็กน้อย ก่อนที่ซากุระจะจับตัวนิเรอิล็อกเอาไว้ แล้วสุโอก็จับมือข้างขวาของนิเรอิชูขึ้นมา
"เอ๊ะ! นี่แหวนใครเหรอครับ ผมไม่เคยใส่แหวนแบบนี้เลยนี่นา" (246)
แต่แมวตัวนั้นก็เลือกที่จะเอาหัวมุดลงไปในถุงขนม แล้วมันก็พยายามลากอะไรสักอย่างออกมาจนสำเร็จ
"แม๊ว แม๊ว แม๊ว แม๊ว (เอ้านี่! ขนมที่ฉันชอบ ชัดยัง หรือจะให้ทำอะไรอีก!)"
แล้วนิเรอิก็เป็นลมล้มไปกองอยู่ที่พื้นทันที... (15)
แต่แมวตัวนั้นก็เลือกที่จะเอาหัวมุดลงไปในถุงขนม แล้วมันก็พยายามลากอะไรสักอย่างออกมาจนสำเร็จ
"แม๊ว แม๊ว แม๊ว แม๊ว (เอ้านี่! ขนมที่ฉันชอบ ชัดยัง หรือจะให้ทำอะไรอีก!)"
แล้วนิเรอิก็เป็นลมล้มไปกองอยู่ที่พื้นทันที... (15)
'ฉายาเนสวันไนท์ที่แกจะได้ในอนาคตข้างหน้านี้ แกอย่าเอามาใช้กับโยอิจิแล้วกัน ไม่งั้นฉันเอาแกตายแน่เนส' (255)
'ฉายาเนสวันไนท์ที่แกจะได้ในอนาคตข้างหน้านี้ แกอย่าเอามาใช้กับโยอิจิแล้วกัน ไม่งั้นฉันเอาแกตายแน่เนส' (255)
เพราะภาพที่ไกเซอร์เห็นนั้น ก็คือภาพที่อิซางิกำลังนอนหลับสนิทอยู่อย่างมีความสุข ไกเซอร์ถึงได้ตัดสินใจปล่อยให้อิซางินอนต่อไปอีกสักพัก (243)
เพราะภาพที่ไกเซอร์เห็นนั้น ก็คือภาพที่อิซางิกำลังนอนหลับสนิทอยู่อย่างมีความสุข ไกเซอร์ถึงได้ตัดสินใจปล่อยให้อิซางินอนต่อไปอีกสักพัก (243)
"เฮ้อ ไอ้เด็กอ้วนนี่มันจริง ๆ เลย" ไกเซอร์พูดบ่นขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินตรงไปที่เตียงฝั่งที่อิซางินอนอยู่ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้อีกฝ่ายดี ๆ
"ฝันดีนะไอ้เด็กอ้วน ฉันสัญญาว่าอนาคตของแกจะต้องเหมือนเดิม" (234)
"เฮ้อ ไอ้เด็กอ้วนนี่มันจริง ๆ เลย" ไกเซอร์พูดบ่นขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินตรงไปที่เตียงฝั่งที่อิซางินอนอยู่ แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้อีกฝ่ายดี ๆ
"ฝันดีนะไอ้เด็กอ้วน ฉันสัญญาว่าอนาคตของแกจะต้องเหมือนเดิม" (234)