((ระบทราบค้าบ แต่ขออนุญาตยกไปตอบช่วงเย็นนะครับ))

(ปักทันมั้ยครับ?!)

(7)
[T.schnider] ยังไงก็ระมัดระวังด้วยนะครับ พวกมันมีหลายแบบเลย แต่ ...

[T schnider] พวกมันเหมือนกับสัตว์ทะเล พอที่จะต่อกรได้ครับ

ข้อความที่ทยอยกดส่งไปในขณะที่สองมือประคองอุปกรณ์สื่อสารอย่างระมัดระวัง งานนี้เขาคงต้องยื้อเวลาและใช้ประสบการณ์หลบหลีกแล้วสิ

เมื่อกดส่งเสร็จแล้วก็ได้เวลาไปเอาตัวรอดและทยอยจัดการฝูงปลาเพียงลำพังเพื่อรอเซนเซสาวฮิโซกะ

(6)
ในระหว่างที่หลบไปก็โดนมันพุ่งเข้าบ้าง ไม่โดนบ้าง ทำให้เขามุลักทะเลอยู่พอสมควร เนื่องจากมันมาเป็นฝูงใหญ่และเหมือนว่าจะพุ่งมาที่เขาเพียงลำพัง

"*(ภาษาต่างประเทศ):ยุ่งยากชะมัด! ไอ้พวกปลาเวรนี่"

คำสถบที่พ่นพร้อมกับแขนและขาที่ชักกระตุกทำให้เขาต้องตั้งสมาธิและทยอยหลบอย่างระมัดระวัง และทยอยล่อพวกมันไปทางอื่นเพื่อลดภาระบ้าง ไม่งั้นมันมากระจุกที่เขาแล้วเรื่องใหญ่แน่
+

(5)
ชไนเดอร์ที่กำลังหาทางเอาตัวรอดได้นั้นพยายามหลบการโจมตีจากเจ้าฝูงปลา เมื่ออากาครั่นเนื้อหมดลงก็รีบกดส่งข้อความไปหา

[T.schinder]: ครับ ยังไงผมแนะนำให้ลงมาที่ชั้น1ที่บันไดเลยครับ ตอนนี้ผมไม่มีเวลามานั่งอ่านเพราะผมล่อฝูงนึงมาหาผมครับ!
เมื่อกดส่งเสร็จ ชไเดอร์ก็ลุกขึ้นยืนและปัดเสื้อผ้าเล็กน้อย

แล้วก็เริ่มหาทางหลบเพื่อรอให้อีกฝ่ายมาตามจุดที่นัดหมายไว้
+

(4)
"อึก ..."
หนึ่งในสามของฝูงปลาได้หลอกล่อและฉวยโอกาสทีเผลอเข้าจู่โจม จนชไนเดอร์ทรุดลงในสภาพที่คุกเข่าและกล้ามเนื้อชักกระตุกไม่หยุด

"รับมือยากเสียจริง"

อาการในตอนนี้เขารู้สึกครั่นเนื้อและเหมือนกระหายน้ำราวกับปลาที่กำลังขาดอากาศ แต่เขาก็พยายามหลบและหลีกเลี่ยงไม่ให้โดนซ้ำเติมเข้าไป โดยที่เขากำพ็อตเกตเบลในมือเอาไว้ แต่สภาพตอนนี้ไม่อาจจะส่งข้อความได้เลย

(3)
เมื่อล่อพวกมันออกมาจนถึงบริเวณที่เป็นทางเข้าออกของห้าง เขาก็ใช้สมาธิและวิเคราะห์ แม้จะเป็นอิเฮนที่คล้ายกับสัตว์ทะเล แต่การที่มาเป็นฝูงก็ไม่ใช่เรื่องดี....

[t.schnider] อจฮิโซกะครับ ตอนนี้ผมกำลังรับมือกับฝูงปลาอยู่ครับ หลายฝ่ายกำลังวุ่นวายกันครับ

ส่วนตัวเขาก็พยายามงัดพละกำลังและอาวุธติดตัวมาต่อกรกับมัน แต่ทว่าด้วยจำนวนที่มากกว่า ทำให้เขาเสียเปรียบและยังพลาดท่าถูกจู่โจมอีก

+

(2)
แต่ทว่าความสงบอยู่ไม่นาน ความโกลาหลก็เกิดขึ้นเมื่อเหล่าอิเฮนฝูงปลาบุกเข้ามาจนทำให้การแข่งขันหยุดชะงักไป

[T.schinder] พบเจอกับอิเฮนฝูงปลาครับ ตอนนี้เหล่าผู้รอดชีวิตกำลังวางแผนครับอจฮิโซกะ

เขารีบกดพิมพ์ข้อความไปในขณะที่สายตานั้นก็กำลังวางแผนประเมินว่าจะพอสู้ได้ และก็ตัดสินใจที่จะล่อฝูงปลาซังมะจำนวน8ตัวไปให้ไกลจากคนอื่นๆเพื่อไม่ให้คนอื่นต้องมารับมือกับมัน
+

(1)
[T.schnider] -สถานการณ์ชั้นใต้ดินปกติครับ แล้วทางฝั่งนั้นในกล้องวงจรปิดทุกตัวยังคงทำงานดีอยู่นะครับ

[T.schnider] - ตอนนี้ผมลาดตระเวนชั้นใต้ดินยังไม่มีความผิดปกติ ตอนนี้ผกำลังจะขึ้นไปชั้น1ครับ

เขากดพิมพ์ข้อความไปพร้อมกับเว้นช่วงไว้ แล้วก็ขึ้นไปยังไปที่บริเวณชั้น1ที่กำลังจัดการแข่งขันดอจบอลในรอบสุดท้ายเพื่อสำรวจดูสถานการณ์โดยรวม

"มีการแข่งขันกีฬาแบบนี้ค่อยดูปกติขึ้นมาบ้าง"
+

[ สุนทรพจน์เปิดงานจากอาจารย์ ]

“ อาจารย์โฮริอุจิ ฮิโซกะ ประจำวิชาภาษาอังกฤษ ”
@kzk-hisoka.bsky.social

“ อาจารย์โทโมโยะ เอมิกะ ประจำวิชาวรรณกรรม ”
@kzk-amika.bsky.social

“ อาจารย์ยามาโมโตะ ยูกิ ประจำวิชาวิทยาศาสตร์ ”
@kzk-yyuki.bsky.social

“ และอาจารย์ยุเก็นไซ เมย์เคียว นักจิตวิทยาประจำโรงเรียน ”
@kzk-yuugensai.bsky.social

(ขอบคุณมากครับที่แวะมาพูดคุยด้วย!)

(ขออนุญาตนะคะ)

"หืม...???"
ดวงตาสีเขียวเข้มนั้นกำลังมองผู้ซิตอัพแ้วยความสงสัย ในฐานะคนที่มารับการบริการและดำเนินการตามแต่ละฐานด้วยความสนใจ กิจกรรมนี้มันทำให้เขาอยากลองเปลื่ยนลุคเลยแต่งกายด้วยชุดที่จัดเตรียมมาให้

"เป็นไงบ้างครับคุณ?"
น้ำเสียงที่ฟังดูสบายๆพร้อมกับสายตานั้นกำลังกล่าวทักทายคุณอย่างเป็นมิตรด้วยรอยยิ้ม

(มาโรลชวนคุยได้มั้ยครับ🥺)

(3)

"ถ้างั้น ผมขอไปเดินสำรวจซักหน่อยนะครับคุณโซชิดะ ผมว่าในห้างใหญ่แบบนี้ควรดูให้ครบทุกจุดจะได้วางแผนได้"

แน่นอนว่าเขาจับแบบพอเป็นพิธีแล้วก็ปล่อยออก ก่อนที่จะถอยห่างเพื่อเว้นระยะแล้วก็ค้อมตัวให้เล็กน้อย

"อาจารย์หน่ะ หวังว่านักเรียนทุกคนจะรอดไปได้ เพราะผมเฝ้ารอถึงการสอนปกติ และอยากเห็นพวกเธอยิ้มหน่ะ"

ชไนเดอร์ตอบกลับ ราวกับว่าเขาพร้อมกับเตรียมทำท่าจะบอกลาคุณ??

(2)
"(ภาษาเยรมัน) ช่างเป็นเด็กม.ปลายที่ดีจริงๆ และยังลึกลับเสียด้วย ถูกใจเลย"

แม้จะแผ่วเบา แต่เขาก็จงใจพูดให้พอมีเสียง นี่คือสาเหตุว่าทำไมมาเป็นครูสอนภาษาต่างประเทศ

"เอาเถอะครับ ผมเองก็ยินดีที่เห็นคุณรอดมาได้นะครับ เป็นนักเรียนที่แข็งแรงดีเสียจริง!"
แววตาและน้ำเสียงต่างยินดีปรีดา และมือก็เลื่อนไปจับเชคแฮนด์เป็นการทำความรู้จัก และก็รู้สึกถึงการดิ้นรนจนเขากำแน่นขึ้นมาเล็กน้อย

+

(1)
"คำตอบถูกใจครับ และคาดว่าจะเป็นคำตอบที่แน่นอนในตอนนี้"
ได้ยินคุณเขาจึงวางใจและมองผ่านไป โดยเพิกเฉยถึงการวนเวียนรอบตัวเขา เพราะตนเองก็พอจะรู้อยู่แล้วว่านักแสดงโซชิดะคนนี้อยากได้อะไรจากตนในตอนนี้

"ฮะๆ มองยังไงหล่ะครับนั่นว่าผมเป็นครูฝ่ายปกครองครับ ไหนลองพูดดูหน่อยว่ามันเกี่ยวยังไง"

ชไนเดอร์ยกมือมาป้องขำเบาๆพร้อมกับหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนที่จะขยับเท้าเข้าไปใกล้คุณ

+

(2)
"ก่อนที่ผมจะให้คุณทาย ผมขอพูดชมเชยคุณที่ช่างเปรียบเปรยได้ดีนะครับ ผมที่เป็นคนต่างแดนยังต้องปรับตัวและเรียนรู้อีกเยอะเลย"

หากมาแต่เสียงก็คงไม่เพียงพอ เขาจึงยกสองมือมาปรบให้เป็นจังหวะที่แสดงถึงความชื่นชม และไม่นานเขาก็มองไปที่ร้านค้าร้านนึงแล้วก็เหมือนจะนึกอะไรได้

"คุณโซชิดะครับ คิดว่าผมในตอนนี้จะหยิบยื่นอะไรให้กับนักเรียนและผู้รอดชีวิตเหรอครับ?"