Update
-เป็น4วันที่อดนอนและฝืนร่างกายเป็นเวลานานทำให้กำเดาไหลและเกือบหมดสติบ่อยครั้ง
-พอทุกอย่างจบลงเกิดอาการช็อคจนไม่พูดอะไรอีกเลย มีปฏิกิริยาตอบสนองแต่ค่อนข้างช้า
-พึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังสู้กับอะไรอยู่จริงๆ(ไม่เคยได้มีโอกาสปะทะกับอิเฮนตรงๆถึงชีวิต)
-แค่เห็นสัตว์ก็จะร้องไห้ออกมา(จากเหตุการณ์ทามะเนกิ)
-อ่อนไหวเรื่องชีวิตเพื่อนขึ้นมากๆ
Update
-เป็น4วันที่อดนอนและฝืนร่างกายเป็นเวลานานทำให้กำเดาไหลและเกือบหมดสติบ่อยครั้ง
-พอทุกอย่างจบลงเกิดอาการช็อคจนไม่พูดอะไรอีกเลย มีปฏิกิริยาตอบสนองแต่ค่อนข้างช้า
-พึ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังสู้กับอะไรอยู่จริงๆ(ไม่เคยได้มีโอกาสปะทะกับอิเฮนตรงๆถึงชีวิต)
-แค่เห็นสัตว์ก็จะร้องไห้ออกมา(จากเหตุการณ์ทามะเนกิ)
-อ่อนไหวเรื่องชีวิตเพื่อนขึ้นมากๆ
ฝนยังคงตกหนักขึ้นเรื่อยๆ..
หมอกก็ยากที่จะมองผ่า..
สภาพอากาศไม่น่าเหมาะที่จะมาตามหาทั้งคนทั้งหมาเอาซะเลย ..
เสียงฝนที่ตกลงมาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งกว่าเก่า .. เสียงเพลงที่ยังคงคลอเบาๆอยู่ในหัวทุกครั้งที่หลับตาก็ชวนให้เขารู้สึกล้าเป็นพิเศษ
อ่า..
สะพานด้านหน้า.. หวังว่าข้ามไปแล้วจะได้เจอคนนั้นกับเจ้าหมาไวๆนะ..
ฝนยังคงตกหนักขึ้นเรื่อยๆ..
หมอกก็ยากที่จะมองผ่า..
สภาพอากาศไม่น่าเหมาะที่จะมาตามหาทั้งคนทั้งหมาเอาซะเลย ..
เสียงฝนที่ตกลงมาทำให้เปลือกตาหนักอึ้งกว่าเก่า .. เสียงเพลงที่ยังคงคลอเบาๆอยู่ในหัวทุกครั้งที่หลับตาก็ชวนให้เขารู้สึกล้าเป็นพิเศษ
อ่า..
สะพานด้านหน้า.. หวังว่าข้ามไปแล้วจะได้เจอคนนั้นกับเจ้าหมาไวๆนะ..
หลังจากกลับมา เขายังคงได้ยินเสียงเพลงไพเราะดังมาเนืองๆแทบจะทุกครั้งในยามหลับตา
ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มชินกับมันแล้ว
เปลือกตาที่หนักอึ้งแต่หลับไม่ได้อยู่บ่อยๆทำให้เร็นเริ่มจะหยิบนู่นสลับนี่ เหมือนกับตอนนี้ที่ผ้าเช็ดพื้นถูกนำมาใช้เช็ดฝุ่นด้านบน
ส่วนใหญ่เขาจะเลือกทำความสะอาดที่สูงซะมากกว่า .. ถือว่าเป็นการใช้ส่วนสูงให้เกิดประโยชน์ ?
หลังจากกลับมา เขายังคงได้ยินเสียงเพลงไพเราะดังมาเนืองๆแทบจะทุกครั้งในยามหลับตา
ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มชินกับมันแล้ว
เปลือกตาที่หนักอึ้งแต่หลับไม่ได้อยู่บ่อยๆทำให้เร็นเริ่มจะหยิบนู่นสลับนี่ เหมือนกับตอนนี้ที่ผ้าเช็ดพื้นถูกนำมาใช้เช็ดฝุ่นด้านบน
ส่วนใหญ่เขาจะเลือกทำความสะอาดที่สูงซะมากกว่า .. ถือว่าเป็นการใช้ส่วนสูงให้เกิดประโยชน์ ?
ฉันจะคว้าอนาคตที่ฉันเลือก
ต่อให้ขาจะหัก ต่อให้เส้นผมที่ถูกตัดไปจะยังไม่ยาวใหม่ ต่อให้เลือดจะไหล หรือไม่มีแรงที่จะเดินอีกต่อไป
ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิต
… ฉันจะไม่กลับไปอยู่จุดนั้นอีก..
[ คิริซากิยะมาชิโระ เร็น : ตื่นทันเวลา มีแผลไฟลวกเล็กน้อยจากการพยายามช่วยเหลือและเอาตัวรอด ]
ฉันจะคว้าอนาคตที่ฉันเลือก
ต่อให้ขาจะหัก ต่อให้เส้นผมที่ถูกตัดไปจะยังไม่ยาวใหม่ ต่อให้เลือดจะไหล หรือไม่มีแรงที่จะเดินอีกต่อไป
ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิต
… ฉันจะไม่กลับไปอยู่จุดนั้นอีก..
[ คิริซากิยะมาชิโระ เร็น : ตื่นทันเวลา มีแผลไฟลวกเล็กน้อยจากการพยายามช่วยเหลือและเอาตัวรอด ]
ถ้า.. ถ้า..
ความเป็นไปได้ร้อยกว่าอย่างถูกอุปทานขึ้นมาในหัวของเขาไม่ยอมหยุด
แม้ว่าคำอธิษฐานของเขาจะมีแค่หนึ่ง
แต่ถ้าทุกอย่างในตอนนี้มันเป็นเรื่องจริง
คำอธิษฐานของเขามันก็ได้จบลงแล้ว
ฉันน่ะ..ไม่เคยคิดอยากให้ใครจากไปหรอก
แต่การยอมรับความสูญเสียได้อย่างง่ายดายต่างหาก ที่ทำให้ฉันเข้าใจ
ถ้า.. ถ้า..
ความเป็นไปได้ร้อยกว่าอย่างถูกอุปทานขึ้นมาในหัวของเขาไม่ยอมหยุด
แม้ว่าคำอธิษฐานของเขาจะมีแค่หนึ่ง
แต่ถ้าทุกอย่างในตอนนี้มันเป็นเรื่องจริง
คำอธิษฐานของเขามันก็ได้จบลงแล้ว
ฉันน่ะ..ไม่เคยคิดอยากให้ใครจากไปหรอก
แต่การยอมรับความสูญเสียได้อย่างง่ายดายต่างหาก ที่ทำให้ฉันเข้าใจ
สุดท้าย ฉันก็อยู่ที่เดิม..
โต๊ะกลมตัวเก่าที่ถูกแทนที่ด้วยแม่คนใหม่
รอยยิ้มของพ่อที่เคยหายไปพลันสดใสเมื่อได้สบตากับสตรีรุ่นราวคราวเดียวกัน
และอีกหนึ่งชีวิต
มุมปากที่ยกขึ้น หางตาที่หยี่ลง รอยยิ้มของคุณหนูที่ขาดการเอาใจใส่ ที่ใช้เขาเป็นเครื่องมือสนองความอบอุ่นที่ขาดหาย
ตลกจัง..
ละครยังสมจริงกว่าครอบครัวของฉันในตอนนี้อีก
สุดท้าย ฉันก็อยู่ที่เดิม..
โต๊ะกลมตัวเก่าที่ถูกแทนที่ด้วยแม่คนใหม่
รอยยิ้มของพ่อที่เคยหายไปพลันสดใสเมื่อได้สบตากับสตรีรุ่นราวคราวเดียวกัน
และอีกหนึ่งชีวิต
มุมปากที่ยกขึ้น หางตาที่หยี่ลง รอยยิ้มของคุณหนูที่ขาดการเอาใจใส่ ที่ใช้เขาเป็นเครื่องมือสนองความอบอุ่นที่ขาดหาย
ตลกจัง..
ละครยังสมจริงกว่าครอบครัวของฉันในตอนนี้อีก
.
.
.
ทั้งที่คิดไว้ว่าหลุดพ้น..
ทั้งที่คิดไว้ว่าไม่ต้องแบกรับความหวัง ความสุขของพ่อแล้ว
บทบาทพี่ชายจอมปลอมนี่มันー
หวาน…
หวาน…
หวาน…
หวานจนเลี่ยน !
.
.
.
ทั้งที่คิดไว้ว่าหลุดพ้น..
ทั้งที่คิดไว้ว่าไม่ต้องแบกรับความหวัง ความสุขของพ่อแล้ว
บทบาทพี่ชายจอมปลอมนี่มันー
หวาน…
หวาน…
หวาน…
หวานจนเลี่ยน !
ทั้งที่ทำใจรับได้แล้วแท้ๆว่าจะต้องเดินต่อไป .. แต่ทำไมหัวใจมันถึงหนักขนาดนี้นะ..
รสหวานแสบคอของเค้กกำลังตอกย้ำถึงความจริง
หวาน..
หวานซะจน..
ทั้งที่ทำใจรับได้แล้วแท้ๆว่าจะต้องเดินต่อไป .. แต่ทำไมหัวใจมันถึงหนักขนาดนี้นะ..
รสหวานแสบคอของเค้กกำลังตอกย้ำถึงความจริง
หวาน..
หวานซะจน..
เส้นผมสีดำขลับที่ตั้งใจดูแลอย่างดีไว้สำหรับบริจาค บัดนี้มันยังเกลี่ยที่ข้างคอราวกับว่าไม่เคยถูกตัดขาด
เขาสัมผัสมันช้าๆ
เขาเคยดูแลมันมามากกว่า2ปี
แต่มันกลับถูกตัดไปในเวลาไม่ถึงนาที
จากคนที่เขาเคยคิดว่าเป็น ‘ครอบครัว’
“พี่คะ”
เสียงหวานใส
เสียงของใครสักคนที่เคยลืมไป
อ่า .. เสียงฝันร้ายของฉันไง
เส้นผมสีดำขลับที่ตั้งใจดูแลอย่างดีไว้สำหรับบริจาค บัดนี้มันยังเกลี่ยที่ข้างคอราวกับว่าไม่เคยถูกตัดขาด
เขาสัมผัสมันช้าๆ
เขาเคยดูแลมันมามากกว่า2ปี
แต่มันกลับถูกตัดไปในเวลาไม่ถึงนาที
จากคนที่เขาเคยคิดว่าเป็น ‘ครอบครัว’
“พี่คะ”
เสียงหวานใส
เสียงของใครสักคนที่เคยลืมไป
อ่า .. เสียงฝันร้ายของฉันไง
’ .. ยังมีชีวิตอยู่ ‘
นั่นคือสิ่งแรกที่เขารู้สึก
กลิ่นของหญ้าและลมที่ลอยตามมาปะทะข้างแก้มชื้นเหงื่อทำให้เร็นรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
ความสงบ..?
ไม่..
มันทำให้เขานึกถึงฝันร้ายซะมากกว่า
ฝันร้ายที่เคยข้ามผ่านมันมา และหวังว่าจะไม่กลับไปอยู่จุดเดิมอีก
แม้อนาคตข้างหน้ามันจะเลวร้ายกว่าก็ตาม
’ .. ยังมีชีวิตอยู่ ‘
นั่นคือสิ่งแรกที่เขารู้สึก
กลิ่นของหญ้าและลมที่ลอยตามมาปะทะข้างแก้มชื้นเหงื่อทำให้เร็นรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก
ความสงบ..?
ไม่..
มันทำให้เขานึกถึงฝันร้ายซะมากกว่า
ฝันร้ายที่เคยข้ามผ่านมันมา และหวังว่าจะไม่กลับไปอยู่จุดเดิมอีก
แม้อนาคตข้างหน้ามันจะเลวร้ายกว่าก็ตาม
ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็นอนไม่เคยหลับ
.
.
แต่หนังตาในคืนนี้กลับหนักกว่าวันก่อนๆ
“เร็น.. ตื่นสิ..”
นี่มัน .. เสียงของพ่อ ..?
“ตื่นได้แล้วค่ะ คุณเร็น“
แม่เลี้ยง..?
” พี่ชายคะ “
.
.
ร—-
ตั้งแต่วันนั้น ฉันก็นอนไม่เคยหลับ
.
.
แต่หนังตาในคืนนี้กลับหนักกว่าวันก่อนๆ
“เร็น.. ตื่นสิ..”
นี่มัน .. เสียงของพ่อ ..?
“ตื่นได้แล้วค่ะ คุณเร็น“
แม่เลี้ยง..?
” พี่ชายคะ “
.
.
ร—-
เทิร์น5 : 55+1=56
เทิร์น5 : 55+1=56
🍁3 年
🍁186|72
🍁1997年 07月 17日
➶ | ✙
・
・
・
・
「話しかけてみな。俺、そんなに怖くないよ。」
「好きな動物?……パンダだな。」
→ DOC : Bio
🍁3 年
🍁186|72
🍁1997年 07月 17日
➶ | ✙
・
・
・
・
「話しかけてみな。俺、そんなに怖くないよ。」
「好きな動物?……パンダだな。」
→ DOC : Bio
บิงโกส่องสัตว์..
เร็นกำปากกาแท่งเดียวที่มีอยู่พร้อมกับใบบิงโกที่พึ่งได้รับมาไว้ในกำมือ
เขาเพียงแค่อยากมองท้องฟ้าให้เต็มอิ่ม รู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตที่กำลังโผบินอยู่
จนกระทั่งสายลมที่พัดเข้าหน้าพาสิ่งๆหนึ่งมาฝากฝัง
หน้ากลมมนปากแหลม ดูไร้ซึ่งแรงสยายปีกสีขาว สีของเลือดแย่งพื้นที่ในร่างกายไปมากกว่าครึ่ง
ก่อนมันจะร่วงลงมาสิ้นใจตรงหน้าของเขา พร้อมกับ‘คุณ‘ คนที่บังเอิญยืนอยู่ในจุดนั้น
บิงโกส่องสัตว์..
เร็นกำปากกาแท่งเดียวที่มีอยู่พร้อมกับใบบิงโกที่พึ่งได้รับมาไว้ในกำมือ
เขาเพียงแค่อยากมองท้องฟ้าให้เต็มอิ่ม รู้สึกถึงสิ่งมีชีวิตที่กำลังโผบินอยู่
จนกระทั่งสายลมที่พัดเข้าหน้าพาสิ่งๆหนึ่งมาฝากฝัง
หน้ากลมมนปากแหลม ดูไร้ซึ่งแรงสยายปีกสีขาว สีของเลือดแย่งพื้นที่ในร่างกายไปมากกว่าครึ่ง
ก่อนมันจะร่วงลงมาสิ้นใจตรงหน้าของเขา พร้อมกับ‘คุณ‘ คนที่บังเอิญยืนอยู่ในจุดนั้น
”คิดว่าน่าจะครบ“
”คิดว่าน่ะนะ..“
: สัมภาระที่เป็นของเร็นตั้งแต่แรกมีเพียงวอล์คแมนและหูฟังเท่านั้น ของที่เหลือเป็นของที่เก็บมาหลังจากเกิดเหตุการณ์
: เสื้อผ้าค่อนข้างจะขาดแคลน แต่เขาก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับการซักใส่สลับวนไปมากับชุดกีฬาและเสื้อผ้าที่เก็บได้หลังเกิดเหตุการณ์
”คิดว่าน่าจะครบ“
”คิดว่าน่ะนะ..“
: สัมภาระที่เป็นของเร็นตั้งแต่แรกมีเพียงวอล์คแมนและหูฟังเท่านั้น ของที่เหลือเป็นของที่เก็บมาหลังจากเกิดเหตุการณ์
: เสื้อผ้าค่อนข้างจะขาดแคลน แต่เขาก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับการซักใส่สลับวนไปมากับชุดกีฬาและเสื้อผ้าที่เก็บได้หลังเกิดเหตุการณ์
ใช่มั้ยนะ?
[ใบชิโสะที่ถูกพบไม่ได้ถูกนำมาใช้ในทางที่ถูกสักเท่าไหร่]
ใช่มั้ยนะ?
[ใบชิโสะที่ถูกพบไม่ได้ถูกนำมาใช้ในทางที่ถูกสักเท่าไหร่]