จังหวะนี้ต่อให้กระอักกระอ่วนแค่ไหน ก็คงต้องสนใจเสียงข้างบนก่อน

อะไรนั่—

แกร๊ง!!!

ฝาตะแกรงพังลงมาพร้อมกับอิเฮนตัวที่ไม่คุ้นตา อาจจะเห็นผ่าน ๆ แต่ก็ไม่เคยเผชิญหน้าโดยตรง

เหมือนมันจะชื่อฮัตโตะ

ไม่ได้พูดอะไร เขาเอื้อมไปคว้าไม้ถูพื้นใกล้มือด้วยท่าทีเกือบจะเอือมระอา

(ทอยเต๋าได้เลยครับ อยากเจ็บตั.)

(หลุดมาจากมิติเวลา)

เสียงประตูห้องอาบน้ำเปิดออก

เขาที่กำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้าอยู่ไม่ทันเห็นว่ามีคนอยู่ในห้องน้ำ เงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เหมือนมีใครจ้องอยู่

...

......

.
ขอบคุณตัวเองที่ไม่ได้พกแว่นมา ใครก็ไม่รู้ครับ หน้าดำ ๆ คงจะเป็นนักเรียนสักคน

อย่างน้อยตัวเองก็ใส่เสื้อผ้าแล้ว แม้เสื้อยืดสีขาวตัวเดียวมันจะปิดรอยสักไม่มิดก็ตาม ขาขวายังมีผ้าพันอยู่

ปึง!!

...

ปึง ปึง!!!!

+

(อย่ารู้จักผมเลย)

(ฉันจะอาบฝนดำ)

(ขายขี้หน้าครับ โปรดอย่าทัก)

(ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ)

(/บิดโหด)

(ฉันเพิ่งนึกได้ว่าฉันยังไม่มีชุด /ลุกไปวาด)

(ภาพที่เรฟท่ากับมุมครับ)