桜 豊 1年生 (15) | ชมรมกรีฑา ; ชมรมศึกษาอิเฮน
“ ฉันยังเป็นซากุระ ยูทากะ…อยู่ใช่ไหม ? ”
ผมรุงรังไปหมด.. คันตัวชะมัด
แต่…เหนื่อยแล้ว…
ไว้
ตื่น
พรุ่ง..นี้
แล้ว
กัน
นะ
ผมรุงรังไปหมด.. คันตัวชะมัด
แต่…เหนื่อยแล้ว…
ไว้
ตื่น
พรุ่ง..นี้
แล้ว
กัน
นะ
เด็กหนุ่มประจันหน้ากับแสงอาทิตย์
สายตาเริ่มพร่าเลือน แสบร้อนแต่อบอุ่นเหลือเกิน
ความทรงจำอันเหน็ดเหนื่อยเกือบทศวรรษ
—ทั้งโดดเดี่ยว และดิ้นรนไม่รู้จบ
แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะเขาเป็นต้นเหตุ
สิ่งเดียวที่เขาเสียใจที่สุดในชีวิต
—คือการได้เกิดเป็น’สิ่งที่ผิดพลาด’
หรือเกิดในฐานะ ‘ซากุระ ยูทากะ‘
「終」
***สถานะ และดีเทลเสริมใน Alt
เด็กหนุ่มประจันหน้ากับแสงอาทิตย์
สายตาเริ่มพร่าเลือน แสบร้อนแต่อบอุ่นเหลือเกิน
ความทรงจำอันเหน็ดเหนื่อยเกือบทศวรรษ
—ทั้งโดดเดี่ยว และดิ้นรนไม่รู้จบ
แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะเขาเป็นต้นเหตุ
สิ่งเดียวที่เขาเสียใจที่สุดในชีวิต
—คือการได้เกิดเป็น’สิ่งที่ผิดพลาด’
หรือเกิดในฐานะ ‘ซากุระ ยูทากะ‘
「終」
***สถานะ และดีเทลเสริมใน Alt
-เข้าสู่โคม่า หมดสติ เนื่องจากศีรษะโดนกระแทก เสียเลือดระดับนึง และหายใจรวยริน
-ปัจจุบัน พักอยู่ในเรียวกัง สามารถเข้าเยี่ยมได้ แต่เจ้าตัวจะไม่ฟื้น
-สุนัขที่มาด้วยจะซึมเศร้า สภาพซูบผอมไม่ต่างจากเจ้าของ
-ได้กระเป๋าเป้กลับมา มีเพียงรอยไหม้เล็กน้อย
-เข้าสู่โคม่า หมดสติ เนื่องจากศีรษะโดนกระแทก เสียเลือดระดับนึง และหายใจรวยริน
-ปัจจุบัน พักอยู่ในเรียวกัง สามารถเข้าเยี่ยมได้ แต่เจ้าตัวจะไม่ฟื้น
-สุนัขที่มาด้วยจะซึมเศร้า สภาพซูบผอมไม่ต่างจากเจ้าของ
-ได้กระเป๋าเป้กลับมา มีเพียงรอยไหม้เล็กน้อย
แม้ว่าจะอันตราย—แต่ช่างมันประไร
ในเมื่อแสงอาทิตย์แสดงอภินิหารให้เขาทั้งที
คงไม่มีทางเลือก นอกเสียจากโอบรับ และปล่อยกายปล่อยใจ
—ให้‘สุริยัน’ชักนำต่อเถิด
—ทิ้งสิ่งโสมมไว้ ณ แห่งนี้เสีย
แม้แต่ตัวตนของ‘เรา‘
—ก็ไม่อาจเลี่ยงโชคชะตาได้
—บางที อาจถูกลิขิตตั้งแต่ถือกำเนิดแล้วก็เป็นได้
(+)
แม้ว่าจะอันตราย—แต่ช่างมันประไร
ในเมื่อแสงอาทิตย์แสดงอภินิหารให้เขาทั้งที
คงไม่มีทางเลือก นอกเสียจากโอบรับ และปล่อยกายปล่อยใจ
—ให้‘สุริยัน’ชักนำต่อเถิด
—ทิ้งสิ่งโสมมไว้ ณ แห่งนี้เสีย
แม้แต่ตัวตนของ‘เรา‘
—ก็ไม่อาจเลี่ยงโชคชะตาได้
—บางที อาจถูกลิขิตตั้งแต่ถือกำเนิดแล้วก็เป็นได้
(+)
‘จะว่าไปก็ไม่ได้เล่นกับไอ้ลูกหมาตัวนั้นนานแล้วนะ วันหลังลื้อพามันมาด้วยสิ’
หลานชายเป็นผู้ฟังโดยสมบูรณ์ รู้มั้งรู้ว่าไม่ใช่ตัวจริง แต่ไม่อาจขัดใจได้
—ความคิดถึงเอ่อล้นเกินไป
’ยุยโตะ ถ้าลื้อทุกข์ใจละก็…’
‘จ้องมองพระอาทิตย์สิ’
‘ท่านหยินคอยโอบรับเอ็งเสมอ…‘
‘รวมถึงอั๊วะด้ว…….’
(+)
‘จะว่าไปก็ไม่ได้เล่นกับไอ้ลูกหมาตัวนั้นนานแล้วนะ วันหลังลื้อพามันมาด้วยสิ’
หลานชายเป็นผู้ฟังโดยสมบูรณ์ รู้มั้งรู้ว่าไม่ใช่ตัวจริง แต่ไม่อาจขัดใจได้
—ความคิดถึงเอ่อล้นเกินไป
’ยุยโตะ ถ้าลื้อทุกข์ใจละก็…’
‘จ้องมองพระอาทิตย์สิ’
‘ท่านหยินคอยโอบรับเอ็งเสมอ…‘
‘รวมถึงอั๊วะด้ว…….’
(+)
อากงทักทายราวกับคาดการณ์ไว้แล้วว่าหลานชายของตนต้องมา
’อั๊วะไม่ยักรู้ว่าลื้อชอบตากแดดด้วย ไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นเป็นถั่วงอกแล้วสิน้า‘
‘ป๊าเป็นไงบ้างล่ะ? กลับจากสิงคโปร์แล้วรึยัง?’
ซากุระไม่ตอบ เพียงแค่ยืนจ้องท้องนภาอย่างเงียบงัน ปล่อยให้คนแก่พร่ำไปเรื่อย
(+)
อากงทักทายราวกับคาดการณ์ไว้แล้วว่าหลานชายของตนต้องมา
’อั๊วะไม่ยักรู้ว่าลื้อชอบตากแดดด้วย ไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นเป็นถั่วงอกแล้วสิน้า‘
‘ป๊าเป็นไงบ้างล่ะ? กลับจากสิงคโปร์แล้วรึยัง?’
ซากุระไม่ตอบ เพียงแค่ยืนจ้องท้องนภาอย่างเงียบงัน ปล่อยให้คนแก่พร่ำไปเรื่อย
(+)
Event ???? (Ending)
ฟ้าสีคราม เนินผาเขียวขจี แสงแดดอันอบอุ่น
ซากุระลืมตาตื่นอย่างสับสน
คนข้างกายเป็นชายชราหลังค่อมหัวล้าน ยืนไพล่หลังคล้ายรอใครบางคนอยู่
และเขารู้จักคนนั้นดี
—อากงกำลังรอเขาอยู่
(+)
Event ???? (Ending)
ฟ้าสีคราม เนินผาเขียวขจี แสงแดดอันอบอุ่น
ซากุระลืมตาตื่นอย่างสับสน
คนข้างกายเป็นชายชราหลังค่อมหัวล้าน ยืนไพล่หลังคล้ายรอใครบางคนอยู่
และเขารู้จักคนนั้นดี
—อากงกำลังรอเขาอยู่
(+)
|
|
|
|
ไม่ไหว…แล้ว…
|
|
|
ขอ…โทษนะ….
|
|
|
|
.
(To be continued)
|
|
|
|
ไม่ไหว…แล้ว…
|
|
|
ขอ…โทษนะ….
|
|
|
|
.
(To be continued)
แค่ก.. แค่ก..
|
|
|
ลุกสิ…แต่เจ็บหัวจัง….
|
|
|
|
หายใจ….ไม่ออก…..
|
|
แค่ก….
|
|
|
แต่ทุกคน…แค่ก….รอ..เราอยู่…..
|
|
|
|
|
ทุกคน….ชมรม….กรี…ฑา….
|
|
|
อัล…มอนด์…
|
|
อากง…..
|
|
|
…ยุย..โตะ…?
|
|
ไม่สิ…ยุยโตะไม่มีจริง…นี่นา…
|
|
อั่ก….แค่ก…..
|
|
|
ง่วง….จัง…..
|
|
(+)
แค่ก.. แค่ก..
|
|
|
ลุกสิ…แต่เจ็บหัวจัง….
|
|
|
|
หายใจ….ไม่ออก…..
|
|
แค่ก….
|
|
|
แต่ทุกคน…แค่ก….รอ..เราอยู่…..
|
|
|
|
|
ทุกคน….ชมรม….กรี…ฑา….
|
|
|
อัล…มอนด์…
|
|
อากง…..
|
|
|
…ยุย..โตะ…?
|
|
ไม่สิ…ยุยโตะไม่มีจริง…นี่นา…
|
|
อั่ก….แค่ก…..
|
|
|
ง่วง….จัง…..
|
|
(+)
ขอแค่ลอดออกจากตรงนี้ไ—-
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อั่ก….
หัวฉัน….
|
|
|
|
|
|
|
(+)
ขอแค่ลอดออกจากตรงนี้ไ—-
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อั่ก….
หัวฉัน….
|
|
|
|
|
|
|
(+)
—ทางออกอยู่ตรงหน้าแล้ว!
ขณะที่เพดาน และข้าวของบางส่วนเริ่มถล่มลงพื้นคล้ายไล่หลังไปทุกที
” !!? “
ทันใดนั้น เศษไม้ตกลงมาขวางทางทั้งคู่ โชคดีที่ซากุระถอยหลังได้ทัน แต่นั่นทำให้เขาแยกกับคู่หูอีกครั้ง
เจ้าหมาเริ่มหยุดนิ่ง และหันหลังมองเป็นระยะ ๆ
” …ไปก่อนเลย อัลมอนด์ “
” เดี๋ยวตามไป! “
หูมันลู่ลง แต่จำใจหันหลังออกประตูแต่โดยดี
(+)
—ทางออกอยู่ตรงหน้าแล้ว!
ขณะที่เพดาน และข้าวของบางส่วนเริ่มถล่มลงพื้นคล้ายไล่หลังไปทุกที
” !!? “
ทันใดนั้น เศษไม้ตกลงมาขวางทางทั้งคู่ โชคดีที่ซากุระถอยหลังได้ทัน แต่นั่นทำให้เขาแยกกับคู่หูอีกครั้ง
เจ้าหมาเริ่มหยุดนิ่ง และหันหลังมองเป็นระยะ ๆ
” …ไปก่อนเลย อัลมอนด์ “
” เดี๋ยวตามไป! “
หูมันลู่ลง แต่จำใจหันหลังออกประตูแต่โดยดี
(+)
มิสนด้วยซ้ำว่ารอบข้างร้อนระอุ หรือพังทลาย
นี่จึงทำให้มันหาทางออกได้ช้า
และในที่สุด…เจ้าของก็มารับตัว
“ อัลมอนด์!! อัลมอนด์! ”
แม้ว่าดีใจแทบแย่ แต่สถานการณ์ช่างโหดร้ายเหลือเกิน ไม่มีเวลาให้โอบกอดหรือห่วงใยด้วยซ้ำ
ซากุระทำได้เพียงลุกป้องกันจากด้านหลัง และให้เจ้าสุนัขนำหน้าไป
(+)
มิสนด้วยซ้ำว่ารอบข้างร้อนระอุ หรือพังทลาย
นี่จึงทำให้มันหาทางออกได้ช้า
และในที่สุด…เจ้าของก็มารับตัว
“ อัลมอนด์!! อัลมอนด์! ”
แม้ว่าดีใจแทบแย่ แต่สถานการณ์ช่างโหดร้ายเหลือเกิน ไม่มีเวลาให้โอบกอดหรือห่วงใยด้วยซ้ำ
ซากุระทำได้เพียงลุกป้องกันจากด้านหลัง และให้เจ้าสุนัขนำหน้าไป
(+)
—กระเป๋า เงิน ของจำเป็น
และสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของเขา
สุนัขคู่ใจยังอยู่ในที่พัก!
เจ้าของเริ่มกระวนกระวายหลังรู้ว่าเจ้าสี่ขาผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุขตกอยู่ในอันตราย
“ อัลมอนด์!!!! ”
ทุกคนพยายามห้ามปาม และรั้งเด็กหนุ่มไว้ แต่ไม่ทันเสียแล้ว
ทำได้เพียงมองแผ่นหลังฝ่าเพลิงลับหายต่อหน้าต่อตา
(+)
—กระเป๋า เงิน ของจำเป็น
และสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของเขา
สุนัขคู่ใจยังอยู่ในที่พัก!
เจ้าของเริ่มกระวนกระวายหลังรู้ว่าเจ้าสี่ขาผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุขตกอยู่ในอันตราย
“ อัลมอนด์!!!! ”
ทุกคนพยายามห้ามปาม และรั้งเด็กหนุ่มไว้ แต่ไม่ทันเสียแล้ว
ทำได้เพียงมองแผ่นหลังฝ่าเพลิงลับหายต่อหน้าต่อตา
(+)
ตลกชะมัด เขากินของหวานไม่ได้ซะหน่อย
ไม่ทันไร ประสาทสัมผัสรับรู้ลางร้ายกะทันหัน
ตาเห็นแสงสีแสด หูได้ยินเสียงกรีดร้อง จมูกได้กลิ่นโชยไหม้ ปากรับรสควันขมลิ้น กายสัมผัสความร้อนระอุแผดเผา
—อันตรายถึงตัวแล้วใกล้เกินไป!
ปากตะโกนลั่นปะทะความโกลาหล
” ทุกคน!!! ตื่นเร็ว ไฟไหม้!!! “
(+)
ตลกชะมัด เขากินของหวานไม่ได้ซะหน่อย
ไม่ทันไร ประสาทสัมผัสรับรู้ลางร้ายกะทันหัน
ตาเห็นแสงสีแสด หูได้ยินเสียงกรีดร้อง จมูกได้กลิ่นโชยไหม้ ปากรับรสควันขมลิ้น กายสัมผัสความร้อนระอุแผดเผา
—อันตรายถึงตัวแล้วใกล้เกินไป!
ปากตะโกนลั่นปะทะความโกลาหล
” ทุกคน!!! ตื่นเร็ว ไฟไหม้!!! “
(+)
Event ????
’ก่อนที่โลกจะล่มสลาย มากินเค้กด้วยกันเถอะ!‘
เสียงร่าเริงสีขาวสว่างดังขึ้น เขาผู้นั้นรับรู้ได้ทันทีว่า —นั่นเสียงของเขาเอง!
น่าขนลุกชะมัด
เบื้องหน้าตนมีเค้กก้อนใหญ่บนจาน แต่ไม่พบสิ่งมีชีวิตเอ่ยถึงเขา —เพราะมันกำลังพูดอยู่กับเขา
’ กินสิ กินสิ กินฉันสิ!
‘ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ ’
เพล้ง!
(+)
Event ????
’ก่อนที่โลกจะล่มสลาย มากินเค้กด้วยกันเถอะ!‘
เสียงร่าเริงสีขาวสว่างดังขึ้น เขาผู้นั้นรับรู้ได้ทันทีว่า —นั่นเสียงของเขาเอง!
น่าขนลุกชะมัด
เบื้องหน้าตนมีเค้กก้อนใหญ่บนจาน แต่ไม่พบสิ่งมีชีวิตเอ่ยถึงเขา —เพราะมันกำลังพูดอยู่กับเขา
’ กินสิ กินสิ กินฉันสิ!
‘ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ กินสิ ’
เพล้ง!
(+)
/โผล่มาในสภาพชุดพละ
(เพิ่งมาลงค่ะ จริง ๆ พกเยอะกว่านี้ เช่นอาหารหมาถุงเล็ก มาม่าซอง หูฟัง แต่ขี้เกียจวาดแล้ว…)
/โผล่มาในสภาพชุดพละ
(เพิ่งมาลงค่ะ จริง ๆ พกเยอะกว่านี้ เช่นอาหารหมาถุงเล็ก มาม่าซอง หูฟัง แต่ขี้เกียจวาดแล้ว…)
⚠️ ชวนไม่สบายใจเล็กน้อย
⚠️ ชวนไม่สบายใจเล็กน้อย
桜 ⬛︎⬛︎ (15)|1年生
“ ดูสิ อัลมอนด์..ฝนตกละ “
“ ไม่สิ.. ผิดแล้ว ”
“ มันคือ.. ‘ภัยพิบัติ‘ ”
“ ภัยพิบัติ..กำลังจะมาเยือน ”
✿͜͡ ทุกคนจะไม่เห็นหน้าและข้อมูลบางส่วน
Co-op / เวิ่น : DM 24/7!
Doc : shorturl.at/dQaRd
**ไม่มีใบโค หากมีตำแหน่งที่สนใจ สามารถ DM มาได้เลยค่ะ!
❁⃘*.゚Credit in ALT
桜 ⬛︎⬛︎ (15)|1年生
“ ดูสิ อัลมอนด์..ฝนตกละ “
“ ไม่สิ.. ผิดแล้ว ”
“ มันคือ.. ‘ภัยพิบัติ‘ ”
“ ภัยพิบัติ..กำลังจะมาเยือน ”
✿͜͡ ทุกคนจะไม่เห็นหน้าและข้อมูลบางส่วน
Co-op / เวิ่น : DM 24/7!
Doc : shorturl.at/dQaRd
**ไม่มีใบโค หากมีตำแหน่งที่สนใจ สามารถ DM มาได้เลยค่ะ!
❁⃘*.゚Credit in ALT