( ซูซุกิ โควสุเกะ )

เมื่อตัดสินใจไม่ได้ก็หันตัวเข้าห้องน้ำ ล้างมือหน้าตาให้สะอาด ออกมาอีกทีเห็นวัตถุดิบกระจัดกระจายบนโต๊ะ จึงจับขยับให้มันเข้าที่เข้าทาง…
.
.
.
“อะไร—-?!”

เสียงร้องตามมาด้วยเสียงผักต่างๆกลิ้งตกพื้น ขณะตัวคนจะจัดของก้าวถอยจากโต๊ะ ไม่แม้จะก้มลงไปหยิบ สีหน้าก็ตื่นตระหนก

…ท่ามกลางวัตถุดิบพวกนั้น

ส่วนแขนของมนุษย์ หงายกองอยู่บนสุดให้คลื่นเหียน

เขาต้องการคำอธิบาย เดี๋ยวนี้เลย!

เป็นมิตร แต่ก็ไม่ฟังเลยสักนิด..โควสุเกะมองซองขนมถูกฉีกออกให้เรียบร้อย เป็นการแสดงความใส่ใจคนแขนขาด..แต่ในขณะเดียวกันก็เมินเฉยต่อความรู้สึก

ถึงลังเลแต่สุดท้ายก็นำเข้าปาก..คนเด็กกว่าแบบเขาก้มหน้าทำตามคำบอก…ที่ฉีกซองให้ ก็เหมือนบังคับให้เขาต้องกินเพื่อไม่ให้เสียของนั่นแหละ..

เสร็จก็ลุกขึ้นเดินตามไปดูในครัว..ไม่แน่ใจว่าควรทำอะไรมั้ย หรือควรออกปากช่วย..

+

(เอาแมปมาวางก่อน(...))