เขายกมือสองข้างขึ้นเล็กน้อยทำท่าเหมือนนักโทษที่ยอมจำนนพลางหัวเราะคิกคักเหมือนเป็นเรื่องตลก

‘ ประมาณนั้น ? ‘

‘ หรือควรตอบว่าออกมาหาคุณดีน้า— ? ’

ถึงจะไม่เจออะไรนอกจากฝูงมดพวกนี้ก็ตาม เขาก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรและดูเหมือนกำลังสนุกกับเรื่องพวกนี้อยู่ซะมากกว่า โดยรวมแล้วเหมือนว่าเจ้าตัวจะแค่กำลังเฟดออกจากงานเลี้ยงก็แค่นั้น ไม่ได้พยายามหาทรัพยากรเพิ่มเติมเลยด้วยซ้ำ

[ 09 ]

ระหว่างทางกลับเจ้าตัวก็ชวนคุยเรื่อยเปื่อยตามประสาคนไม่อยากให้บรรยากาศรอบข้างเงียบจนเกินไป ถึงส่วนใหญ่จะได้คำตอบเพียงสั้นๆ หรือบางทีก็แค่เสียงอืมรับเบาๆ แต่ก็ยังไม่ยอมเลิกชวนคุยอยู่ดี

‘ พรุ่งนี้จะมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นมั้ยนะ ? ‘

อย่างเช่นว่า

‘ อย่าง—? ฝนลูกอมตกลงมาทั้งวัน ‘

‘ คิก ว่าไปนั่น ‘

เขาถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อพลางหันไปสบตากับอีกฝ่าย

[ 08 ]

หลังจากสังเกตมาพักใหญ่ เหมือนว่าเพื่อนคนนี้จะเป็นกังวลกับหลายๆเรื่อง ถึงจะไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่ดูท่าทีแล้วคงจะคิดลบมากเลยทีเดียว อย่างน้อยเขาก็ยังดูเป็นห่วงตัวเราบ้างตามโอกาส * ? *

แต่ก็แอบดีใจแฮะ ?

‘ คุณอยากกลับไปรวมตัวกับคนอื่นๆแล้วหรอ ? ‘

เห็นแบบนี้ตัวเขาก็ไม่ได้อยากร่วมงานเลี้ยงคืนนี้สักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ไม่อยากจะขัดใจคู่สนทนาได้

‘ เอาสิ ‘

( ต้ะเง๋ )

‘ โห ของดีเลยนะครับนั่น 〜 น ‘

แฮ่ม —

‘ ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ ช่วยเอามาแบ่งให้สัตว์ตัวจิ๋วที่น่าสงสารแถวนี้หน่อยได้มั้ยน้า ‘

เสียงเนิบๆปนคำพูดกวนประสาทแผ่วเบามาจากด้านหลัง เป็นเจ้าตัวนั่นเองที่ไปยืนแนบอยู่ข้างหลังของยูกิมูระ

‘ ดูสิ น่าสงสารจังเลย .. เนอะ ? ‘

เขาชี้ไปตรงฝูงมดดำที่เดินเรียงแถวยาว ก่อนจะยิ้มเห็นตาขีดให้คนตรงหน้า

( เท่ทุกคนเลย รักนะทุกคน 😭✋🏻 )

( สงสัยคงต้องเรียนคาถาสะกดจิตจริงๆ )

[07]

‘ คนคนนั้นวิ่งเร็วมาก หายไปไหนก็ไม่รู้ 🙂‍↔️ ‘

เขาส่ายหน้าเล็กน้อยขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อปนขำแห้ง
ถึงอย่างนั้นเขาก็เอาแซนด์วิชกระเป๋าของตัวเองที่เก็บไว้ยามจำเป็นให้ผู้หญิงคนนั้นไป สงสัยว่าวันนี้คนที่อดอาหารคงเป็นเจ้าตัวแทนซะแล้ว

‘ รอผมนานเลยรึเปล่า ? ปะ ไปเถอะ ’

… ?

‘ คันซากิซัง — ? ได้ยินรึเปล่าครับ ‘

👋🏻 เหมือนว่าพักนี้คนคนนี้จะชอบเหม่อเป็นงานอดิเรกนะ ?

[06]

สายตาของเขาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม ว่างเปล่าและอาวรณ์กับโลกใบนี้

เจ้าตัวไม่ได้พูดอะไร แค่วางขนมช็อกโกแลตบาร์เล็กๆไว้แล้วเดินกลับไปไม่คิดจะหันมาอีก ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดกับตัวเองด้วยย้ำเสียงเนิบๆ

‘ เอาเถอะ เดี๋ยวก็ตายกันหมดอยู่ดี ’

หลังจากเดินกลับมาก็ยังเห็นว่าเพื่อนของเขายืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้เดินกลับไปก่อน –

[05]

เด็กสาวที่พยายามดิ้นรนให้รอดชีวิตจากภัยพิบัติมาด้วยสภาพที่น่าเวทนา สิ่งที่ทุกคนตอบแทนเธอคือการโหวตให้เธอออกไปเพราะเป็นตัวถ่วงแข้งถ่วงขา ไร้ประโยชน์
ทำไงได้ ก็มนุษย์ยอมทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของตัวเองเป็นหลักนี่เนอะ

ถึงโฮชิงากิจะยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้พูดหรือทำให้เธอกลัว เธอก็ตัวสั่นพร้อมยกมือขอร้องไม่ให้เขาทำร้ายเธอไปก่อนแล้ว

เธอตัวเล็กพอๆกับน้องสาวของผมเลยซะด้วยซ้ำ

[04]

ทันทีที่ชายคนนั้นหันหลังวิ่ง ไม่มัวรอช้าเจ้าตัวรีบวิ่งแทรกตามชายคนนั้นไปในตรอกทันที ไม่รู้ว่าตัวเขาคิดอะไรอยู่ แต่แค่การกระทำแบบนี้มันไม่สมควรแค่นั้นเอง

ไม่สมควร ?

—

ไม่สมควรจริงๆเหรอ ?

แต่ภาพที่เห็นตรงเป็นแค่ชายคนนึงในสภาพอิดโรยกำลังยื่นเศษอาหารที่หามาได้ให้เด็กสาวที่ขยับไปไหนไม่ได้เพราะบาดแผลทั่วตัวเองนะ ?

‘ เด็กคนนั้น .. ‘

( อ๋าว เสียดายจังทั้งๆที่เจ้าจิ๋วก็ตัวแค่นี้แท้ ๆ 🤏🏻 )

( พูดอะไรก็ไม่กลัว สะกดจิตซะดีมั้ยนะ )

( / ปั้นก้อนกิน )

( พูดอีกทีจะจับกิน )

( ดาวชัดแจ๋วดีใช่มั้ยล่ะ ดีแล้ว ดีแล้ว !🙂‍↕️ )

( คิดอีกทีเหลือตาไว้คงดีกว่า เนอะ .. )

( อ่าจ จ้า ยั๊ง หน๋า คัลแล่ร

โนโนโน คนคนนั้นอาจเป็นคุณ
😉🫵🏻 )

[ 03 ]

ระหว่างเดินไปมาในบริเวณนั้น ก็เหมือนจะเจอกับคุณเพื่อนร่วมห้องที่ยืนหันหลังอยู่ แผ่นหลังของอีกฝ่ายแข็งทื่อ คล้ายว่ากำลังก้มมองอะไรบางอย่างด้านล่าง

‘ คันซากิซัง ? ‘

เจ้าตัวเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

‘ ทำอะไรอยู่เหรอ ? ‘

โฮชิโน้มตัวไปหาชายตรงหน้าที่เหมือนจะไม่ได้สังเกตว่ามีคนเดินมาหาด้วยซ้ำ ก่อนจะก่อนจะหลุบตาไปมองข้างล่าง

‘ หืม ? . . ? น้ำขัง — ??? ‘

[ 02 ]

เจ้าตัวเหม่อมองกลุ่มคนตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกได้ว่าควรกลับไปช่วยจัดการหาทรัพยากรเพิ่มเติม ในระหว่างค้นหาเสบียงที่เหลืออยู่ ค้นไปค้นมาก็เหมือนจะเจอกับ ?

‘ ซีเรียลขึ้นรา — ? ’

ในชั้นวางที่ซีดโทรมตามกาลเวลา
โฮชิงากิหัวเราะแห้งอยู่นาน

( เค้ามาช้า! แต่มานะะ ✋🏻 )

[ 01 ]

วันสุดท้ายสำหรับความทรงจำในพื้นที่เดิมๆที่ไม่เหมือนเดิม ถ้าพวกเราลองเงยหน้าขึ้นมอง จะเห็นผู้คนมากมายที่รายรอบงานเลี้ยง

บางคนพยายามสนุกไปกับความครึกครื้นของปาร์ตี้ บางคนเพียงยิ้มทั้งที่มองออกว่าอมทุกข์

และบางคนก็ร้องไห้กับสิ่งที่สูญเสียไปอย่างไม่อาจหวนกลับ

—

บอกใครไม่ได้ว่าตัวเราไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรนั่นเลย

( ????????

เดี๋ยว เดี๋ยว )

( เหมาะแล้วพ่อหนุ่ม 🫳🏻 /จับยืน )

( เด่กนี่พูดจาดี ขอสกินชิพหน่อย 🫳🏻 )

( วันนี้ดาวสวยม้ายคับ คิกคิก

ก็ยังสงสัยเล็กๆว่าทำไมไม่มีสาวๆเลยน้า แคลนเราคนน้อยจัง )