"ได้สิ~ แต่ก็ไปไม่นานหรอก แค่สักอาทิตย์สองอาทิตย์ก็กลับมาคุเมอิแล้ว"

คุรุมิพูดพลางบิดฝาขวดน้ำ เปิดออกอย่างเคยชิน ก่อนจะก้าวไปยืนชิดด้านข้างของตู้กดน้ำเพื่อไม่ให้ขวางทางคนที่เดินผ่านไปมา

เธอเงยหน้ามองอีกฝ่าย ก่อนจะเอียงคอเล็กน้อย พลางถามด้วยน้ำเสียงสนใจจริงๆ

"แล้วเร็นคุงล่ะ? ปิดเทอมนี้มีแพลนอะไรรึยัง?"

(น่าร้ากที่สุดดด💗💗🩷)

ยูกิโนะจังคงต้องสวมแว่นกันแดดชนิดพิเศษแล้วล่ะนะ 🤔

( /เกาคาง )

"เอ~? นั่นสินะ ยังไม่ได้คิดเลยแฮะ"

คุรุมิทอดเสียงยานคาง พลางหยอดเหรียญลงในตู้ขายน้ำอัตโนมัติอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะกดเลือกน้ำเปล่าและน้ำอัดลมด้วยท่าทางสบายๆ

"คิดว่าปิดเทอมนี้คงจะกลับโตเกียวกับครอบครัวล่ะ"

เธอย่อตัวลงหยิบเครื่องดื่มที่ตกลงมาในช่องรับ แล้วส่งให้โดยไม่ต้องรอให้เขาขอก่อนจะยืดตัวขึ้น —บิดขี้เกียจไปมาให้คลายความเมื่อยล้า พลางหันไปยิ้มให้คู่สนทนาอย่างเป็นกันเอง

( M M O โมโมะจี้!! พวกเรายังมีเค้กเลม่อนมาดามใจ 😭💗🩷 )

( ถึงจะไม่ชนะ แต่คว้าใจท่านผู้ชมได้สินะ หึหึ เรานี่มันผู้สร้างความสุขจริงๆ

ครั้งนี้ชั้นจะยอมให้พี่ขำชั้นเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน /ขยับหมวกแบบเบียวๆ ลมพัดแบบคาวบอย )

( นางฟ้าของเร็นคุง 🤲🏻✨️✨️🩷 )

( ชุนคุงช่วยด้วย หลีกหนีเส้นทางคอนเท้นไม่ได้จริงๆ 34555555566655555555 )

( พวกเราไปกินเค้กเลม่อนกันเถอะ )

( ฮานาบิจั๊งงงงง คันซากิคนนี้ เป็นของฮานาบิจังนะคะ😳🩷🩷💗💗 /ส่งจูบ )

หึหึ ต่อให้น่ะ กลัวว่ายูกิโนะจังและคนอื่นๆ จะรับความจ้าของฉันไม่ได้ 😔

( ตาพร่าแต่ไม่ออมมือเลยนะ นานะจัง😭😭😭 )

(เหมือนทำนายอนาคตสุดๆ44555555)

" โถ่~ เร็นคุงของเราไม่มีทางเอาหน้ารับบอลแบบนั้นหรอกน่า! "

ตบบ่าให้กำลังใจ แต่ดูเหมือนจะตบแรงไปนิดนึง จนมีเสียงดังป๊าบ

, จากนั้นก็หันกลับมาสนใจตู้กดน้ำดังเดิม เจ้าตัวยืนกอด'อกหนักใจขณะมองเครื่องดื่มในตู้ ราวกำลังนึกคิดว่าจะซื้อเครื่องดื่มอะไรดี

" จะว่าไป พอผ่านช่วงกีฬาสีไปก็ปิดเทอมแล้วนี่เน๊อะ "

( ภาวนาขอให้คนสวยมีแฟนเร็วๆด้วยนะ ลีคุง😳🤲🏻 )

( เวอร์ชั่นหนวดอยู่ในดิสคอร์ดก็เพียงพอแล้วค่ะ🗿4456655555555555 )

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงตู้ขายน้ำอัตโนมัติเสียที
, คุรุมิยืนมองเครื่องดื่มหลากหลายชนิดในตู้ พลางใช้มือข้างที่ว่างล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา

"เร็นคุงอยากดื่มอะไรไหม?" เธอเอียงคอถามเสียงใส พร้อมปรายตามองอีกฝ่ายด้วยความสนใจ

"บอกตัวเองเถอะน่า~! ฉันน่ะไม่ได้บาดเจ็บง่ายๆ หรอกนะ"

เธอหัวเราะเบาๆ พลางโบกมือไล่ความกังวลของอีกฝ่ายไป
ทว่า— จังหวะที่ฝ่ามืออบอุ่นวางลงบนศีรษะ กลับทำให้เธอชะงักไปเล็กน้อย

คุรุมิหันไปมองคนตัวสูงกว่า ดวงตากะพริบปริบๆ ก่อนจะพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้มบางที่ค่อยๆ คลี่ออกบนริมฝีปาก

"ใช่แล้ว~ ขอบคุณนะ"

+

สาวผมน้ำตาลอ่อนยกมือขึ้นกอด'อกเล็กน้อย ขณะเดินนำไปสองสามก้าว

"อืมมมม ก็สนุกดีนะ" เธอตอบ ก่อนเหลือบมองอีกฝ่ายข้างๆ แล้วเสริมด้วยรอยยิ้มบาง

"ถึงจะเหนื่อยแทบขาดใจ แต่ก็ยังสนุกอยู่ดีล่ะน้า"

"ขายหน้าอะไรกัน~ เท่จะตายไป" เธอโบกมือไปมา ไล่ความคิดแปลกๆ ของอีกฝ่ายออกไป

"อีกอย่างนะ สีผมของเร็นคุงเหมือนฮินาตะคุง จากไ×คิว เลยนะ แบบนี้ก็ยิ่งเหมือนได้บัฟความเก่งเพิ่มเป็นสองเท่าน่ะสิ!?"

เธอยิ้มขำกับประโยคด้วยคำให้กำลังใจง่ายๆ

+

สายตาพลันเหลือบไปมองหน้าจอของอีกฝ่ายอีกครา ก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วพยักพเยิดเล็กน้อย

"กำลังหาทริกการเล่นอยู่สิท่า?"

เธอเอียงคอเล็กน้อย ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "อย่ากดดันตัวเองเกินไปล่ะ"

พูดจบก็ยกมือตบไหล่เบาๆ เชิงให้กำลังใจ

"ฉันกำลังจะไปตู้กดน้ำ สนใจมาด้วยกันมั้ย?"