หลุดขำกับปิ๊บนิดนึง มันหยุดไม่ได้จริงๆด้วย--

"เอาสิ! เซลฟี่กัน กับโปสเตอร์นี่เลยดีมั้ย? ...แต่ตรงนั้นก็น่ารักมากเลยอ้ะ" ชี้ไปทางของตกแต่งรูปหัวใจห้อยเต็มต้นไม้ต้นนึง กับกองทัพลูกโป่งรูปหัวใจที่อีกมุม

"อ๊ะ อื้อ เอาสิ"

"ว่าแต่เธอมีร้านด้วยเหรอ ร้านอะไร--" ถามแล้วเหมือนนึกอะไรได้

"จะว่าไป ริกจังชื่อจริงๆชื่ออะไรเหรอ ส่วนฉันไม่ใช่มอร์ตี้จังแต่ชื่อโคโยอิน่ะ"

"จริงเหรอ!? เย้--" ดูดีใจนะที่จะได้ไปกินข้าวด้วยกัน

"แมคมั้ย? หรือพาสต้า? เกรซจังอยากกินอะไรรึเปล่า?"

(งานคริสต์มาสเนอะ งั้นเป็นสวนสาธารณะละกันค่ะ ใกล้ๆ!)

ฟังแล้วตาโตขึ้นมาเลย
"อ๊ะ ปิดดึกกว่าที่คิดนะเนี่ย"

"ใกล้ๆนี่เองด้วย หรือแว้บไปสักหน่อยดีนะ... อื้อ เอาแบบนั้นแล้วกัน" ลังเลเอง แต่ก็สรุปเองเสร็จสรรพ พูดคนเดียวเก่งเอาเรื่องตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว(...)

"อื้ม ไม่มีปัญหาเลยค่ะ!" ทำมือโอเคประกอบด้วย-

"งั้น--เริ่มจากหาหนังสือที่สนใจก่อนดีมั้ยคะ" ว่าแล้วหันไปทางชั้นหนังสือบ้าง เริ่มมองหาจากระดับสายตาตัวเองก่อน ตั้งใจจะช่วยหาหนังสือประเภทที่ว่าแหละ

"เอ..ประวัติศาสตร์...เรื่องเล่า..."

"ยุยกะจังเนอะ ฝากตัวด้วยน้า" ปิ๊บๆอีกหน่อย แล้วปล่อยล่ะ ไม่งั้นพวกเราจะเหมือนโดนคำสาปให้หยุดปิ๊บไม่ได้--

"โอเคเลย ตรงนั้นสิเนอะ" ควงแขนพากันไปตรงโปสเตอร์ที่ชี้เมื่อกี้

"หาง่ายเหมือนกันนะเนี่ย ตอนแรกคิดว่าจะมาแนวปริศนาตามหาสมบัติซะอีก-- "

"แต่ก็ดีแล้วล่ะ สบายดี" หัวเราะคิก

(หรือจริงๆพวกเราจะเป็นเนื้อค---)

"ตายล่ะ เอาซะอยากจะไปมันวันนี้เลยเนี่ย" หัวเราะ

"แต่อื้อ ขอบคุณนะ เท่านี้ก็หายกันแล้วเนอะ" ชูสองนิ้วด้วย วี--

ยังอดร้องโหอีกรอบกับพ่อแม่เพื่อนไม่ได้ สุดยอด(...)

"ฉันเหรอ? อืม...แล้วแต่วันน่ะ แต่วันนี้กะว่าจะกินข้าวข้างนอกก่อนค่อยเข้าบ้าน"

"เกรซจังล่ะ?"

(เนี่ยย น่ารักจริงด้วย!! แต่เอาจริงๆ คริสต์มาสอีฟนี่ก็ไหมพรมกระโปรงสั้นค่ะแต่เป็นยีนส์ดำ พวกเราแต่งคล้ายกันเล--)

"ร้านนั้นนี่เอง.." ผงกหัวหงึกๆ ตั้งอกตั้งใจจำจริงๆ

ตอนยทเปิดต่างหูให้ดูชัดๆก็ยิ่งว้าว ยื่นหน้าไปดูใกล้ๆ

"อ๊ะ คิดว่าเป็นดอกไม้ซะอีก โคลเวอร์สีขาวหรอกเหรอ น่า รัก สุดๆ!"

"ไม่เลยค่ะ ไม่เลย" เพลงยังไม่จบ จะหยุดหรือโบกมือก็กลัวคู่จะเสียจังหวะไปด้วย แล้วแค่หัวเราะพร้อมส่ายหน้า

"ก็แค่สนุกดีนะค่ะ ไม่คิดงั้นเหรอ?"

ส่งเสียงอ้อเบาๆ

"อย่างนี้นี่เอง..."

"งั้นถ้าไม่ว่าอะไร ให้ช่วยมั้ยคะ?" ชี้ตัวเอง เสนอตัวสุดๆ-

"เอ๊--" หัวเราะออกมาแล้ว แต่เอ เขาดูเอาจริงแฮะ(...)

"ไม่ต้องถึงกับเลี้ยงน้ำหรอก เอาเป็น-- บอกหน่อยสิว่าซื้อเสื้อตัวนั้นกับต่างหูที่ไหนน่ะ น่ารักมากเลย"

(อีเว้นท์วาเลนไทน์ที่จัดโดยเรา ผปค.อิโรฮะ และผปค.ซาเอะจบลงอย่างเป็นทางการแล้วค่ะ ขอบคุณทุกท่านมากๆที่เข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมครั้งนี้นะคะ รวมถึงขอบคุณทางแม่งานเจ้าของคอมมูที่อนุญาตให้จัดกิจกรรมครั้งนี้ขึ้นและมีส่วนช่วยทำด้วย

ขอให้ทุกท่านสนุกกับการเคลียร์โรล-- มีความสุขกับเดือนแห่งความรักนะคะ><💕💦 หากอีเว้นท์ครั้งนี้มีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ)

(แง ไม่ขยุกขยุยสักนิดยุยกะจังน่ารักสุดๆเลยค่ะะะะะ เสื้อกินมือด้วยอ้ะTT)

"ปี๊บ--? ได้เหรอ!?" ปริบงงอยู่แป๊บ แต่เห็นยื่นปลายหมวกมาให้ก็เข้าใจล่ะ

"ขอโทษนะ หยุดมองไม่ได้จริงๆ เห็นตั้งแต่ตอนอยู่ไกลๆแล้ว หูขยับได้มันน่ารักสุดๆ✨"

"อ๊ะ เรียกโคโยอิก็ได้! ชื่อวากะ โคโยอิ อยู่มิฮานาดะน่ะ"

พูดไปก็บีบปิ๊บๆเป็นจังหวะ--

((นี่เลยค่ะ! ขอโทษกับความขยุกขยุยด้วยนะคะTT))

“นั่นสิน้า”

“อ่ะ นั่นไงๆ”

ยกมือขึ้นมาทำมองหา แล้วก็ชี้ไปทางโปสเตอร์ด้วย แต่ก่อนจะไปก็มองอีกคนที่มองมาที่หมวกก่อน

“ลองปี๊บดูไหมล่า?”

ยื่นให้ข้างนึงด้วย สนใจปี๊บ ๆ รึเปล่า😸

“ว่าแต่ชื่ออะไรแล้วก็อยู่โรงเรียนอะไรเหรอ ไม่คุ้นหน้าเท่าไหร่เลยน้า”

“อ่ะ แต่ถ้าอยากให้เรียกนามแฝงต่อไปก็ได้นะ?”

(ขอบคุณสำหรับกิจกรรมนะคะ💖💖💖 ขอให้แฮปปี้มีความสุขกันทุกคนเลยค่ะ!)

"อืม--- จนเลิกงานเลยค่ะ"

"ถ้าไม่เหนื่อยซะก่อนหรือติดอะไรล่ะก็น้า"

"เอ๊ะ?" กะพริบตาปริบ

"พอพูดขึ้นมาก็...ออยากกินอยู่เหมือนกันนะ ทำไมเหรอ?"

สตั๊นไปพักนึงกับหนุ่มต่างชาติตัวสูงหน้าตาดี(...)

"สวัสดีค่ะ" ก้มหัวหน่อยๆให้ด้วย

"อ่า... สนใจหนังสืออะไรฝั่งนี้เหรอคะ?" ถามเผื่อว่าจะช่วยหา เดาว่าเดินมาถึงนี่คือมีอะไรที่สนใจล่ะมั้ง

"พอๆกันค่ะ" ยิ้ม เป็นจังหวะที่ต้องหมุนตัวพอดี ก็เลยหมุนไปรอบค่อยกลับมาคุยต่อ

"สนุกดีเนอะ กะจะเต้นอีกกี่เพลงเหรอคะ?"

"เห๊ะ" ตาโต อ้าปากเหวอด้วย

"โห สองปีแล้วเหรอ... แต่ก็เอ้อ เกรซจังก็ย้ายมาได้สองปีกว่าแล้วเนอะ"

"สุดยอด--"

"อื้อ เข้าใจๆ บรรยากาศคริสต์มาสมันก็น่าเดทจริงๆนั่นแหละเนอะ ฉันก็อยากลองเหมือนกัน"

"...อ๊ะ งั้น หรือจริงๆการที่มีคนมาทักแบบเมื่อกี้ก็น่าลองคุยด้วยสักหน่อยรึเปล่า--ไม่สิ ทำท่าจะแตะตัวแต่แรกแบบนั้นดูยังไงก็ธงแดง เลี่ยงออกมาแหละถูกแล้ว อื้อ" เริ่มเหมือนพูดกับตัวเองมากกว่าแล้วตอนนี้(...)

#CheckInRKM

เขาที่ยืนกดมือถืออยู่ตรงนั้นมาสักพักแล้ว
เมื่อเห็นอีกฝ่ายติดเข็มกลัดลายดอกไม้มาด้วยก็ยิ้มออกมาหน่อย

oO(เห...)

ตัดสินใจเดินเข้าไปหาจากด้านหลังค่อยส่งเสียงทักทาย

"สวัสดีครับ"