Dank je!

Vond ik ook. En Dean, de jongste, werd deze zomer 18, dus nu mag hij ook getuigen. Kwam allemaal heel mooi samen. Thanks!

Hahaha, nice. Nee, de felicitatie variant. 22-11 ga ik trouwen met Léonie, nadat we elkaar elf jaar geleden op good ol' Twitter gingen volgen en we sinds 3 mei jl tien jaar samen zijn. Tijd voor een feestje dus.

(Van Dean geen foto in vol ornaat, want van zijn pak was de broek nog niet klaar.)

Fijn.

Hey Maartje. Vriendjes?

Tijd voor de nieuwe lichting.

Wat ergens mooi samenvalt met het feit dat ik ook wel klaar ben met het vak dat ik uitoefen, en de richting die het de laatste jaren gekozen heeft. Maar toch. Het was wat ik deed, met liefde. Het werd gewaardeerd. En nog steeds, begrijp me niet verkeerd, maar je vóélt het je ontglippen.

En ergens is dat geruststellend. Een gevoel van 'ik heb mijn aandeel in dit vak, of in dit leven, geleverd', de nieuwe generatie neemt het over en ik kan loslaten. Beetje uitdrijven op dit niveau. Mijmeren over 'mijn tijd'. Nog een beetje de éminence grise uithangen en richting uitgang gaan.

Als hij de film gezien (en begrepen) had, had hij zichzelf met Col. Kurtz vergeleken.

Zelden iemand zo beschouwend, helder, en indrukwekkend over dit overweldigend pijnlijke onderwerp horen spreken. Ademloos en met volledige aandacht drie uur zitten luisteren en kijken.

Pfoeh, same here. Indrukwekkend.