(เหมือนไอโอเรย แต่รักน่💟)

“งั้นก็ตกลงตามนั้นแล้วนะ ร้านข้าวหน้าปลาไหล” เขาพูดพร้อมเร่งปั่นจักรยานขึ้นเล็กน้อย

“ฉันเคยกินอยู่ครั้งนึง รสชาติดีแทบลืมไม่ลงเลน“ เขาพูดพลางสูดลมหายใจลึกเหมือนจะจินตนาการถึงกลิ่นหอมของซอสหวานเค็มที่เคลือบเนื้อปลานุ่ม ๆ

“คนจะเยอะไหมนะ” พยายามเพ่งมองภาพอีกฝั่งหลังสะพาน

ยูมะหัวเราะกับคำพูดของเร็นโช “โอ้ แบบนั้นก็ดีเลย ถ้าแบ่งดวงได้จริง ๆ นายคงเป็นอีกคนที่ฉันจะแบ่งด้วยเหมือนกัน”

เขาปั่นจักรยานตามอีกฝ่ายไปไม่ห่างนัก เอนหน้ารับลมทะเลเย็นพัดผ่าน เหลือบมองผืนน้ำสีอ่อนรอบตัว

“ถ้าพูดถึงร้านอาหาร…” ยูมะทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันจำได้ว่ามีร้านข้าวหน้าปลาไหลแถวนี้ เห็นว่าทำแบบสูตรดั้งเดิมด้วย นายเคยมาลองหรือยัง?”

“หรือว่านายมีร้านอะไรในใจอยู่แล้วล่ะ?”