สนใจโค/โรล/เวิ่น ทักได้24/7เลยนะคะ!
Doc: https://bit.ly/3zZXBk7
แต่เดินไปได้ไกลเขาก็ชนกับบางอย่างดังลั่น เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เจอต้นไม้ซึ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ทานากะมองรอบๆและคิดว่าคงไม่มีใครเห็นโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าต้นไม้นั่นหายไปแล้ว
"อ่ะ แฮ่ม...ดีนะที่พี่สาวไม่เห็น ไม่งั้นอายแย่( ̄ヘ ̄;)"
(ขอบคุณที่เปิดให้มาเล่นนะคะอบอุ่นใจมากเลยค่ะ😭😭)
แต่เดินไปได้ไกลเขาก็ชนกับบางอย่างดังลั่น เมื่อเขาลืมตาขึ้นก็เจอต้นไม้ซึ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ทานากะมองรอบๆและคิดว่าคงไม่มีใครเห็นโดยไม่ได้สังเกตเลยว่าต้นไม้นั่นหายไปแล้ว
"อ่ะ แฮ่ม...ดีนะที่พี่สาวไม่เห็น ไม่งั้นอายแย่( ̄ヘ ̄;)"
(ขอบคุณที่เปิดให้มาเล่นนะคะอบอุ่นใจมากเลยค่ะ😭😭)
ทานากะหัวเราะร่าเมื่อได้ยินคำขอบคุณแสนนุ่มนวลของเธอ เขารู้สึกว่าใบหน้าร้อนขึ้นเล็กและคิดว่าคงหัวเราะมากเกินไปหน่อย
"อ่ะ ผ-ผมไม่หลับหรอกครับ!"
เขาตอบกลับตะกุกตะกักจึงหันหน้าบุ๋ยปากไปทางอื่นเพราะรู้สึกไม่แน่ใจจากความอิ่มของทานากะในตอนนี้ถ้าเจอลมเย็นๆเข้าในหลับจริงๆแน่
ทานากะเกาหัวแล้วค่อยๆลุกขึ้นโค้งตัวให้อีกฝ่าย
"งั้นไว้เจอกันนะครับ!“
ทานากะหัวเราะร่าเมื่อได้ยินคำขอบคุณแสนนุ่มนวลของเธอ เขารู้สึกว่าใบหน้าร้อนขึ้นเล็กและคิดว่าคงหัวเราะมากเกินไปหน่อย
"อ่ะ ผ-ผมไม่หลับหรอกครับ!"
เขาตอบกลับตะกุกตะกักจึงหันหน้าบุ๋ยปากไปทางอื่นเพราะรู้สึกไม่แน่ใจจากความอิ่มของทานากะในตอนนี้ถ้าเจอลมเย็นๆเข้าในหลับจริงๆแน่
ทานากะเกาหัวแล้วค่อยๆลุกขึ้นโค้งตัวให้อีกฝ่าย
"งั้นไว้เจอกันนะครับ!“
เมื่อได้กินอาหารจนอิ่มทานากะก็กลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม แม้ว่าจะไม่ได้กินของที่ชอบชิ้นสุดท้ายนั้นก็ตาม เขาหันไปยิ้มกว้างให้อีกฝ่ายแล้วหัวเราะ
"ไว้เรามาทานด้วยกันอีกได้ไหมครับ!"
เมื่อได้กินอาหารจนอิ่มทานากะก็กลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิม แม้ว่าจะไม่ได้กินของที่ชอบชิ้นสุดท้ายนั้นก็ตาม เขาหันไปยิ้มกว้างให้อีกฝ่ายแล้วหัวเราะ
"ไว้เรามาทานด้วยกันอีกได้ไหมครับ!"