" สวัสดีครับทุกคน "

ทาคาฮิโระในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์เดินเข้ามาภายในร้าน เขายิ้มทักทายคนอื่น ๆ พร้อมทั้งกวาดสายตามองหาที่นั่งของตนเอง

" วันนี้คงจะครึกครื้นน่าดู "

ทาคาฮิโระยิ้มจนตาปิดเป็นพระจันทร์เสี้ยว

" ผมอาจจะหล่อน้อยเกินไปแต่ผมว่าผมใจดีสุด ๆ เลยน้า..จะไม่ตอบชื่อผมกันจริงๆ หรอเนี่ย "

(ตอนนี้ดูคะแนนได้แล้ว ลองเข้าไปตรวจสอบอีกทีนะคับบ)

" ไม่ครับ "

" ไม่เหลือ "

" สลับให้อาจารย์เซียวมะมาสอนแทนดีมั้ยครับ "

/จดชื่อ

(สักครู่นะค้าบ)

(ไม่มีใครจริงใจกับนักเรียนเท่าเซนเซแล้ว 😎😎😎)

(ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวอาจารย์ล่อเอง ฮ่า)

(โพสลิงก์ใหม่ให้แล้วคับ)

(ขออภัยในความไม่สะดวกคับ อันนี้ลิงก์ใหม่คับทุกคน)

forms.gle/QXZgqwgZz9Qh...

(สักครู่ค้าบ คนแก่ไม่ทันเทคโนโลยี🧐)

(เก่งมากคับเอาไปเลย สามนิ้วโป้งงง 👍🏻👍🏻👍🏻)

(ข้อสอบของนักเรียนชั้นปี1และ3ใช้ร่วมกันนะคะ🙇‍♀️)
👇👇
forms.gle/SV8DKbZKnkt3...

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจนักว่าอีกคนคิดอะไรหรือว่าเกิดอะไรขึ้นจึลทำให้อีกคนเกิดคิดถึงเรื่องไม่ดีขึ้นมารึเปล่า
ทาคาฮิโระมองรุ่นน้องแล้วก็ขมวดคิ้วหน่อยๆ เซียวมะเป็นแบบนี้ไม่บ่อยนัก ทาคาฮิโระเองก็ไม่อยากจะให้อีกคน้หม่อลอยฟุ้งซ่านเท่าไหร่ ในฐานะรุ่นพี่ที่ดีก็จะต้องดูแลรุ่นน้องไม่ให้เกิดความทุกข์สิ!

" ไปดื่มกัน "

" ผมเลี้ยงเอง "

ทาคาฮิโระตบที่บ่าของอีกคนเบาๆพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

" ไม่เคยใช่ว่าจะไม่เป็นนะครับ "

ทาคาฮิโระหัวเราะ ก่อนที่จะหยิบยื่นผ้าเช็ดหน้าให้อีกคน

" ยินดีเลยครับถ้าจะมาสอนแทน "

" เซียวมะคุงยืนคิดอะไรอยู่หรอครับ? "

ทาคาฮิโระเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย จะว่าแปลกหรือก็อาจจะไม่ขนาดนั้นที่คนเราจะเหม่อจนลืมสนใจรอบข้าง

เวลาเลิกงาน เขาเหนื่อยสายตัวแทบขาด ในครั้งอรกที่เห็นว่าทีคนยืนตากฝนเขาเข้าใจไปว่าคงจะตาฝาด หรือตาพร่าเบลอจากการทำงานหน้าจอต่อเยื่องกันมาหลายชั่วโมง แต่เมื่อร่มที่เขากำลังถือไปชนเข้ากับไหล่ของอีกคน

" ขอโทษทีเซียวมะคุง "

" ทางนี้ตาล้ามากเลย "

เมื่อเห็นว่าเป็นรุ่นน้องที่สนิทสนมคุ้เคยกันก็ทักอย่างเป็นมิตร ยังไม่วายเอนร่มแบ่งพื้นที่ให้อีกคนด้วย

" เดี๋ยวจะป่วยเอานะครับ "

ทาคาฮิโระปรบมือให้ก่อนที่จะเขียนติ๊กถูกบนใบรายชื่อในมือ พร้อมกับคลี่ยิ้มจนดวงตาภายใต้แว่นของเขายกขึ้นเป็นสระอิไปด้วย

" ยินดีที่ได้รู้จักครับ "

" อาจารย์คิดว่าเพื่อนๆทุกคนจะต้องมีความทรงจำที่ดีกับคิเคียวแน่นอน "

(ใช่แล้วคร้าบบ🙆‍♂️)