“ฮ่าๆ…ชิชิจัง เมื่อกี๊นี้ ฉันรู้สึกไปเองรึเปล่า..”

ชูยะถามเสียงสั่น รู้สึกเย็นเฉียบขึ้นมาอีกรอบ

คิดไปเองชูยะ…นายคิดไปเอง!

ถึงจะพยายามหลอกตัวเองแบบนั้นแต่มันไม่ได้ช่วยให้หายกลัวเลยสักนิด

@masakazu-kmi.bsky.social

>ไม่ไป จะอยู่หน้าสุสาน

“ฉันแค่มาดูพวกนายเฉยๆนี่ ก็แบบว่า…คือว่า.. ไม่เข้าก็ได้นี่”

ชูยะทำท่าทางหวาดระแวง

“อะ อีกอย่าง ก็ ก็เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นจะได้วิ่งตามคนไปช่วยอะไรแบบนี้ไง”

ทำไมจ้องเขาแบบนั้นล่ะ คงไม่ได้จะหิ้วคอเขาไปด้วยจริงๆใช่มั้ยนะ

@masakazu-kmi.bsky.social

“อะไรเล่า!!”

ชูยะที่ทรุดตัวนั่งกอดเข่าเพราะการทักทายที่น่าประทับใจของเซย์รัน

“ก็ฉันไม่อยากปล่อยให้พวกนายทำอะไรแปลกๆในสุ-สุ สุสานน่ะสิ!”

ชูยะพูดติดขัด ทำใจยอมรับยากว่าสถานที่เบื้องหลังคือสุสาน

“ฮือออ แม้แต่ชิชิจังก็เป็นไปกับเขาด้วย ฉันปวดใจชะมัดเลย”

@masakazu-kmi.bsky.social

“ซือจาง~~ทางนี้ๆ”

ชูยะวิ่งพะว้าพะวังหลัง ขอแค่ได้เจอเพื่อนในสถานนี้ขนหัวลุกก็อุ่นใจ

“ฮือออ ฉันน่ะนะแค่วิ่งเข้ามาก็หนาวไปถึงสันหลังแล้ว กลางวันก็น่ากลัวกลางคืนก็น่ากลัว อันจังนี่จริงๆเลย”

วิ่งมาหยุดตรงหน้าอีกฝ่ายแล้วบ่นอุบอิบไม่หยุด

ตอนนี้แม้แต่เสียงใบไม้ร่วงกระทบพื้นก็ทำชูยะขวัญกระเจิงได้

@masakazu-kmi.bsky.social

👋