(สึเนะโดนตุ้บแน่ แอบกินขนมคุณลูกค้า 😂)

(เย้ย ไม่เป็นไรเลยค่ะะ 🥺🥺)

(ขอบคุณที่มาเล่นบูธห้องหนึ่งบีเช่นกันน้า เค้าอยากกินขนมเองเลยค่ะะ555555555555)

"น- แน่นอนอยู่แล้ว"

อร่อยจริงอย่างที่ว่านั่นแหละ พอเห็นรอยยิ้ม คนหลังหน้ากากก็โล่งใจ

"ถ้าอย่างนั้นข้าน้อยจะไม่รบกวนแล้ว ขอให้นายท่านทานให้อร่อยนะขอรับ"

เธอก้มหัวเป็นมารยาทเล็กน้อย ก่อนจะแยกไปทำหน้าที่อื่นต่อ

"เป็นยังไงบ้างครับนายท่าน?"

เธอกำถาดเสิร์ฟไว้แน่น แอบลุ้นว่าคนข้างหน้าจะมีอาการอย่างไรบ้าง

คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหมนะ... ตนชักเริ่มสงสัย

(จ้ากกก ตัวแทนชมรมโดดมาหาแล้วคับ รบกวนทางนั้นเปิดเดมหรือฟอลแบคเค้าได้ไหมคับ พอดีเค้าเดมไปไม่ได้คับ 🥺🥺)

"ครั้งแรกเลยค่ะ... ยิ่งเจอเหตุการณ์เมื่อกี้นี้ด้วย เป็นใครก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน"

เธอกระตุกยิ้มแห้ง ๆ ตัวแอบโยกตามเสียงเพลง พอคลายความตื่นเต้นลงอีกได้บ้าง

"งั้นก็ต้องขอขอบคุณอีกครั้งนะคะ เหตุการณ์นี้ไม่ลืมเลย สึเนะจะจำไปอีกนาน"

"รอยยิ้มที่เกิดจากความอร่อยแน่นอนอยู่แล้วขอรับ"

"ซอสรสหวานและถั่วแดงตัดกับท็อปปิ้งกำลังพอดี แถมทานแล้วรู้สึกเย็นสดชื่นสุด ๆ กระผมขอรับประกัน"

ผายมือให้ดูส่วนประกอบแต่ละส่วน ซึ่งเธอไม่ได้ขายเกินจริงเลย ถึงหน้าตาจะดูเข้าใจยากนิดหน่อยก็ตาม

"อาจต้องลองใช้จินตนาการดูนะขอรับ"

พ่อบ้านสาว (?) ยืนมองดูบิงซูที่เสิร์ฟเองบนโต๊ะด้วยเช่นกัน แอบรู้สึกสยองอยู่นิด ๆ

อย่าเพิ่งนึกอะไรไปเรื่อย ตอนนี้ต้องทำงานก่อน...

"แนะนำว่าให้ทานทั้งหมดรวมกัน แล้วนายท่านจะยิ้มไม่หุบเลยล่ะขอรับ"

เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองกำลังประหม่า

เธอจึงค่อย ๆ ลดความเร็วในการอ่านลง จนจบบรรทัดสุดท้าย รู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกเลย

"ขอบคุณนะคะ..."

หันไปหาคนข้าง ๆ ก้มหัวให้เล็กน้อยเพื่อขอบคุณ

เมื่อเสียงหวีดเงียบ เธอลดมือของตัวเองลง พร้อมถอนหายใจเบา ๆ

"ค่อยยังชั่ว"

นึกว่าจะต้องโดนเรียกค่าเสียหายซะแล้ว

พอได้สติ จึงเริ่มพูดออกไมค์ต่ออย่างตะกุตะกักจากเดิมที่มั่นใจมาเกือบเต็มร้อย...