เธอหยุดยืนข้างเขา มือหนึ่งยื่นไปเหมือนจะช่วยพยุง แต่กลับชะงักกลางคันเมื่อเห็นว่าเขายังไม่ขยับ เธอมองรุ่นพี่ที่ดูเหมือนกำลังลำบากอย่างจริงจัง แต่แทนที่จะพูดอะไรต่อ เธอกลับถามด้วยน้ำเสียงที่กลับมานิ่งอีกครั้ง

“รุ่นพี่? เกิดอะไรขึ้นคะ? ตกใจอะไรถึงกับถอยหลังไปชนชั้นหนังสือขนาดนี้!”

แม้คำพูดจะฟังดูตรงไปตรงมา แต่สายตาของเธอที่มองเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและความพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์

"ขอบ-" ตนไม่ทันได้เอ่ยขอบคุณ

อิโอริยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกใจ หนังสือที่ตกลงมาทับรุ่นพี่ทำให้เธอเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย เธอรีบวางหนังสือในมือแล้วก้าวเข้าไปหา

“เป็นอะไรไหมคะ!?” เสียงของเธอไม่ดังมากนัก แต่มีน้ำเสียงที่ชัดเจนว่าตกใจจริงๆ

+

อิโอริ ยืนฟังคำพูดของเขา เธอเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย ดวงตาสีเยือกเย็นแสดงความลังเลเล็กน้อย แต่ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจเบาๆ

เธอกอดหนังสือเล่มนั้นไว้ในอ้อมแขน แววตาของเธอดูผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเปิดใจมากกว่าที่ผ่านมา

"ขอบคุณนะคะ ฉันพยายามอยู่สักพักแล้ว... แล้วคุณล่ะ มาหาหนังสืออะไรเหรอ หรือแค่ผ่านมาเห็นฉันโดนชั้นหนังสือ 'ข่มขู่' อยู่?"(?)

(ยินดีมากๆคับ✨)

อิโอริ หันไปมองต้นเสียงที่เอ่ยขึ้น ดวงตาสีเยือกเย็นของเธอจ้องมองอีกฝ่ายครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะยิ้มบางๆ ด้วยความสุภาพ แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งความสุขุมที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอ

"อ่า... ฉันอยากได้เล่มนั้นค่ะ"

เธอพูดพลางชี้ไปยังหนังสือบนชั้นสูงที่เธอกำลังพยายามเอื้อมถึงก่อนหน้านี้ น้ำเสียงของเธอนิ่ง แต่ฟังดูจริงใจ

เธอก้าวถอยไปเล็กน้อย เพื่อเปิดทางให้เขาสามารถช่วยหยิบได้สะดวกขึ้น

(กราบคืนค่ะ โดนคนสวยชม😣🙏💗)

(ถ้านี่คือที่สุด คุณพี่คงเหนือสุดเเล้วว😣❤️❤️❤️❤️❤️)