翔太 :3 [ 3-B ]
@kmi-shota.bsky.social
"เอาน่า! ร่าเริงเข้าไว้ บางทีทุกปัญหาก็ต้องมีทางแก้แหละ! นี่ไง เอาลูกอมปลอบใจไปกินก่อน"
เขายื่นลูกอมในมือให้อย่างจริงจัง เหมือนกับว่านี่คือคำตอบของทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าปัญหาคืออะไร
เขายื่นลูกอมในมือให้อย่างจริงจัง เหมือนกับว่านี่คือคำตอบของทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าปัญหาคืออะไร
November 26, 2024 at 12:47 PM
"เอาน่า! ร่าเริงเข้าไว้ บางทีทุกปัญหาก็ต้องมีทางแก้แหละ! นี่ไง เอาลูกอมปลอบใจไปกินก่อน"
เขายื่นลูกอมในมือให้อย่างจริงจัง เหมือนกับว่านี่คือคำตอบของทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าปัญหาคืออะไร
เขายื่นลูกอมในมือให้อย่างจริงจัง เหมือนกับว่านี่คือคำตอบของทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าปัญหาคืออะไร
เขาขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม ขณะที่พยายามประมวลสิ่งที่อีกฝ่ายพูดอย่างหนักหน่วง
"คือนาย... กำลังโดนอะไรที่เรียกว่าวิญญาณเล่นงานอยู่เหรอ? แต่ว่าทำไมล่ะ?"
ด้วยนิสัยที่เข้าใจอะไรยาก บวกกับความขี้สงสัยไม่สิ้นสุด เขาเลยได้แต่นิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
+
"คือนาย... กำลังโดนอะไรที่เรียกว่าวิญญาณเล่นงานอยู่เหรอ? แต่ว่าทำไมล่ะ?"
ด้วยนิสัยที่เข้าใจอะไรยาก บวกกับความขี้สงสัยไม่สิ้นสุด เขาเลยได้แต่นิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
+
November 26, 2024 at 12:47 PM
เขาขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม ขณะที่พยายามประมวลสิ่งที่อีกฝ่ายพูดอย่างหนักหน่วง
"คือนาย... กำลังโดนอะไรที่เรียกว่าวิญญาณเล่นงานอยู่เหรอ? แต่ว่าทำไมล่ะ?"
ด้วยนิสัยที่เข้าใจอะไรยาก บวกกับความขี้สงสัยไม่สิ้นสุด เขาเลยได้แต่นิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
+
"คือนาย... กำลังโดนอะไรที่เรียกว่าวิญญาณเล่นงานอยู่เหรอ? แต่ว่าทำไมล่ะ?"
ด้วยนิสัยที่เข้าใจอะไรยาก บวกกับความขี้สงสัยไม่สิ้นสุด เขาเลยได้แต่นิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ คลี่ยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
+
พอถูกดุเข้าไปอีก เขาก็ยิ่งทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เอาแต่ยืนจับแขนอีกฝ่ายจากข้างหลัง สายตากลับจ้องไปที่แมวไม่วางตา
“นายพูดจาเหมือนแม่ฉันเลย…”
เขาพึมพำออกมา พร้อมทำหน้าตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
“ว่าแต่ เจ้าแมวจะยอมออกมามั้ยนะ…”
น้ำเสียงเจือความคาดหวังพลางจ้องมองไปยังเจ้าแมวตัวน้อยอย่างใจจดใจจ่อ
“นายพูดจาเหมือนแม่ฉันเลย…”
เขาพึมพำออกมา พร้อมทำหน้าตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
“ว่าแต่ เจ้าแมวจะยอมออกมามั้ยนะ…”
น้ำเสียงเจือความคาดหวังพลางจ้องมองไปยังเจ้าแมวตัวน้อยอย่างใจจดใจจ่อ
November 25, 2024 at 10:57 PM
พอถูกดุเข้าไปอีก เขาก็ยิ่งทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เอาแต่ยืนจับแขนอีกฝ่ายจากข้างหลัง สายตากลับจ้องไปที่แมวไม่วางตา
“นายพูดจาเหมือนแม่ฉันเลย…”
เขาพึมพำออกมา พร้อมทำหน้าตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
“ว่าแต่ เจ้าแมวจะยอมออกมามั้ยนะ…”
น้ำเสียงเจือความคาดหวังพลางจ้องมองไปยังเจ้าแมวตัวน้อยอย่างใจจดใจจ่อ
“นายพูดจาเหมือนแม่ฉันเลย…”
เขาพึมพำออกมา พร้อมทำหน้าตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
“ว่าแต่ เจ้าแมวจะยอมออกมามั้ยนะ…”
น้ำเสียงเจือความคาดหวังพลางจ้องมองไปยังเจ้าแมวตัวน้อยอย่างใจจดใจจ่อ
เขาส่งยิ้มบื้อๆ ให้ ก่อนจะเอียงคอนิดๆ ด้วยท่าทางมึนงงพลางมองคนตรงหน้า
“สภาพนายดูเหมือนไม่ได้นอนมาหลายวันเลยนะ...”
พูดจบ เขาก็หันไปมองงานตรงหน้าของอีกฝ่าย แม้ว่าจะจ้องอยู่นานแต่ก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลย
“อืม... ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่านายทำอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนจะเป็นงานที่สำคัญมากๆ ใช่ไหม? ดูทุ่มเทจนเหมือนซอมบี้เลย!”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงซื่อๆ แต่แฝงความชื่นชมอย่างจริงใจ
“สภาพนายดูเหมือนไม่ได้นอนมาหลายวันเลยนะ...”
พูดจบ เขาก็หันไปมองงานตรงหน้าของอีกฝ่าย แม้ว่าจะจ้องอยู่นานแต่ก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลย
“อืม... ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่านายทำอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนจะเป็นงานที่สำคัญมากๆ ใช่ไหม? ดูทุ่มเทจนเหมือนซอมบี้เลย!”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงซื่อๆ แต่แฝงความชื่นชมอย่างจริงใจ
November 25, 2024 at 3:39 PM
เขาส่งยิ้มบื้อๆ ให้ ก่อนจะเอียงคอนิดๆ ด้วยท่าทางมึนงงพลางมองคนตรงหน้า
“สภาพนายดูเหมือนไม่ได้นอนมาหลายวันเลยนะ...”
พูดจบ เขาก็หันไปมองงานตรงหน้าของอีกฝ่าย แม้ว่าจะจ้องอยู่นานแต่ก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลย
“อืม... ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่านายทำอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนจะเป็นงานที่สำคัญมากๆ ใช่ไหม? ดูทุ่มเทจนเหมือนซอมบี้เลย!”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงซื่อๆ แต่แฝงความชื่นชมอย่างจริงใจ
“สภาพนายดูเหมือนไม่ได้นอนมาหลายวันเลยนะ...”
พูดจบ เขาก็หันไปมองงานตรงหน้าของอีกฝ่าย แม้ว่าจะจ้องอยู่นานแต่ก็ยังไม่เข้าใจอะไรเลย
“อืม... ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่านายทำอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนจะเป็นงานที่สำคัญมากๆ ใช่ไหม? ดูทุ่มเทจนเหมือนซอมบี้เลย!”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงซื่อๆ แต่แฝงความชื่นชมอย่างจริงใจ
เขาชะงักนิ่งไปทันทีเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะมองซ้ายมองขวาอย่างงุนงง แล้วหันกลับมาสบตาเธออีกครั้ง
“เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงด้วยนะ หรือว่าฉันจะหูฝาด?”
เขาทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะถามต่ออย่างบื้อๆ
“เธอได้ยินเสียงนั้นเหมือนกันรึเปล่า?”
เสียงหัวเราะเบาๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากเธอตอนแรกทำให้เขาเข้าใจผิด เพราะคิดว่าอาจจะแค่หูฝาดไปเอง หรืออะไรบ้างอย่างที่ลี้ลับ
“เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงด้วยนะ หรือว่าฉันจะหูฝาด?”
เขาทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะถามต่ออย่างบื้อๆ
“เธอได้ยินเสียงนั้นเหมือนกันรึเปล่า?”
เสียงหัวเราะเบาๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากเธอตอนแรกทำให้เขาเข้าใจผิด เพราะคิดว่าอาจจะแค่หูฝาดไปเอง หรืออะไรบ้างอย่างที่ลี้ลับ
November 25, 2024 at 3:35 PM
เขาชะงักนิ่งไปทันทีเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะมองซ้ายมองขวาอย่างงุนงง แล้วหันกลับมาสบตาเธออีกครั้ง
“เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงด้วยนะ หรือว่าฉันจะหูฝาด?”
เขาทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะถามต่ออย่างบื้อๆ
“เธอได้ยินเสียงนั้นเหมือนกันรึเปล่า?”
เสียงหัวเราะเบาๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากเธอตอนแรกทำให้เขาเข้าใจผิด เพราะคิดว่าอาจจะแค่หูฝาดไปเอง หรืออะไรบ้างอย่างที่ลี้ลับ
“เมื่อกี้ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงด้วยนะ หรือว่าฉันจะหูฝาด?”
เขาทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะถามต่ออย่างบื้อๆ
“เธอได้ยินเสียงนั้นเหมือนกันรึเปล่า?”
เสียงหัวเราะเบาๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากเธอตอนแรกทำให้เขาเข้าใจผิด เพราะคิดว่าอาจจะแค่หูฝาดไปเอง หรืออะไรบ้างอย่างที่ลี้ลับ
อยู่ๆ ก็มีชายหนุ่มเดินมานั่งข้างๆ พลางมองมาด้วยสีหน้าสงสัย ก่อนจะส่งยิ้มบื้อๆ ให้
“โย่ว คนแปลกหน้าทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ มีอะไรให้เครียดหรือเปล่า? หรือว่า...ไม่มีที่วางของเหรอ?”
เขาก้มลงมองโต๊ะไม้ตรงหน้า พลางครุ่นคิดอย่างไร้เดียงสา
“โธ่... ใครกันนะที่วางขยะแล้วไม่เก็บ กระดาษเต็มโต๊ะไปหมดเลย”
เจ้าตัวพูดออกมาอย่างบื้อๆ ซื่อๆ โดยไม่ได้สังเกตบรรยากาศรอบตัวเลยแม้แต่นิดเดียว
“โย่ว คนแปลกหน้าทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ มีอะไรให้เครียดหรือเปล่า? หรือว่า...ไม่มีที่วางของเหรอ?”
เขาก้มลงมองโต๊ะไม้ตรงหน้า พลางครุ่นคิดอย่างไร้เดียงสา
“โธ่... ใครกันนะที่วางขยะแล้วไม่เก็บ กระดาษเต็มโต๊ะไปหมดเลย”
เจ้าตัวพูดออกมาอย่างบื้อๆ ซื่อๆ โดยไม่ได้สังเกตบรรยากาศรอบตัวเลยแม้แต่นิดเดียว
November 25, 2024 at 3:25 PM
อยู่ๆ ก็มีชายหนุ่มเดินมานั่งข้างๆ พลางมองมาด้วยสีหน้าสงสัย ก่อนจะส่งยิ้มบื้อๆ ให้
“โย่ว คนแปลกหน้าทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ มีอะไรให้เครียดหรือเปล่า? หรือว่า...ไม่มีที่วางของเหรอ?”
เขาก้มลงมองโต๊ะไม้ตรงหน้า พลางครุ่นคิดอย่างไร้เดียงสา
“โธ่... ใครกันนะที่วางขยะแล้วไม่เก็บ กระดาษเต็มโต๊ะไปหมดเลย”
เจ้าตัวพูดออกมาอย่างบื้อๆ ซื่อๆ โดยไม่ได้สังเกตบรรยากาศรอบตัวเลยแม้แต่นิดเดียว
“โย่ว คนแปลกหน้าทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ มีอะไรให้เครียดหรือเปล่า? หรือว่า...ไม่มีที่วางของเหรอ?”
เขาก้มลงมองโต๊ะไม้ตรงหน้า พลางครุ่นคิดอย่างไร้เดียงสา
“โธ่... ใครกันนะที่วางขยะแล้วไม่เก็บ กระดาษเต็มโต๊ะไปหมดเลย”
เจ้าตัวพูดออกมาอย่างบื้อๆ ซื่อๆ โดยไม่ได้สังเกตบรรยากาศรอบตัวเลยแม้แต่นิดเดียว
ที่จริงแล้วมือไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะแค่โดนแมวงับเบาๆ ที่โวยวายเมื่อกี้ก็แค่ตกใจเท่านั้นเอง
เขาก้มลงมองมือตัวเองพลางลูบเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามองรอบๆ
“เอ่อ... มันแทบไม่มีรอยแผลเลย ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขามองเจ้าแมวตัวต้นเหตุแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ขอโทษด้วยนะเจ้าแมวน้อย... ที่ทำให้เธอตกใจเหมือนกัน”
เขาก้มลงมองมือตัวเองพลางลูบเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามองรอบๆ
“เอ่อ... มันแทบไม่มีรอยแผลเลย ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขามองเจ้าแมวตัวต้นเหตุแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ขอโทษด้วยนะเจ้าแมวน้อย... ที่ทำให้เธอตกใจเหมือนกัน”
November 25, 2024 at 3:18 PM
ที่จริงแล้วมือไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะแค่โดนแมวงับเบาๆ ที่โวยวายเมื่อกี้ก็แค่ตกใจเท่านั้นเอง
เขาก้มลงมองมือตัวเองพลางลูบเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามองรอบๆ
“เอ่อ... มันแทบไม่มีรอยแผลเลย ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขามองเจ้าแมวตัวต้นเหตุแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ขอโทษด้วยนะเจ้าแมวน้อย... ที่ทำให้เธอตกใจเหมือนกัน”
เขาก้มลงมองมือตัวเองพลางลูบเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามองรอบๆ
“เอ่อ... มันแทบไม่มีรอยแผลเลย ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”
สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เขามองเจ้าแมวตัวต้นเหตุแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ขอโทษด้วยนะเจ้าแมวน้อย... ที่ทำให้เธอตกใจเหมือนกัน”
“โอ๊ย! เจ็บ”
โชตะรีบปล่อยมือด้วยความตกใจ เจ้าแมวจึงดีดตัวออกจากอ้อมแขนและพุ่งกลับไปซ่อนตัวในพุ่มไม้เหมือนเดิม ส่วนโชตะที่ยังสะดุ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ก็ถอยไปยืนหลบอยู่ข้างหลังมาซาฮิโระ ลูบมือป้อยๆ อย่างเจ็บใจ
“แมวตัวนี้ใจร้ายจัง” เขาพึมพำเบาๆ พร้อมส่งสายตาค้อนให้พุ่มไม้อย่างไม่สบอารมณ์
โชตะรีบปล่อยมือด้วยความตกใจ เจ้าแมวจึงดีดตัวออกจากอ้อมแขนและพุ่งกลับไปซ่อนตัวในพุ่มไม้เหมือนเดิม ส่วนโชตะที่ยังสะดุ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ก็ถอยไปยืนหลบอยู่ข้างหลังมาซาฮิโระ ลูบมือป้อยๆ อย่างเจ็บใจ
“แมวตัวนี้ใจร้ายจัง” เขาพึมพำเบาๆ พร้อมส่งสายตาค้อนให้พุ่มไม้อย่างไม่สบอารมณ์
November 24, 2024 at 3:34 AM
“โอ๊ย! เจ็บ”
โชตะรีบปล่อยมือด้วยความตกใจ เจ้าแมวจึงดีดตัวออกจากอ้อมแขนและพุ่งกลับไปซ่อนตัวในพุ่มไม้เหมือนเดิม ส่วนโชตะที่ยังสะดุ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ก็ถอยไปยืนหลบอยู่ข้างหลังมาซาฮิโระ ลูบมือป้อยๆ อย่างเจ็บใจ
“แมวตัวนี้ใจร้ายจัง” เขาพึมพำเบาๆ พร้อมส่งสายตาค้อนให้พุ่มไม้อย่างไม่สบอารมณ์
โชตะรีบปล่อยมือด้วยความตกใจ เจ้าแมวจึงดีดตัวออกจากอ้อมแขนและพุ่งกลับไปซ่อนตัวในพุ่มไม้เหมือนเดิม ส่วนโชตะที่ยังสะดุ้งกับเหตุการณ์เมื่อครู่ ก็ถอยไปยืนหลบอยู่ข้างหลังมาซาฮิโระ ลูบมือป้อยๆ อย่างเจ็บใจ
“แมวตัวนี้ใจร้ายจัง” เขาพึมพำเบาๆ พร้อมส่งสายตาค้อนให้พุ่มไม้อย่างไม่สบอารมณ์
เขายิ้มกว้างอย่างภูมิใจ ก่อนจะยกนิ้วโป้งประกอบคำพูดอย่างมั่นใจ
“แน่นอน! ฉันเก่งเรื่องนี้สุดๆ ถึงจะไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อนก็เถอะ”
พูดจบก็ไม่รอช้า รีบพุ่งเข้าไปคว้าตัวเจ้าแมวโดยไม่ลังเล
“เห็นมั้ยล่ะ? ไม่ยากเลยสักนิด!”
แต่ก่อนที่เขาจะได้ดีใจ เจ้าแมวกลับตกใจและดิ้นพล่าน มือที่จับแน่นก็โดนเจ้าเหมียวงับเต็มแรงจนเขาร้องลั่น
+
“แน่นอน! ฉันเก่งเรื่องนี้สุดๆ ถึงจะไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อนก็เถอะ”
พูดจบก็ไม่รอช้า รีบพุ่งเข้าไปคว้าตัวเจ้าแมวโดยไม่ลังเล
“เห็นมั้ยล่ะ? ไม่ยากเลยสักนิด!”
แต่ก่อนที่เขาจะได้ดีใจ เจ้าแมวกลับตกใจและดิ้นพล่าน มือที่จับแน่นก็โดนเจ้าเหมียวงับเต็มแรงจนเขาร้องลั่น
+
November 24, 2024 at 3:34 AM
เขายิ้มกว้างอย่างภูมิใจ ก่อนจะยกนิ้วโป้งประกอบคำพูดอย่างมั่นใจ
“แน่นอน! ฉันเก่งเรื่องนี้สุดๆ ถึงจะไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อนก็เถอะ”
พูดจบก็ไม่รอช้า รีบพุ่งเข้าไปคว้าตัวเจ้าแมวโดยไม่ลังเล
“เห็นมั้ยล่ะ? ไม่ยากเลยสักนิด!”
แต่ก่อนที่เขาจะได้ดีใจ เจ้าแมวกลับตกใจและดิ้นพล่าน มือที่จับแน่นก็โดนเจ้าเหมียวงับเต็มแรงจนเขาร้องลั่น
+
“แน่นอน! ฉันเก่งเรื่องนี้สุดๆ ถึงจะไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อนก็เถอะ”
พูดจบก็ไม่รอช้า รีบพุ่งเข้าไปคว้าตัวเจ้าแมวโดยไม่ลังเล
“เห็นมั้ยล่ะ? ไม่ยากเลยสักนิด!”
แต่ก่อนที่เขาจะได้ดีใจ เจ้าแมวกลับตกใจและดิ้นพล่าน มือที่จับแน่นก็โดนเจ้าเหมียวงับเต็มแรงจนเขาร้องลั่น
+
(มาบวกครับ ขอโทษที่หายไปนานและไม่ได้ตอบโรลครั้งก่อนนะ😭)
เจ้าตัวเดินมาบังเอิญเจอคนหน้าคุ้นเคย ตอนแรกจะโผล่ไปจ๊ะเอ๋เล่นๆใส่ แต่สังเกตเห็นมือที่พุ่งออกมาจากพุ่มไม้ เลยแอบเนียนไปนั่งข้างๆเพื่อนและจ้องพุ่มไม้ด้วย
"มันคือตัวอะไรอะ หมาหรอ?"
เจ้าตัวเดินมาบังเอิญเจอคนหน้าคุ้นเคย ตอนแรกจะโผล่ไปจ๊ะเอ๋เล่นๆใส่ แต่สังเกตเห็นมือที่พุ่งออกมาจากพุ่มไม้ เลยแอบเนียนไปนั่งข้างๆเพื่อนและจ้องพุ่มไม้ด้วย
"มันคือตัวอะไรอะ หมาหรอ?"
November 23, 2024 at 2:12 PM
(มาบวกครับ ขอโทษที่หายไปนานและไม่ได้ตอบโรลครั้งก่อนนะ😭)
เจ้าตัวเดินมาบังเอิญเจอคนหน้าคุ้นเคย ตอนแรกจะโผล่ไปจ๊ะเอ๋เล่นๆใส่ แต่สังเกตเห็นมือที่พุ่งออกมาจากพุ่มไม้ เลยแอบเนียนไปนั่งข้างๆเพื่อนและจ้องพุ่มไม้ด้วย
"มันคือตัวอะไรอะ หมาหรอ?"
เจ้าตัวเดินมาบังเอิญเจอคนหน้าคุ้นเคย ตอนแรกจะโผล่ไปจ๊ะเอ๋เล่นๆใส่ แต่สังเกตเห็นมือที่พุ่งออกมาจากพุ่มไม้ เลยแอบเนียนไปนั่งข้างๆเพื่อนและจ้องพุ่มไม้ด้วย
"มันคือตัวอะไรอะ หมาหรอ?"
ระหว่างเดินข้างๆรุ่นน้องไปด้วย เขาก็คิดเกี่ยวกับคำถามน้อง ก่อนจะนึกได้ว่า เขาลืมว่าตัวเองมีเรียน
"อ่า ที่จริงลืมไปซะสนิทเลย แต่ชั่งเถอะ"
เจ้าตัวยิ้มและเดินนำ
"เอาล่ะ ภารกิจหาห้องเรียนให้รุ่นน้อง!มันสำคัญกว่า"
จากนั้นเขาก็ไล่เปิดห้องเพื่อถามแต่ละห้องทั้งๆที่หน้าห้องก็มีบอกแท้ๆว่าห้องอะไร จากไม่เด่นสะดุดตา ตอนนี้ยิ่งกว่าเด่น
"อ่า ที่จริงลืมไปซะสนิทเลย แต่ชั่งเถอะ"
เจ้าตัวยิ้มและเดินนำ
"เอาล่ะ ภารกิจหาห้องเรียนให้รุ่นน้อง!มันสำคัญกว่า"
จากนั้นเขาก็ไล่เปิดห้องเพื่อถามแต่ละห้องทั้งๆที่หน้าห้องก็มีบอกแท้ๆว่าห้องอะไร จากไม่เด่นสะดุดตา ตอนนี้ยิ่งกว่าเด่น
November 4, 2024 at 1:45 PM
ระหว่างเดินข้างๆรุ่นน้องไปด้วย เขาก็คิดเกี่ยวกับคำถามน้อง ก่อนจะนึกได้ว่า เขาลืมว่าตัวเองมีเรียน
"อ่า ที่จริงลืมไปซะสนิทเลย แต่ชั่งเถอะ"
เจ้าตัวยิ้มและเดินนำ
"เอาล่ะ ภารกิจหาห้องเรียนให้รุ่นน้อง!มันสำคัญกว่า"
จากนั้นเขาก็ไล่เปิดห้องเพื่อถามแต่ละห้องทั้งๆที่หน้าห้องก็มีบอกแท้ๆว่าห้องอะไร จากไม่เด่นสะดุดตา ตอนนี้ยิ่งกว่าเด่น
"อ่า ที่จริงลืมไปซะสนิทเลย แต่ชั่งเถอะ"
เจ้าตัวยิ้มและเดินนำ
"เอาล่ะ ภารกิจหาห้องเรียนให้รุ่นน้อง!มันสำคัญกว่า"
จากนั้นเขาก็ไล่เปิดห้องเพื่อถามแต่ละห้องทั้งๆที่หน้าห้องก็มีบอกแท้ๆว่าห้องอะไร จากไม่เด่นสะดุดตา ตอนนี้ยิ่งกว่าเด่น
เจ้าตัวยิ้มดีใจก่อนจะมองอีกฝ่าย
"ขอบคุณ! แต่ว่านายไม่กินหรอ แล้วกลางวันนายกินอะไรล่ะ ฉันเกรงใจนะเนี่ย"
เขารับเมล่อนปังมาก็จะหมุนรอบๆเพื่อมองมันอย่างตื่นเต้น
"ขอบคุณ! แต่ว่านายไม่กินหรอ แล้วกลางวันนายกินอะไรล่ะ ฉันเกรงใจนะเนี่ย"
เขารับเมล่อนปังมาก็จะหมุนรอบๆเพื่อมองมันอย่างตื่นเต้น
November 4, 2024 at 1:40 PM
เจ้าตัวยิ้มดีใจก่อนจะมองอีกฝ่าย
"ขอบคุณ! แต่ว่านายไม่กินหรอ แล้วกลางวันนายกินอะไรล่ะ ฉันเกรงใจนะเนี่ย"
เขารับเมล่อนปังมาก็จะหมุนรอบๆเพื่อมองมันอย่างตื่นเต้น
"ขอบคุณ! แต่ว่านายไม่กินหรอ แล้วกลางวันนายกินอะไรล่ะ ฉันเกรงใจนะเนี่ย"
เขารับเมล่อนปังมาก็จะหมุนรอบๆเพื่อมองมันอย่างตื่นเต้น
"ดี! ฉันรอนายขำสักวันแหละ"
"เอาเป็นว่ายินดีที่ได้รู้จักนะนายมืดมน"
เจ้าตัวยกนิ้วโป้งให้ทักทาย ก่อนจะกลับมาทำหน้ามึนตรงประโยคหลัง ด้วยความที่เขาเป็นคนเข้าใจอะไรยากและมาเจอคนพูดเข้าใจยากอีก เลยทำเขามึนๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
"ได้!"
ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เลยพูดไปก่อนว่าได้และทำหน้าเหมือนเข้าใจแต่ลึกๆแล้วเขางง
"เอาเป็นว่ายินดีที่ได้รู้จักนะนายมืดมน"
เจ้าตัวยกนิ้วโป้งให้ทักทาย ก่อนจะกลับมาทำหน้ามึนตรงประโยคหลัง ด้วยความที่เขาเป็นคนเข้าใจอะไรยากและมาเจอคนพูดเข้าใจยากอีก เลยทำเขามึนๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
"ได้!"
ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เลยพูดไปก่อนว่าได้และทำหน้าเหมือนเข้าใจแต่ลึกๆแล้วเขางง
November 4, 2024 at 1:35 PM
"ดี! ฉันรอนายขำสักวันแหละ"
"เอาเป็นว่ายินดีที่ได้รู้จักนะนายมืดมน"
เจ้าตัวยกนิ้วโป้งให้ทักทาย ก่อนจะกลับมาทำหน้ามึนตรงประโยคหลัง ด้วยความที่เขาเป็นคนเข้าใจอะไรยากและมาเจอคนพูดเข้าใจยากอีก เลยทำเขามึนๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
"ได้!"
ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เลยพูดไปก่อนว่าได้และทำหน้าเหมือนเข้าใจแต่ลึกๆแล้วเขางง
"เอาเป็นว่ายินดีที่ได้รู้จักนะนายมืดมน"
เจ้าตัวยกนิ้วโป้งให้ทักทาย ก่อนจะกลับมาทำหน้ามึนตรงประโยคหลัง ด้วยความที่เขาเป็นคนเข้าใจอะไรยากและมาเจอคนพูดเข้าใจยากอีก เลยทำเขามึนๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
"ได้!"
ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เลยพูดไปก่อนว่าได้และทำหน้าเหมือนเข้าใจแต่ลึกๆแล้วเขางง
เจ้าตัวนิ่งไปและมองซ้ายมองขวาก่อนจะครุ่งคิดและทำหน้ามึนๆใส่ ยิ้มออกมา
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตรงไหน"
เขาตอบออกไปอย่างซื่อๆและไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่
"เอาน่า เดี๋ยวเดินหาเป็นเพื่อนให้ได้นะ^^"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตรงไหน"
เขาตอบออกไปอย่างซื่อๆและไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่
"เอาน่า เดี๋ยวเดินหาเป็นเพื่อนให้ได้นะ^^"
November 4, 2024 at 1:27 PM
เจ้าตัวนิ่งไปและมองซ้ายมองขวาก่อนจะครุ่งคิดและทำหน้ามึนๆใส่ ยิ้มออกมา
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตรงไหน"
เขาตอบออกไปอย่างซื่อๆและไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่
"เอาน่า เดี๋ยวเดินหาเป็นเพื่อนให้ได้นะ^^"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตรงไหน"
เขาตอบออกไปอย่างซื่อๆและไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่
"เอาน่า เดี๋ยวเดินหาเป็นเพื่อนให้ได้นะ^^"
เขานิ่งไปและครุ่งคิดกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด จากนั้นทำหน้าเหมือนเข้าใจ
"อ๋ออออ จริงหรอเนี่ย ไม่มีจริงสินะแค่เรื่องหลอกๆ"
ใช่แล้ว สิ่งที่เขาหมายถึงตอนแรกที่บอกให้ระวังสิ่งแปลกๆคือแมลงต่างหาก เขาเลยเข้าใจไปแบบนั้น เพราะเขาไม่ได้เข้าใจคำว่าผีด้วยซ้ำ
"แต่ว่านะ ทำไมถึงไม่เชื่อว่ามีอยู่จริงล่ะ ฉันเห็นบ่อยสุดๆ! ทุกที่เลยว่าได้ โดยเฉพาะต้นไม้"
เหมือนจะคุยคนละเรื่องเดียวกัน-
"อ๋ออออ จริงหรอเนี่ย ไม่มีจริงสินะแค่เรื่องหลอกๆ"
ใช่แล้ว สิ่งที่เขาหมายถึงตอนแรกที่บอกให้ระวังสิ่งแปลกๆคือแมลงต่างหาก เขาเลยเข้าใจไปแบบนั้น เพราะเขาไม่ได้เข้าใจคำว่าผีด้วยซ้ำ
"แต่ว่านะ ทำไมถึงไม่เชื่อว่ามีอยู่จริงล่ะ ฉันเห็นบ่อยสุดๆ! ทุกที่เลยว่าได้ โดยเฉพาะต้นไม้"
เหมือนจะคุยคนละเรื่องเดียวกัน-
November 4, 2024 at 1:24 PM
เขานิ่งไปและครุ่งคิดกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด จากนั้นทำหน้าเหมือนเข้าใจ
"อ๋ออออ จริงหรอเนี่ย ไม่มีจริงสินะแค่เรื่องหลอกๆ"
ใช่แล้ว สิ่งที่เขาหมายถึงตอนแรกที่บอกให้ระวังสิ่งแปลกๆคือแมลงต่างหาก เขาเลยเข้าใจไปแบบนั้น เพราะเขาไม่ได้เข้าใจคำว่าผีด้วยซ้ำ
"แต่ว่านะ ทำไมถึงไม่เชื่อว่ามีอยู่จริงล่ะ ฉันเห็นบ่อยสุดๆ! ทุกที่เลยว่าได้ โดยเฉพาะต้นไม้"
เหมือนจะคุยคนละเรื่องเดียวกัน-
"อ๋ออออ จริงหรอเนี่ย ไม่มีจริงสินะแค่เรื่องหลอกๆ"
ใช่แล้ว สิ่งที่เขาหมายถึงตอนแรกที่บอกให้ระวังสิ่งแปลกๆคือแมลงต่างหาก เขาเลยเข้าใจไปแบบนั้น เพราะเขาไม่ได้เข้าใจคำว่าผีด้วยซ้ำ
"แต่ว่านะ ทำไมถึงไม่เชื่อว่ามีอยู่จริงล่ะ ฉันเห็นบ่อยสุดๆ! ทุกที่เลยว่าได้ โดยเฉพาะต้นไม้"
เหมือนจะคุยคนละเรื่องเดียวกัน-
(55555 ขอบคุณที่เอ็นดูค้าบ ขรึมต่อได้นะ แต่น้องก็จะทำตัวเพี้ยนๆใส่อยู่ดี55555)
November 2, 2024 at 7:55 PM
(55555 ขอบคุณที่เอ็นดูค้าบ ขรึมต่อได้นะ แต่น้องก็จะทำตัวเพี้ยนๆใส่อยู่ดี55555)
เขายิ้มร่าเริงใส่เมื่อเห็นว่าคนข้างๆหันมาสนใจและคุยกับเขาแล้ว
"ไม่ล่ะ ฉันแค่ทำเพราะเผื่อจะทำให้นายตลกกับมัน แต่เหมือนไม่ได้ผลแหะ ไว้ครั้งหน้าจะมาลองใหม่!"
เจ้าตัวจ้องมองด้วยรอยยิ้ม และพลางสำรวจกริยาอีกฝ่าย
"นายมืดมน ฉันชื่อว่า ทาคุมะ โชตะ ปี3ห้องB จะเรียกยังไงได้หมดเลยนะ"
เขายังคงกวนและยังตั้งชื่อแปลกๆให้อีก แต่ก็พยายามชวนคุยต่อไป
"ไม่ล่ะ ฉันแค่ทำเพราะเผื่อจะทำให้นายตลกกับมัน แต่เหมือนไม่ได้ผลแหะ ไว้ครั้งหน้าจะมาลองใหม่!"
เจ้าตัวจ้องมองด้วยรอยยิ้ม และพลางสำรวจกริยาอีกฝ่าย
"นายมืดมน ฉันชื่อว่า ทาคุมะ โชตะ ปี3ห้องB จะเรียกยังไงได้หมดเลยนะ"
เขายังคงกวนและยังตั้งชื่อแปลกๆให้อีก แต่ก็พยายามชวนคุยต่อไป
November 2, 2024 at 7:54 PM
เขายิ้มร่าเริงใส่เมื่อเห็นว่าคนข้างๆหันมาสนใจและคุยกับเขาแล้ว
"ไม่ล่ะ ฉันแค่ทำเพราะเผื่อจะทำให้นายตลกกับมัน แต่เหมือนไม่ได้ผลแหะ ไว้ครั้งหน้าจะมาลองใหม่!"
เจ้าตัวจ้องมองด้วยรอยยิ้ม และพลางสำรวจกริยาอีกฝ่าย
"นายมืดมน ฉันชื่อว่า ทาคุมะ โชตะ ปี3ห้องB จะเรียกยังไงได้หมดเลยนะ"
เขายังคงกวนและยังตั้งชื่อแปลกๆให้อีก แต่ก็พยายามชวนคุยต่อไป
"ไม่ล่ะ ฉันแค่ทำเพราะเผื่อจะทำให้นายตลกกับมัน แต่เหมือนไม่ได้ผลแหะ ไว้ครั้งหน้าจะมาลองใหม่!"
เจ้าตัวจ้องมองด้วยรอยยิ้ม และพลางสำรวจกริยาอีกฝ่าย
"นายมืดมน ฉันชื่อว่า ทาคุมะ โชตะ ปี3ห้องB จะเรียกยังไงได้หมดเลยนะ"
เขายังคงกวนและยังตั้งชื่อแปลกๆให้อีก แต่ก็พยายามชวนคุยต่อไป
เจ้าตัวเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัยกริยาอีกฝ่าย พอคนตรงหน้าถามถึงข้าวกล่อง ก็ชูขึ้นมา
"อืม! ฉันเอานะ"
ก่อนจะเปิดข้าวกล่องให้ดู
"แต่หมดแล้วล่ะ ว่าแต่ถามถึงกล่องข้าวฉันทำไมนะ อยากได้กล่องหรอ?"
"พอดีก่อนเดินทางมาโรงเรียน เจอแมวจร ตอนแรกว่าจะแบ่งนิดเดียว แต่พอเห็นเริ่มมาหลายตัวเลยให้ไปหมดเลย"
เขาก็ยังคงทำหน้าบื้อๆไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวเลย
"อืม! ฉันเอานะ"
ก่อนจะเปิดข้าวกล่องให้ดู
"แต่หมดแล้วล่ะ ว่าแต่ถามถึงกล่องข้าวฉันทำไมนะ อยากได้กล่องหรอ?"
"พอดีก่อนเดินทางมาโรงเรียน เจอแมวจร ตอนแรกว่าจะแบ่งนิดเดียว แต่พอเห็นเริ่มมาหลายตัวเลยให้ไปหมดเลย"
เขาก็ยังคงทำหน้าบื้อๆไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวเลย
November 2, 2024 at 7:42 PM
เจ้าตัวเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัยกริยาอีกฝ่าย พอคนตรงหน้าถามถึงข้าวกล่อง ก็ชูขึ้นมา
"อืม! ฉันเอานะ"
ก่อนจะเปิดข้าวกล่องให้ดู
"แต่หมดแล้วล่ะ ว่าแต่ถามถึงกล่องข้าวฉันทำไมนะ อยากได้กล่องหรอ?"
"พอดีก่อนเดินทางมาโรงเรียน เจอแมวจร ตอนแรกว่าจะแบ่งนิดเดียว แต่พอเห็นเริ่มมาหลายตัวเลยให้ไปหมดเลย"
เขาก็ยังคงทำหน้าบื้อๆไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวเลย
"อืม! ฉันเอานะ"
ก่อนจะเปิดข้าวกล่องให้ดู
"แต่หมดแล้วล่ะ ว่าแต่ถามถึงกล่องข้าวฉันทำไมนะ อยากได้กล่องหรอ?"
"พอดีก่อนเดินทางมาโรงเรียน เจอแมวจร ตอนแรกว่าจะแบ่งนิดเดียว แต่พอเห็นเริ่มมาหลายตัวเลยให้ไปหมดเลย"
เขาก็ยังคงทำหน้าบื้อๆไม่รู้เรื่องไม่รู้ราวเลย
"ฮ่าๆ ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ"
เจ้าตัวยิ้มทักทาย ก่อนจะฟังคนตรงหน้าพูด
"อ๋อ หลงทางเองหรอเนี่ย ให้ช่วยมั้ย? ว่าแต่อยู่ห้องไหนล่ะ ห้อง A B C หรือ D E F "
เจ้าตัวยิ้มทักทาย ก่อนจะฟังคนตรงหน้าพูด
"อ๋อ หลงทางเองหรอเนี่ย ให้ช่วยมั้ย? ว่าแต่อยู่ห้องไหนล่ะ ห้อง A B C หรือ D E F "
November 2, 2024 at 7:33 PM
"ฮ่าๆ ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ"
เจ้าตัวยิ้มทักทาย ก่อนจะฟังคนตรงหน้าพูด
"อ๋อ หลงทางเองหรอเนี่ย ให้ช่วยมั้ย? ว่าแต่อยู่ห้องไหนล่ะ ห้อง A B C หรือ D E F "
เจ้าตัวยิ้มทักทาย ก่อนจะฟังคนตรงหน้าพูด
"อ๋อ หลงทางเองหรอเนี่ย ให้ช่วยมั้ย? ว่าแต่อยู่ห้องไหนล่ะ ห้อง A B C หรือ D E F "
เจ้าตัวมึนงงว่าที่คนตรงหน้าพูดคืออะไรกันแน่ เลยนิ่งเงียบไปและกำลังประมวลผลอยู่ ก่อนจะนึกอะไรออก
“นี้ๆ”
เขาทักเรียก เมื่ออีกฝ่ายหันมาก็พบกับเขาที่กระพริบตาให้ไปหนึ่งที
“นี้ๆ”
เขาทักเรียก เมื่ออีกฝ่ายหันมาก็พบกับเขาที่กระพริบตาให้ไปหนึ่งที
November 2, 2024 at 9:09 AM
เจ้าตัวมึนงงว่าที่คนตรงหน้าพูดคืออะไรกันแน่ เลยนิ่งเงียบไปและกำลังประมวลผลอยู่ ก่อนจะนึกอะไรออก
“นี้ๆ”
เขาทักเรียก เมื่ออีกฝ่ายหันมาก็พบกับเขาที่กระพริบตาให้ไปหนึ่งที
“นี้ๆ”
เขาทักเรียก เมื่ออีกฝ่ายหันมาก็พบกับเขาที่กระพริบตาให้ไปหนึ่งที
เขายิ้มและครุ่งคิด เหมือนกำลังประมวลผลอยู่
“อ๋อ เธอคงไม่ได้อยู่ชมรมนี้สินะ แล้วทำไมถึงคิดว่าตรงชมรมคิวโดมันสงบงั้นหรอ?“
”แต่ว่าอยู่ตรงนี้คนเดียวมันไม่ทีนะ บางทีอาจจะเจอสิ่งแปลกๆ”
เหมือนตอนนี้เจ้าตัวกำลังชวนคุยไปเรื่อยอยู่
“อ๋อ เธอคงไม่ได้อยู่ชมรมนี้สินะ แล้วทำไมถึงคิดว่าตรงชมรมคิวโดมันสงบงั้นหรอ?“
”แต่ว่าอยู่ตรงนี้คนเดียวมันไม่ทีนะ บางทีอาจจะเจอสิ่งแปลกๆ”
เหมือนตอนนี้เจ้าตัวกำลังชวนคุยไปเรื่อยอยู่
November 2, 2024 at 8:09 AM
เขายิ้มและครุ่งคิด เหมือนกำลังประมวลผลอยู่
“อ๋อ เธอคงไม่ได้อยู่ชมรมนี้สินะ แล้วทำไมถึงคิดว่าตรงชมรมคิวโดมันสงบงั้นหรอ?“
”แต่ว่าอยู่ตรงนี้คนเดียวมันไม่ทีนะ บางทีอาจจะเจอสิ่งแปลกๆ”
เหมือนตอนนี้เจ้าตัวกำลังชวนคุยไปเรื่อยอยู่
“อ๋อ เธอคงไม่ได้อยู่ชมรมนี้สินะ แล้วทำไมถึงคิดว่าตรงชมรมคิวโดมันสงบงั้นหรอ?“
”แต่ว่าอยู่ตรงนี้คนเดียวมันไม่ทีนะ บางทีอาจจะเจอสิ่งแปลกๆ”
เหมือนตอนนี้เจ้าตัวกำลังชวนคุยไปเรื่อยอยู่
พอได้ยินแบบนั้นก็ลองค้นๆตัวเองดู สักพักก็เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม
“หึ ไม่มีอะ”
ก่อนจะหัวเราะเบาๆทำเหมือนเรื่องแค่นี้เรื่องเล็กๆ
“แต่ว่านะ แค่เดินๆแถวนี้ก็คงมีคนเอาขนมมาแจกนั้นแหละนะ^^“
“หึ ไม่มีอะ”
ก่อนจะหัวเราะเบาๆทำเหมือนเรื่องแค่นี้เรื่องเล็กๆ
“แต่ว่านะ แค่เดินๆแถวนี้ก็คงมีคนเอาขนมมาแจกนั้นแหละนะ^^“
November 2, 2024 at 7:56 AM
พอได้ยินแบบนั้นก็ลองค้นๆตัวเองดู สักพักก็เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม
“หึ ไม่มีอะ”
ก่อนจะหัวเราะเบาๆทำเหมือนเรื่องแค่นี้เรื่องเล็กๆ
“แต่ว่านะ แค่เดินๆแถวนี้ก็คงมีคนเอาขนมมาแจกนั้นแหละนะ^^“
“หึ ไม่มีอะ”
ก่อนจะหัวเราะเบาๆทำเหมือนเรื่องแค่นี้เรื่องเล็กๆ
“แต่ว่านะ แค่เดินๆแถวนี้ก็คงมีคนเอาขนมมาแจกนั้นแหละนะ^^“
จากนั้นก็มีชายหนุ่มโผล่มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง
"ไง หวัดดี มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรอ"
เจ้าตัวถามออกไปอย่างบื้อๆ ก่อนจะคิดและตกใจขึ้นมาอยู่ตัวเดียว
"หรือว่า...เจอแมลงสาบ! เลยไม่เข้าโรงฝึก" [คิดไปเอง]
"ไง หวัดดี มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรอ"
เจ้าตัวถามออกไปอย่างบื้อๆ ก่อนจะคิดและตกใจขึ้นมาอยู่ตัวเดียว
"หรือว่า...เจอแมลงสาบ! เลยไม่เข้าโรงฝึก" [คิดไปเอง]
November 1, 2024 at 4:00 PM
จากนั้นก็มีชายหนุ่มโผล่มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง
"ไง หวัดดี มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรอ"
เจ้าตัวถามออกไปอย่างบื้อๆ ก่อนจะคิดและตกใจขึ้นมาอยู่ตัวเดียว
"หรือว่า...เจอแมลงสาบ! เลยไม่เข้าโรงฝึก" [คิดไปเอง]
"ไง หวัดดี มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรอ"
เจ้าตัวถามออกไปอย่างบื้อๆ ก่อนจะคิดและตกใจขึ้นมาอยู่ตัวเดียว
"หรือว่า...เจอแมลงสาบ! เลยไม่เข้าโรงฝึก" [คิดไปเอง]
ไม่นานก็มีเสียงดังตุ้บ เป็นเสียงนั่งเก้าอี้ข้างๆ ก็พบว่าเป็นชายหนุ่มที่มานั่งร่วมด้วยเฉยๆ
ตอนแรกเจ้าตัวก็นั่งเงียบๆ ทำหน้าบื้อๆ มองนู่นมองนี่ จนสุดท้ายก็หันมามองอีกฝ่ายอย่างสงสัยก่อนจะถามออกไป
"เป็นอะไรรึเปล่า หรือว่ากำลังเหงาอยู่หรอ! ให้ช่วยเป็นผู้คุยให้เอามั้ย ( ＾▽＾) "
ตอนแรกเจ้าตัวก็นั่งเงียบๆ ทำหน้าบื้อๆ มองนู่นมองนี่ จนสุดท้ายก็หันมามองอีกฝ่ายอย่างสงสัยก่อนจะถามออกไป
"เป็นอะไรรึเปล่า หรือว่ากำลังเหงาอยู่หรอ! ให้ช่วยเป็นผู้คุยให้เอามั้ย ( ＾▽＾) "
November 1, 2024 at 3:55 PM
ไม่นานก็มีเสียงดังตุ้บ เป็นเสียงนั่งเก้าอี้ข้างๆ ก็พบว่าเป็นชายหนุ่มที่มานั่งร่วมด้วยเฉยๆ
ตอนแรกเจ้าตัวก็นั่งเงียบๆ ทำหน้าบื้อๆ มองนู่นมองนี่ จนสุดท้ายก็หันมามองอีกฝ่ายอย่างสงสัยก่อนจะถามออกไป
"เป็นอะไรรึเปล่า หรือว่ากำลังเหงาอยู่หรอ! ให้ช่วยเป็นผู้คุยให้เอามั้ย ( ＾▽＾) "
ตอนแรกเจ้าตัวก็นั่งเงียบๆ ทำหน้าบื้อๆ มองนู่นมองนี่ จนสุดท้ายก็หันมามองอีกฝ่ายอย่างสงสัยก่อนจะถามออกไป
"เป็นอะไรรึเปล่า หรือว่ากำลังเหงาอยู่หรอ! ให้ช่วยเป็นผู้คุยให้เอามั้ย ( ＾▽＾) "