เสียงสูงต่ำเป็นจังหวะแปลกๆกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น จนชิกิบุจำต้องลดหนังสือในมือลง พลางหันซ้ายแลขวาหาที่มาเสียง

"แมว..."

"กำลังร้องเพลง..."

สองขาพาตัวเองเข้าไปหาเจ้าตัวนุ่มนิ่มน่ารักอย่างเชื่องช้าเพื่อไม่ให้ตกใจ ก่อนในที่สุดจะหย่อนตัวปุ๊ลงนั่งยองๆตรงหน้าเจ้าเหมียว

"โห คุณแมวกลมมากเลย"

พูดไปอย่างนั้นแหละ มือก็ดึงซองปลาเส้นอบแห้งออกมารอให้ค่าจ้างร้องเพลง(?)อยู่ดี

(/จิ้มพุงคุณแมวไม่หยุด ฉึ้กๆๆๆๆ)

(รุ่นพี่จะอยากรู้จักคนพูดไม่เป็นภาษามนุษย์อย่างผมไปด้วยเหตุผลตนใดกัน...
/สงสัย
/แต่ก็รู้สึกว่าหนีไม่พ้นแล้ว
/เลยกดทุกอย่างไปก่อน)