"ไม่หรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง"
"แต่ถ้าโค้งมากกว่านั้นมันจะไหลหยดเลอะเสื้อเอานา-"
"ไม่หรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง"
"แต่ถ้าโค้งมากกว่านั้นมันจะไหลหยดเลอะเสื้อเอานา-"
เธอผงกหัวเล็กๆ
“ผู้คนแถวนี้น่ารักกันดีค่ะ น่าเสียดายที่ทางนี้อยู่อิเอะ คงไม่ได้เจอกันบ่อยมาก… อ๊ะ ขอบคุณค่ะ”
เธอรับลูกอมมาด้วยแววตาที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้น
สีฟ้าเหมือนทะเลเลย…
ระหว่างที่เธอตั้งท่าจะแกะลูกอม เธอก็ชะงักราวกับนึกอะไรออก
“จริงสิ.. เรียนอยู่ที่ไหนหรอคะ? มัธยมปลายคูเมอิรึเปล่า”
เธอผงกหัวเล็กๆ
“ผู้คนแถวนี้น่ารักกันดีค่ะ น่าเสียดายที่ทางนี้อยู่อิเอะ คงไม่ได้เจอกันบ่อยมาก… อ๊ะ ขอบคุณค่ะ”
เธอรับลูกอมมาด้วยแววตาที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้น
สีฟ้าเหมือนทะเลเลย…
ระหว่างที่เธอตั้งท่าจะแกะลูกอม เธอก็ชะงักราวกับนึกอะไรออก
“จริงสิ.. เรียนอยู่ที่ไหนหรอคะ? มัธยมปลายคูเมอิรึเปล่า”
แต่ก็ไม่แปลกที่จะคิดแบบนั้น
รู้สึกอบอุ่นในใจเล็กๆ.. เธอสูดหายใจลึกก่อนจะเริ่มพูดอีกครั้ง
“แกขี้เหงาค่ะ ก็เลยปั่นจักรยานมาเยี่ยมบ่อยๆ”
ถอนหายใจเล็กน้อยระหว่างที่จ้องมองลูกอมสีใสในมือ
“ไม่รู้มีกำไรบ้างหรือเปล่านะคะ.. ให้ซะขนาดนี้เนี่ย”
พูดจบเธอก็ใส่ลูกอมเข้าไปในปาก ปล่อยให้ความหวานอมเปรี้ยวกระจายไปทั่วลิ้น
แต่ก็ไม่แปลกที่จะคิดแบบนั้น
รู้สึกอบอุ่นในใจเล็กๆ.. เธอสูดหายใจลึกก่อนจะเริ่มพูดอีกครั้ง
“แกขี้เหงาค่ะ ก็เลยปั่นจักรยานมาเยี่ยมบ่อยๆ”
ถอนหายใจเล็กน้อยระหว่างที่จ้องมองลูกอมสีใสในมือ
“ไม่รู้มีกำไรบ้างหรือเปล่านะคะ.. ให้ซะขนาดนี้เนี่ย”
พูดจบเธอก็ใส่ลูกอมเข้าไปในปาก ปล่อยให้ความหวานอมเปรี้ยวกระจายไปทั่วลิ้น
“ขอรบกวนด้วยนะคะ“
ว่าแล้วเธอก็นั่งลงข้างๆเด็กสาว ยังคงมองถุงลูกอมหลากสีด้วยสายตาลำบากใจ จะหมดไหมเนี่ย..?
”คุณยายแกทำแบบนี้กับลูกค้าคนสุดท้ายบ่อยเลยล่ะค่ะ.. ลำบากหน่อยนะคะ“
เธอเอื้อมไปหยิบลูกอมมาแกะ
“ขอรบกวนด้วยนะคะ“
ว่าแล้วเธอก็นั่งลงข้างๆเด็กสาว ยังคงมองถุงลูกอมหลากสีด้วยสายตาลำบากใจ จะหมดไหมเนี่ย..?
”คุณยายแกทำแบบนี้กับลูกค้าคนสุดท้ายบ่อยเลยล่ะค่ะ.. ลำบากหน่อยนะคะ“
เธอเอื้อมไปหยิบลูกอมมาแกะ
“คะ?”
พอหันไปเห็นทิชชู่เปียกก็เข้าใจทันที เธอก้มหัวลงเล็กน้อยตามคำของอีกคน
“.. ขอรบกวนด้วยค่ะ”
“คะ?”
พอหันไปเห็นทิชชู่เปียกก็เข้าใจทันที เธอก้มหัวลงเล็กน้อยตามคำของอีกคน
“.. ขอรบกวนด้วยค่ะ”
มีเสียงกรอบแกรบ เหมือนว่าเธอจะหยิบทิชชู่เปียกขึ้นมาจากกระเป๋านักเรียน ดันมาเห็นเข้าแล้ว จะผ่านไปเฉยๆก็ยังไงอยู่
มีเสียงกรอบแกรบ เหมือนว่าเธอจะหยิบทิชชู่เปียกขึ้นมาจากกระเป๋านักเรียน ดันมาเห็นเข้าแล้ว จะผ่านไปเฉยๆก็ยังไงอยู่
..อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง
“ว่าจะให้ดังโงะน่ะค่ะ.. แต่ดูจากลูกอมแล้วคงจะเป็นการรบกวนมากกว่าน้ำใจ”
เธอสบตาอีกคนสักพักเพื่อสำรวจสีหน้าเธอ ก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าปกติ
“ลูกอมถุงใหญ่นั่น.. จะกินหมดหรือเปล่าคะ?”
..อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง
“ว่าจะให้ดังโงะน่ะค่ะ.. แต่ดูจากลูกอมแล้วคงจะเป็นการรบกวนมากกว่าน้ำใจ”
เธอสบตาอีกคนสักพักเพื่อสำรวจสีหน้าเธอ ก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าปกติ
“ลูกอมถุงใหญ่นั่น.. จะกินหมดหรือเปล่าคะ?”