"!!" ทำหน้าตกใจที่มีคนเห็นและ...เอ้ะ เสียงร้อง เขาเจ็บเหรอ??

"ข ขอโทษนะคะฉันเดินไม่ทันดู" ขยับมาคุกเข่าแล้วโค้งหัวขอโทษเหมือนกัน ก่อนโบกมือเลิ่กลั่ก "ไม่เป็นไรค่ะๆ เจ็บมากไหมคะ??" ลนลาน

(เพื่อนงานเข้าพึ่งว่างมาโผล่อีกที)

กลีบดอกไม้โปรยทั่วจนเธอคิดว่าหิมะตก มันกระจายซะจนริริอะต้องคอยย่นจมูกกลั้นไม่จาม เธออยู่ในชุดพิธีการไม่ต่างกัน

"อ้ะ" เมื่อเห็นหนุ่มตัวโย่งหน้าคุ้นก็เร่งเท้าพลางโบกมือหนึ่งเหนือหัว "รุย รุยย รุยๆๆ อรุณณณ"

(ลงเก็บแล้วทักเพื่อนสั้นๆ ได้ไหม ><)

ริริอะเหม่อคิด "...." เธอก้มหน้าลงมองของกระจัดกระจายแล้วช่วยหยิบชิ้นที่ใกล้มือส่งให้

"ไม่มีค่ะ" หรือเปล่านะ เอ.... "อืม ไม่มีค่ะ" เธอย้ำคำเดิมแบบไม่ตั้งใจ หยิบมือถือตัวเองมาปัดๆ และส่องว่าไม่กระเด็นหลุดมือแตก

ก้าวเท้า วาง ก้าวเท้า วาง ท่าทางเดินอย่างกับหุ่นยนต์สมัยเก่า

เมื่อผ่านไปไม่กี่คนก็ตัดสินใจออกไปเป็นคนถัดไป มือเล็กหยิบชอล์กขาวขึ้นมาขีดเขียนอย่างบรรจง

ก่อนที่จะหันมาฉีกยิ้มจนเห็นเขี้ยว
พูดด้วยเสียงสดใส

" โทกะค่ะ ! "
" ทาจิบานะ โทกะ "

" เรียกเราว่า 'โทกะ' นะคะ "

ศีรษะเอียง, แก้มขึ้นสีระเรื่อ

" ตลอด 1 ปีนี้ก็จะตกหลุมรักและชื่นชอบทุกคนค่ะ "

" ฝากเนื้อฝากตัวและมาสนิทกันเถอะนะคะ🌟 "

สิ้นเสียงก็เดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง