“ . . . เล่นกับใจอีกแล้วสิท่า ”

พยายามพูดตอบหลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะค่อยๆสูดหายใจเข้าไปลึกๆ

แล้วหันกลับไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ราวกับว่าจะพูดอะไรออกมาอย่างจริงจัง

แต่!!!

พอได้หันกลับไปสบตาของอีกฝ่ายก็ต้องรีบหันกลับมาทันที. . .

ดูท่าทางยังเตรียมใจมาไม่พอ. . . ถึงตะกี้จะมั่นใจแท้ๆก็ตามที

" คำตอบคือ . . . “

เธอพูดคลอไปกับอีกฝ่ายที่เว้นช่วงเอาไว้ก่อนที่จะพูดออกมาพร้อมคำตอบของอีกฝ่าย

” เคย!! เห๊ะ!?? . . . “

” ไม่เคย. . . เหรอ ? “

แต่เห็นรอยยิ้มของอีกฝ่ายพร้อมคำชักชวนให้เป็นคนแรก

” มะ. . . ไม่เอา!! ขะของแบบนี้. . . เก็บไว้กับคนที่ชอบ . . ดีกว่ามั้ง คุรุมิจัง “

ใบหน้าแดงและเสียงค่อยเบา

สายตาที่จ้องมองอีกฝ่ายที่ทำท่าทางไร้เดียงสาแบบสาวน้อย. . .

" มะ- ไม่ใช่. . . ฉันหมายถึง. . . "

" ถ้าไม่เคยจุ๊บตรงนี้. . .กับใครมาก่อน. . .ฉันคงจะเชื่อ "

คำพูดที่ตะกุกตะกักพร้อมเหลือบมองอีกฝ่ายอย่างลนๆ

" ตะแต่. . . พูดมาแบบนี้. . . คงเคยเลยใช่ไหม. . .ล่ะ ? "

ท่าทีเขินอายแต่ก็เหลือบมองไปมาเล็กน้อย พยายามไม่หันไปให้อีกฝ่ายเห็นใบหน้าแดงของตัวเองแบบชัดๆ

“ ไม่ได้เขินสักหน่อย!! ”

“ แค่หอมแก้มแค่นี้เอง!! ไม่ใช่เด็กๆซะหน่อยที่จะมาเขินกับอะไรแบบนี้ ”

เธอพูดตอบเสียงแข็งพยายามรักษามาดเอาไว้โดยที่ค่อยๆสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อให้ผ่อนคลายลง

แต่พอได้ยินคำว่า คนแรก. . . ก็ทำเอาหวั่นไหว? แต่ก็รีบสะบัดความคิดนั้นทิ้งไป

หยอกเฉยๆแน่

“ ไม่เชื่อหรอกค่ะ!! แต่ถ้าที่ตรงนี้ถึงจะเชื่อ ”

ใจฮึดสู้ !! ท้าทายกลับด้วยน้อยชี้ริมฝีปากตัวเองบอกตำแหน่ง

เห็นอีกฝ่ายไม่เป็นอะไรก็โล่งใจ แถมยังลุกออกไปจากตัวของเธอแล้วด้วย. . . เซฟ!! ปลอดภัยแล้วสินะ ?

ก่อนที่จะจับมือประคองของอีกฝ่ายเพื่อดึงตัวเองขึ้นพร้อมขอบคุณ. . . แต่นั่นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ได้ค่าตอบแทน !??

“ ขอบคุ- . .!??? ”

เธอรีบยกมือมาปิดแก้มที่ถูกหอมไปในทันทีพร้อมเบี่ยงหน้าหนีมองไปทางอื่น แต่แค่มองเห็นใบหูแดงๆก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น?

โล่งใตเมื่อสองแขนผล่ะออกจากลำคอแต่ก็สะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายกอดตัวของเธอเอาซะแน่นแบบนั้น

ร่างกายที่แนบชิดจนหวั่นใจว่าจะรู้สึกถึงใจที่เต้นสั่นระรั่วในอกของเธอนี้

“ ต-แต่คนอื่นๆ. . . ข เขามองอยู่น่ะ ”

พยายามพูดพร้อมให้อีกฝ่ายมองรอบๆสนามกีฬานี้

“ กะแกล้งกันอีกแล้วชะ. .ใช่ไหม ? ”

ก่อนที่เธอจะรนจนเซล้มลงแต่ก็ยังอุ้มประครองกอดอีกฝ่ายไว้แม้จะล้มลงนั่งแล้วก็ตามที

“ ไม่เจ็บใช่ไหม ? ”

(ฮรึกกก โดนเล่นกับใจแน่ๆ 😣💕)

(โดนใครหยอกก็เขินหมดแหละ ใจบางเป็นกระดาษ 😣)

เสียงที่กระซิบมาทำเอาขนลุกไปหมดจนเผลอเซไปกับคำหวานนั้น

“ ย-อย่าสิ ”

เธอประครองอุ้มอีกฝ่ายยืนให้มั่นก่อนที่จะเริ่มหมุนตัวตามคำสั่ง

“ ฮึบ!! ”

เธออุ้มหมุนตัวจนเรียบร้อยแต่มันก็ทำเอาใจเต้นไม่หยุดอยู่ดีเมื่อใกล้กันเช่นนี้

“ ระเรียบร้อยแล้ว. . . ว-วางเลยน่ะ ? ”

ถาม. . . ไม่สิแค่จะบอกให้อีกฝ่ายเตรียมตัวยืนอีกครั้งเมื่อเธอปล่อยลง

(โดนหยอกเสมอมา😔💕)

(มาช่วยเพื่อนค่ะ 🥺)

กำลังเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียวเช่นกัน ก็ได้ยินเสียงร้องของใครสักคนจึงรีบวิ่งไปดู พบว่าเป็นเพื่อนของตนนั่นเอง

ด้วยความเป็นห่วงเลยจะเข้าไปทัก แต่เพราะมันมืด กลัวเพื่อนจะกลัวว่าเป็นใครก็ไม่รู้ เลยเอาไฟฉายส่องหน้าไว้จะได้รู้ว่าตนเป็นใคร

"คุรุมิจัง..."

ทำเสียงเบาๆ กลัวเพื่อนตกใจ

รู้สึกถึงพลังงานบางอย่างเย็นยะเยือกอยู่ด้านหลัง
คุรุมิยืนตัวแข็งทื่อ ตกใจจนอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก

ค่อยๆเหลือบสายตามองไปยังต้นตอของเสียง
ก่อนที่จะ—

" @(#(฿>=[◇●¥●¥|○#("[% "

ยืนช็อค

(ขอบคุณเช่นกันที่ทำให้มาพบเจอกับความน่ารักนี้ 🥰)

" มีอยู่แล้วล่ะน้าา~~ "

มือจับผสานกันก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินนำหน้าเธอไปแล้วหันกลับมาหา

" ได้อยู่แล้ว ถ้าคิวของคุณแฟนว่างล่ะน้าา "

ก่อนที่จะเดินกันไปจนถึงป้ายรถเมล์ในไม่ช้า เธอหยิบยื่นตุ๊กตาให้กับอีกฝ่ายจากตะกร้าจักรยาน

" อย่าลืมตุ๊กตานี้น่า ไม่งั้นฉันยึดน้าา "

" แน่นอน แค่ชั่วคราวอยู่แล้ว งั้นไว้เจอกันใหม่น่ะ คุณแฟน~♡ "

พูดพร้อมโบกมือลาอีกฝ่าย

" งั้น. . .พร้อมน่ะ ? "

เธอเอ่ยก่อนที่จะยื่นมือไปช้อนตัวอีกฝ่ายเพื่ออุ้มขึ้น ถึงแม้จะออกกำลังกายสม่ำเสมอ. . .แต่ด้วยขนาดตัวที่ไม่ต่างกันมากนัก ก็มีสิทธิ์ที่จะเสียหลักล้มลงแน่ๆ ถ้าอีกฝ่ายขยับตัวไปมาหรือแอบแกล้งแหย่เธอ

พออุ้มขึ้นมาก็ทำให้ได้กลิ่นหอมๆของอีกฝ่าย แล้วพออยู่ใกล้ชิดแบบนี้เลยไม่กล้าที่จะสบตามองหน้าอีกฝ่าย. . .

" จ- จะต้องหมุนตัว. . . ด้วยเนอะ. . "

“ ไปหาหน้าบ้านน่าจะต้องไปต่อคิวกับเหล่าหนุ่มๆที่มาต่อแถวหน้าบ้านไหมน้า~ ”

หยอกล้อกันไปกันมา ก่อนที่เธอจะกินไอติมของตัวเองจนหมด

เลยยื่นมือไปหาอีกฝ่าย

“ อยากจะจูงมือกลับไปล่ะคุณแฟน ”

“ แต่ก็แค่แปบเดียวเท่านั้นแหละป้ายรถเมล์อยู่ข้างหน้าแล้วนี่ ”

พูดพร้อมชี้ป้ายรถเมล์ที่เป็นสถานีเขตบ้านของอีกฝ่าย