"...??"
มิซูรุเดินไปหยุดยืนตรงหน้าของมิโนริ
"โกรธเหรอครับ??"
"...??"
มิซูรุเดินไปหยุดยืนตรงหน้าของมิโนริ
"โกรธเหรอครับ??"
"ไม่ได้ดีดแรงขนาดนั้นนะ"
เจ้าตัวยังไม่รู้ว่าการโดนงอนโดยผู้หญิงเป็นยังไงถึงได้เอาแต่ยิ้มกับท่าทางไม่พึงใจนั่น
จนเห็นว่ามิโนริเตรียมจะกลับบ้านถึงได้เลิกคิ้วขึ้น
"เดี๋ยวสิ จะกลับแล้วเหรอ"
"ไม่ได้ดีดแรงขนาดนั้นนะ"
เจ้าตัวยังไม่รู้ว่าการโดนงอนโดยผู้หญิงเป็นยังไงถึงได้เอาแต่ยิ้มกับท่าทางไม่พึงใจนั่น
จนเห็นว่ามิโนริเตรียมจะกลับบ้านถึงได้เลิกคิ้วขึ้น
"เดี๋ยวสิ จะกลับแล้วเหรอ"
"ค ครับ??"
"เดี๋ยวสิ ที่ว่าปากร้ายหมายถึงอะไร แล้วที่น่ารักหมายความว่าไง"
เห็นหน้าทีของมิโนริแสดงออกเช่นนั้นจึงได้ยื่นมือไปดีดหน้าผากอย่างมั่นเขี้ยว
"มิโนริจังก็ขี้บ่นขึ้นนะครับ"
"ค ครับ??"
"เดี๋ยวสิ ที่ว่าปากร้ายหมายถึงอะไร แล้วที่น่ารักหมายความว่าไง"
เห็นหน้าทีของมิโนริแสดงออกเช่นนั้นจึงได้ยื่นมือไปดีดหน้าผากอย่างมั่นเขี้ยว
"มิโนริจังก็ขี้บ่นขึ้นนะครับ"
เขาเห็นเด็กสาวคนหนึ่งท่าทีคล้ายกำลังหลงทาง คาดว่าเธอคนจะอยู่ปี1เช่นเดียวกับคนตึงได้เดินเข้าไปหา
"สวัสดีครับ ผมอยู่ปี 1 กำลังจะเข้าไปที่หอประชุมสนใจไปด้วยกันไหมครับ"
เขาเอ่ยอย่างเป็นมิตรพร้อมรอยยิ้ม
เขาเห็นเด็กสาวคนหนึ่งท่าทีคล้ายกำลังหลงทาง คาดว่าเธอคนจะอยู่ปี1เช่นเดียวกับคนตึงได้เดินเข้าไปหา
"สวัสดีครับ ผมอยู่ปี 1 กำลังจะเข้าไปที่หอประชุมสนใจไปด้วยกันไหมครับ"
เขาเอ่ยอย่างเป็นมิตรพร้อมรอยยิ้ม
"บังเอิญมากเลย งั้นดื่มชาไปทานไปแล้วกัน"
ประตูบ้านถูกปิดลงหลังมิโนริเข้ามาด้านใน สองเท้าเดินนำไปยังห้องรับรองภายในที่ว่างเปล่า
"อยู่ที่โรงฝึกน่ะครับ ถึงจะไม่มีนักเรียนเท่าไหร่แต่ก็ยังเอาแต่คอยทำความสะอาดอยู่เหมือนเดิมเลย ส่วนแม่ตอนนี้คงไปคุยตามประสาคนแก่กับคนแถวนี้นั่นแหละ"
"บังเอิญมากเลย งั้นดื่มชาไปทานไปแล้วกัน"
ประตูบ้านถูกปิดลงหลังมิโนริเข้ามาด้านใน สองเท้าเดินนำไปยังห้องรับรองภายในที่ว่างเปล่า
"อยู่ที่โรงฝึกน่ะครับ ถึงจะไม่มีนักเรียนเท่าไหร่แต่ก็ยังเอาแต่คอยทำความสะอาดอยู่เหมือนเดิมเลย ส่วนแม่ตอนนี้คงไปคุยตามประสาคนแก่กับคนแถวนี้นั่นแหละ"
"จริงเหรอครับ"
"งั้นเข้ามาก่อนสิ วันนี้มีเซมเบ้ด้วยนะ อยากกินไหม"
"จริงเหรอครับ"
"งั้นเข้ามาก่อนสิ วันนี้มีเซมเบ้ด้วยนะ อยากกินไหม"
"ค้าบๆ ใครครับ"
เสียงเอื่อยเฉื่อยระคนขี้เกียจดังขึ้นจนเมื่อเจ้าตัวเห็นว่าใครมาจึงได้ยิ้มให้อย่างร่าเริง
"มิโนริจังนี่เอง เอาของมาฝากคุณพ่อเหรอครับ"
"ค้าบๆ ใครครับ"
เสียงเอื่อยเฉื่อยระคนขี้เกียจดังขึ้นจนเมื่อเจ้าตัวเห็นว่าใครมาจึงได้ยิ้มให้อย่างร่าเริง
"มิโนริจังนี่เอง เอาของมาฝากคุณพ่อเหรอครับ"