i : ซอฟเสิฟ ออริจิ้น
doc : https://bit.ly/Mion-info
(มาแปะวันเยี่ยมชมการสอนย้อนหลังของมิองค่ะ >__< เพราะว่าคุณพี่ชายเหมือนคุณแม่มากๆ ก็เลยโดนหลอกเข้าเต็มๆ เลยค่ะ-)
(มาแปะวันเยี่ยมชมการสอนย้อนหลังของมิองค่ะ >__< เพราะว่าคุณพี่ชายเหมือนคุณแม่มากๆ ก็เลยโดนหลอกเข้าเต็มๆ เลยค่ะ-)
สนุกจัง
"อะฮะฮะ" มิองหัวเราะออกมาเหมือนเด็กๆ
"ดีใจจัง ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้างั้นคุณหมาป่าจะดูแลหนูน้อยหมวกแดงให้เองค่ะ"
(หัวเราะแล้ว😭)
สนุกจัง
"อะฮะฮะ" มิองหัวเราะออกมาเหมือนเด็กๆ
"ดีใจจัง ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้างั้นคุณหมาป่าจะดูแลหนูน้อยหมวกแดงให้เองค่ะ"
(หัวเราะแล้ว😭)
เม้มปากเงียบๆ ขณะจ่อคีบน้องหมวกแดงขึ้นมาช้าๆ
“พยายามเข้านะ…” ลุ้น ตามองตามจังหวะตัวคีบกระตุกให้ใจหายเล่น ทว่ารอบนี้ไม่ร่วงลงไปล่ะ!
จนสุดท้าย
ตุบ
เสียงตุ๊กตาหล่นลงช่องรับ มิองอมยิ้มน้อยๆ ก้มไปหยิบก้อนนุ่นขึ้นมาชูให้อีกฝ่าย
“สำเร็จแล้วค่ะ”
เม้มปากเงียบๆ ขณะจ่อคีบน้องหมวกแดงขึ้นมาช้าๆ
“พยายามเข้านะ…” ลุ้น ตามองตามจังหวะตัวคีบกระตุกให้ใจหายเล่น ทว่ารอบนี้ไม่ร่วงลงไปล่ะ!
จนสุดท้าย
ตุบ
เสียงตุ๊กตาหล่นลงช่องรับ มิองอมยิ้มน้อยๆ ก้มไปหยิบก้อนนุ่นขึ้นมาชูให้อีกฝ่าย
“สำเร็จแล้วค่ะ”
มิองเลิ่กลั่ก มือเล็กกำกลุ่มผมมาปิดใบหน้า แค่นี้ก็อายจะตายอยู่แล้ว
"..." สุดท้ายก็ทำได้แค่พะงาบๆ พูดไม่ออก ไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น
ช่วยไม่ได้ มันเสี่ยวเกินไปนี่นา โมริมิยะคุง ช่วยด้วย(...)
@kmi-kiyoteru.bsky.social
มิองเลิ่กลั่ก มือเล็กกำกลุ่มผมมาปิดใบหน้า แค่นี้ก็อายจะตายอยู่แล้ว
"..." สุดท้ายก็ทำได้แค่พะงาบๆ พูดไม่ออก ไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น
ช่วยไม่ได้ มันเสี่ยวเกินไปนี่นา โมริมิยะคุง ช่วยด้วย(...)
@kmi-kiyoteru.bsky.social
ก็เข้าใจว่าเมื่อกี้อาจไม่ได้ดูน่าเกลียดก็จริง แต่โมริมิยะคุงที่ทำด้วยก็ไม่ได้น่าเกลียดเหมือนกันแท้ๆ
ทำไมเป็นเธออีกแล้วล่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นก็หยิบภารกิจใหม่ขึ้นมาตามที่เนโกะมาตะบอก
“ป้อนลูกอม กับคนข้างๆ…” หมายถึง…
เธอหันไปมองคิโยเทรุที่มาด้วยกันตาปริบๆ
“…อันนี้ง่ายนะคะ” ✨ ว่าแล้วก็หาหยิบลูกอมมาแกะซะเลย
@kmi-kiyoteru.bsky.social
ก็เข้าใจว่าเมื่อกี้อาจไม่ได้ดูน่าเกลียดก็จริง แต่โมริมิยะคุงที่ทำด้วยก็ไม่ได้น่าเกลียดเหมือนกันแท้ๆ
ทำไมเป็นเธออีกแล้วล่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นก็หยิบภารกิจใหม่ขึ้นมาตามที่เนโกะมาตะบอก
“ป้อนลูกอม กับคนข้างๆ…” หมายถึง…
เธอหันไปมองคิโยเทรุที่มาด้วยกันตาปริบๆ
“…อันนี้ง่ายนะคะ” ✨ ว่าแล้วก็หาหยิบลูกอมมาแกะซะเลย
@kmi-kiyoteru.bsky.social
หรือบางทีมันอาจจะถึงตาเธอช่วยเขาบ้าง คราวนี้หนูน้อยหมวกแดงอาจจะเลือกเธอก็ได้ ' ')ง✨
"ฉันรับผิดชอบเองค่ะ" (?) เดินเข้าไปหยอดเหรียญลงช่องดังแกร๊ง บังคับคันโยกมุ่งมั่น ตัวคีบจุ่มลงไปติดฮู้ดแดงๆ ของตุ๊กตาขึ้นมาก่อนจะ
ตุ้บ
ลงที่เดิมแทบจะทันที
"...ขอแก้ตัวอีกครั้งนะคะ"
หยอดลงไปใหม่รอบที่ n
หรือบางทีมันอาจจะถึงตาเธอช่วยเขาบ้าง คราวนี้หนูน้อยหมวกแดงอาจจะเลือกเธอก็ได้ ' ')ง✨
"ฉันรับผิดชอบเองค่ะ" (?) เดินเข้าไปหยอดเหรียญลงช่องดังแกร๊ง บังคับคันโยกมุ่งมั่น ตัวคีบจุ่มลงไปติดฮู้ดแดงๆ ของตุ๊กตาขึ้นมาก่อนจะ
ตุ้บ
ลงที่เดิมแทบจะทันที
"...ขอแก้ตัวอีกครั้งนะคะ"
หยอดลงไปใหม่รอบที่ n
"...ทำ หน้าตาน่าเกลียด?" ทวนโจทย์ที่ได้รับมาอีกครั้ง มองเพื่อนสาวในชุดเนโกะมาตะน่ารักๆ กับอีกคนที่มาด้วยกัน ( @kmi-kiyoteru.bsky.social )
กลอกตานึกว่าหน้าตาน่าเกลียดนี่มันต้องทำยังไงนะ แค่ 'แบร่' นี่จะพอรึเปล่า . .);
"...ทำ หน้าตาน่าเกลียด?" ทวนโจทย์ที่ได้รับมาอีกครั้ง มองเพื่อนสาวในชุดเนโกะมาตะน่ารักๆ กับอีกคนที่มาด้วยกัน ( @kmi-kiyoteru.bsky.social )
กลอกตานึกว่าหน้าตาน่าเกลียดนี่มันต้องทำยังไงนะ แค่ 'แบร่' นี่จะพอรึเปล่า . .);
"...โมริมิยะคุง จริงจังกับบทน่าดูเลยนะคะ" ทั้งที่เป็นแค่บทในเกมแท้ๆ...
มิองหลุบตาหลบหลังตุ๊กตา
"...แต่ถึงแบบนั้น ฉันก็คิดว่าถ้าได้ไปด้วยกันอีกจริงๆ..." บีบมือนุ่นประหม่า "จะต้องสนุกแน่เลย น่ะค่ะ..."
"...โมริมิยะคุง จริงจังกับบทน่าดูเลยนะคะ" ทั้งที่เป็นแค่บทในเกมแท้ๆ...
มิองหลุบตาหลบหลังตุ๊กตา
"...แต่ถึงแบบนั้น ฉันก็คิดว่าถ้าได้ไปด้วยกันอีกจริงๆ..." บีบมือนุ่นประหม่า "จะต้องสนุกแน่เลย น่ะค่ะ..."
#KMI_BlackMarket_no_Himitsu
#KMI_3A
"ยินดีต้อนรับ ...ถ้าก้าวเข้ามาแล้วอย่าคิดว่าจะได้ออกไปง่ายๆ นะคะ" เธอเข้าไปต้อนรับคุณด้วยน้ำเสียงขึงขังสมบทบาทกว่าปกติ
"เชิญสั่งมาเลยค่ะ"
"ฮืม? ตุ๊กตานี่เหรอ เป็นกระเป๋าน่ะค่ะ ชื่อว่า-- อ๊ะ..." แล้วก็งับปากสวมบทมาเฟียขรึมๆ ต่อเสียดื้อๆ
-------
(เหมือนจะเป็น (ลูกสาว) มาเฟีย!? แวะมาเล่นกันได้นะคะะ)
#KMI_BlackMarket_no_Himitsu
#KMI_3A
"ยินดีต้อนรับ ...ถ้าก้าวเข้ามาแล้วอย่าคิดว่าจะได้ออกไปง่ายๆ นะคะ" เธอเข้าไปต้อนรับคุณด้วยน้ำเสียงขึงขังสมบทบาทกว่าปกติ
"เชิญสั่งมาเลยค่ะ"
"ฮืม? ตุ๊กตานี่เหรอ เป็นกระเป๋าน่ะค่ะ ชื่อว่า-- อ๊ะ..." แล้วก็งับปากสวมบทมาเฟียขรึมๆ ต่อเสียดื้อๆ
-------
(เหมือนจะเป็น (ลูกสาว) มาเฟีย!? แวะมาเล่นกันได้นะคะะ)
'อะ โมริมิยะคุง?' เอียงคอ
'...โมริมิยะคุงเนี่ย มีมุมเท่ๆ แบบนี้เหมือนกันเนอะ'
'อะ โมริมิยะคุง?' เอียงคอ
'...โมริมิยะคุงเนี่ย มีมุมเท่ๆ แบบนี้เหมือนกันเนอะ'
ราวกับถูกกุมจุดอ่อน มิองชะงักค้าง หันขวับไปมองต้นเสียงพร้อมกุมใบหูตัวเองเอาไว้ ขนอ่อนลุกไปทั่วร่าง รู้สึกได้เลยว่าใบหน้ากำลังร้อนผ่าว จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสับสน???
"ซ ซุเอฮิโระ...ซัง?"
หัวใจยังเต้นตึกตักไม่หาย
(เรย์นะจังเก่งมาก)
ราวกับถูกกุมจุดอ่อน มิองชะงักค้าง หันขวับไปมองต้นเสียงพร้อมกุมใบหูตัวเองเอาไว้ ขนอ่อนลุกไปทั่วร่าง รู้สึกได้เลยว่าใบหน้ากำลังร้อนผ่าว จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสับสน???
"ซ ซุเอฮิโระ...ซัง?"
หัวใจยังเต้นตึกตักไม่หาย
(เรย์นะจังเก่งมาก)
มิองที่เพิ่งซื้อหนังสือมา ตั้งใจว่าจะนั่งอ่านอยู่ในสวนสาธารณะสักหน่อยก่อนกลับ หากยังไม่ทันไรก็ถูกเจ้าสิ่งมีชีวิตเดาใจยากพวกนี้เข้ามาคลอเคลียซะแล้ว
...
'ไม่เข้าใจเลยค่ะ...'
มิองที่เพิ่งซื้อหนังสือมา ตั้งใจว่าจะนั่งอ่านอยู่ในสวนสาธารณะสักหน่อยก่อนกลับ หากยังไม่ทันไรก็ถูกเจ้าสิ่งมีชีวิตเดาใจยากพวกนี้เข้ามาคลอเคลียซะแล้ว
...
'ไม่เข้าใจเลยค่ะ...'
พยักหน้ายมๆ แล้วหยิบกระดาษที่เขียนโจทย์ไว้ให้ดู
แน่นอนว่าเธอไม่ได้โทษเขาหรอก ปัญหาคือเธอเองก็ไม่รู้จะใบ้มันออกมายังไงโดยปราศจากคำพูดเหมือนกัน หรือเพราะ ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงินกันนะ? (....)
"พยายามได้ดีมากแล้วนะคะ"
พยักหน้ายมๆ แล้วหยิบกระดาษที่เขียนโจทย์ไว้ให้ดู
แน่นอนว่าเธอไม่ได้โทษเขาหรอก ปัญหาคือเธอเองก็ไม่รู้จะใบ้มันออกมายังไงโดยปราศจากคำพูดเหมือนกัน หรือเพราะ ไม่เคยเดือดร้อนเรื่องเงินกันนะ? (....)
"พยายามได้ดีมากแล้วนะคะ"
"อะ ชิกิโอริซัง" โล่งใจที่เห็นว่าเป็นเธอ วันนี้ก็น่ารักเหมือนอย่างเคย . .),,
"...อ้อ อืม" หลุบตาเขินๆ ยุกยิก ว่าเธอสังเกตด้วยสินะก่อนพยักหน้าหงึก "นิดหน่อยค่ะ ชิกิโอริซัง ทานอะไรมารึยังคะ"
"อะ ชิกิโอริซัง" โล่งใจที่เห็นว่าเป็นเธอ วันนี้ก็น่ารักเหมือนอย่างเคย . .),,
"...อ้อ อืม" หลุบตาเขินๆ ยุกยิก ว่าเธอสังเกตด้วยสินะก่อนพยักหน้าหงึก "นิดหน่อยค่ะ ชิกิโอริซัง ทานอะไรมารึยังคะ"
"แยกกันตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะโดนอาจารย์เจอเข้าซะก่อน" กะพริบตา "ขอบคุณที่ช่วยเหลือมาตลอดทางนะคะ ถ้างั้น ฉันขอตัวก่อน..."
ค้อมศีรษะให้เล็กน้อย แต่ก่อนจะไปหันกลับไปก็ชะงักหยุดเท้า สอบมองอีกฝ่ายอีกครั้ง
"อ้อ แล้วก็"
"ที่ถามว่าตัวเองที่ส่องสว่างเกินไป จะแก้ได้ยังไงดีนั่นน่ะ..."
...
+
"แยกกันตรงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะโดนอาจารย์เจอเข้าซะก่อน" กะพริบตา "ขอบคุณที่ช่วยเหลือมาตลอดทางนะคะ ถ้างั้น ฉันขอตัวก่อน..."
ค้อมศีรษะให้เล็กน้อย แต่ก่อนจะไปหันกลับไปก็ชะงักหยุดเท้า สอบมองอีกฝ่ายอีกครั้ง
"อ้อ แล้วก็"
"ที่ถามว่าตัวเองที่ส่องสว่างเกินไป จะแก้ได้ยังไงดีนั่นน่ะ..."
...
+
"ถ้างั้น" ค่อยยื่นมือออกไป
'ขอหน่อยค่ะ' เหมือนสายตาจะสื่อออกไปแบบนั้น
เป็นท่าทางที่น่าจะเข้าใจง่ายที่สุดแล้ว(?)
"ถ้างั้น" ค่อยยื่นมือออกไป
'ขอหน่อยค่ะ' เหมือนสายตาจะสื่อออกไปแบบนั้น
เป็นท่าทางที่น่าจะเข้าใจง่ายที่สุดแล้ว(?)
ก่อนจะชะงักเมื่อคล้ายจะได้ยินเสียงจากด้านหลังแว่วๆ จึงหันไปมองช้าๆ
!!?
พลันความกลัวแล่นสุดขีด ตัวแข็งทื่อไปกับภาพที่เห็น ใครสักคนที่ไม่มีหัวกำลังเข้าประชิดตัวเธอ
ในหัวแบลงก์ไป แม้แต่ขาก็ยังสั่งการไม่ได้เลย
ก่อนจะชะงักเมื่อคล้ายจะได้ยินเสียงจากด้านหลังแว่วๆ จึงหันไปมองช้าๆ
!!?
พลันความกลัวแล่นสุดขีด ตัวแข็งทื่อไปกับภาพที่เห็น ใครสักคนที่ไม่มีหัวกำลังเข้าประชิดตัวเธอ
ในหัวแบลงก์ไป แม้แต่ขาก็ยังสั่งการไม่ได้เลย
/ยืนลังเลมองนายจากด้านหลังด้วยท่าทางไม่มั่นใจ-
/ยืนลังเลมองนายจากด้านหลังด้วยท่าทางไม่มั่นใจ-
มิองมองพวงกุญแจแมวดำแล้วยิ้มบาง
"...เหมือนช้อกโก้จังเลย ดีจัง"
มิองมองพวงกุญแจแมวดำแล้วยิ้มบาง
"...เหมือนช้อกโก้จังเลย ดีจัง"