(ตัวจิ๋วมากเลยครับ(?) ///ว้ากกด เพิ่งเข้ามาเห็นค่ะ5555 น่ารักมาก ๆๆ ขอบคุณที่เอาเจ้าเด็กไปวาดนะคะ 🙇‍♀️🙇‍♀️🙇‍♀️)

(ไอ่หนู)

(ได้เลยครัฟผม ถ้าผปค.ว่างน้า 😭✨)

(สวัสดีครับเซนเซ 🙌 ขอบคุณที่เหนื่อยครับผม)

(😭ไม่นะซากุระคุง! ส่งพวกแก๊งนั้นมาทางนี้เร็ว)

(ปักแรงๆๆ)

"ฮายาโตะคุงเนี่ย ช่างมีน้ำใจ" ถ้าอีกฝ่ายเป็นเด็กเขาคงลูบหัวเข้าให้ด้วยความหมั่นไส้

"แต่...ไม่ใช่แบบนั้น ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนนายต่างหาก" เขาย้อนคำ

ถึงว่าหน้าตาไม่คุ้น เด็กใหม่นี่เอง... เขาคิด

"แน่นอน ที่นี่เรารักรุ่นน้องกันมาก" เขายิ้ม

"ชิออนจังสินะ? เอาสิ รุ่นพี่คาคิคนนี้ยินดีจะอยู่เป็นเพื่อนเธออยู่แล้ว" ว่าพลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ หวังว่าจะไม่เจออะไรผิดปกติอีก

"ก็คงสักพักนึงน่ะ เธอมีธุระอะไรต่อรึเปล่า?"

...

คาคิยิ้มค้างทันที ไม่มีอะไรงั้นเหรอ มีอยู่ชัด ๆ เลยไม่ใช่เหรอ

เขาสายตาหลุกหลิก กวาดตามองไปรอบ ๆ ไหนล่ะนานะจังที่ว่า...

"มาโมรุคุง เมื่อกี้เล่นมุกใช่ไหม?"

รอยยิ้มที่เขาอุตส่าห์แอคปั้นมากำลังค้างอยู่บนหน้า

ทำไมถึงถามว่าเขาเป็นคนถึงสองครั้งล่ะเนี่ย??

"สิ่งลี้ลับพวกนั้น หน้าตาไม่ได้ครึ่งของฉันด้วยซ้ำ" ว่าพลางมือทาบอก ไม่ตอบคำถามอีกฝ่ายตรง ๆ (...)

(ตอบช้าตามที่เคยลั่นวาจา5555)

เขาตกใจแล้วรีบลูบหลังอีกฝ่ายทันที หายลำสักไว ๆ เธอจะเป็นสิ่งลี้ลับอีกคนไม่ได้!

"อ่า... ใช่ กฎ" เขายิ้ม

"อย่าอยู่ตามลำพัง เดี๋ยวจะเจอดีน่ะ"

คาคิถึงกับกระพริบตาปริบ

"คนที่หล่อขนาดนี้..." ขยิบตาให้หนึ่งที "คนอยู่แล้วครับ"

คาคิถึงกับชะงักเมื่อรู้ว่าคนที่เขาทักอยู่คือใคร

"ชิซึกะจังนี่เอง-" ยืนแอคยิ่งกว่าเก่า

"เปล่าสักหน่อย ฉัน..." หลุบตาลงปั้นหน้ายิ้ม

"ฉันเห็นนายอยู่คนเดียวแล้วเป็นห่วง"

(ได้ครับผมม)

คาคิหัวเราะเสียงเบา ดังไปจะไม่ดี

คงไปเจออะไรมาก่อนหน้านี้เหมือนกันสินะ...

"เอาน่า..." ถือวิสาสะตบบ่าอีกฝ่ายปุปุ

"อย่างน้อยก็มีเพื่อน จะได้ไม่กลัวอย่างโดดเดี่ยวไง"

?-?

หรือหมอนี่จะเป็นสิ่งลี้ลับ

"อะแฮ่ม... โอเค" เขาไม่รั้งอะไร หาคนอื่นก็ได้

คาคิตอบแค่นั้นแล้วหันหลังเดินออกไปที่อื่น