เอริโตะเดินเข้ามาในงานด้วยชุดยูกาตะสีฟ้าลายโดราปีม่อน ใบหน้าของเขาดูสดใสและตื่นเต้นกับบรรยากาศรอบตัว เขากวาดตามองหาซามูเอลจนเจอ ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหา

"พี่ซามูเอลก็แต่งตัวดูดีเหมือนกันนะครับ!"
เอริโตะยิ้มกว้าง พร้อมกับกอดเอย์
"ว่าแต่...พี่อิรินายังมาไม่ถึงเหรอครับ?" เขาถามพลางมองไปรอบ ๆ เพื่อหาอีกคนที่ควรจะมาด้วย

(เราจะติดในงานเทศกาลนี้ตลอดปายย)

เอริโตะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงน้ำหนักของหัวที่เกยลงมาบนศีรษะตัวเอง เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย ใบหน้าขึ้นสีจางๆ

"พี่ลีครับ... ผมไม่ใช่เจ้าหญิงนะ"
เขาหันไปมองอีกฝ่ายพร้อมส่งสายตาที่เหมือนจะตำหนิ แต่ก็แฝงความขี้เล่นเอาไว้จากนั้นเดินตามซามูเอลและลีไป

"ขอรบกวนด้วยนะครับ"
เขาเดินเข้าไปยังมุมที่ซามูเอลพาไป และนั่งลงอย่างเรียบร้อย แล้ววางเจ้าแมวอ้วนไว้ข้างๆ พร้อมมองไปรอบๆอย่างสนใจ

"ม..ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ! ผมหมายถึง..."
เขาพยายามจะอธิบาย แต่ก็รู้สึกว่าแก้ตัวไปก็เหมือนทำให้ดูแปลกเข้าไปใหญ่ จึงถอนหายใจเบาๆ

เอริโตะชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินซามูเอลพูดแบบนั้น เขามองไปที่เจ้าแมวอ้วนที่เมินอีกฝ่าย

"พี่ซามูเอลอย่าคิดมากเลยครับ... คินจังก็แค่ขี้อาย"
"แต่ผมมั่นใจนะครับ คินจังต้องแอบชอบพี่อยู่แน่ๆ แค่ยังแสดงออกไม่เก่งเท่านั้นเอง"
(+) @kmi-samuru.bsky.social

เอริโตะขยับตัวเล็กน้อยพร้อมถอนหายใจเบาๆ หลังจากถูกยีหัวอย่างแรง เขายกมือขึ้นจัดทรงผมของตัวเองลวกๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงครึ่งจริงครึ่งเล่น

"พี่เรย์กิอย่าลูบหัวสิครับ ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ"
@araireiki-kmi.bsky.social

เขาใช้มือจัดทรงผมตัวเองลวกๆ พลางมองเรย์กิที่ไปยีหัวเจ้าแมวต่อ

(+)

"มันก็ขี้อายแบบนี้ทุกทีแหละครับ พี่ซามูเอล "
เอริโตะยิ้มเล็กน้อยพลางพูดเสียงอ่อนโยน และ ลูบเจ้าแมวเพื่อปลอบอย่างเบามือ

เอริโตะยิ้มแห้งๆ เล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของลี แต่เขาก็รู้สึกขำขันอยู่ดี
เขาหันมามองลีแล้วพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น

"ถ้าเป็นพี่ลีให้สิบดาวอยู่แล้วครับ"

เขายิ้มเบาๆ ก่อนจะขยับเจ้าแมว และ Ei ในอ้อมแขนให้สะดวกขึ้น เอริโตะรู้สึกสบายใจที่ได้เห็นทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แม้จะมีความเขินอายแฝงอยู่บ้าง

(+)

"อ๊ะ! พี่ซามูเอล... อย่าแกล้งสิครับ!"

เอริโตะถอยหลังไปก้าวหนึ่งทันทีที่เห็นมือของซามูเอลยื่นเข้ามา ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเล็กน้อย แต่พอรู้ว่าอีกฝ่ายแค่ล้อเล่นเฉยๆ ก็ผ่อนคลาย

"ถ้างั้นขอรบกวนด้วยนะครับ"

เอริโตะถอนหายใจเบาๆ ด้วยความโล่งอกเมื่อซามูเอลเปลี่ยนเป้าหมายไปที่เจ้าแมวในอ้อมแขนแทน เขายิ้มเล็กน้อย ขณะที่มองซามูเอลที่ลูบหัวแมวอย่างอ่อนโยน

(+)

เอริโตะรู้สึกตัวเบาเมื่อถูกเรย์กิรับต่อจากลี เขาก้มหน้าหลบสายตาเล็กน้อยขณะที่อีกฝ่ายค่อยๆ วางเขาลงจนเท้าสัมผัสพื้น เขากอดทั้งแมวตัวอ้วนและตุ๊กตา Ei ไว้แนบอกอย่างระมัดระวัง ราวกับกลัวว่าจะหลุดมือไป

"ขอบคุณครับ... พี่เรย์กิ"

เขาก้มหัวขอบคุณอีกฝ่าย โชคดีที่มี Ei อยู่ด้วยจึงช่วยให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น แม้ว่าใบหน้าจะยังมีสีแดงระเรื่อเล็กน้อย

(+)

"พี่ลีครับ... ช่วยวางผมลงเถอะครับ ผมเดินเองได้"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พร้อมหน้าแดงด้วยความเขินอาย