มือเล็ก ๆ รับเมนูมากวาดสายตาอ่านคร่าว ๆ พอพูดถึงชื่อก็เลื่อนสายตาไปมองรูปจานดังกล่าวในใบเมนู

” หว่า…สามเมนูเลยเหรอ… “
“ ดูจากภาพแล้ว น่าจะหนักท้องพอสมควรเลย…นะ ”

อายาเมะไม่ได้มีเมนูที่อยากกินเป็นพิเศษอยู่แล้ว ทำให้ตัดสินใจเลือกในสิ่งที่แนะนำมาได้แทบจะในทันที

” แต่ก็…เอาแบบที่ว่ามาก็แล้วกัน “

พูดจบก็ส่งเมนูอาหารกลับคืนไปให้

ฟังที่อีกฝ่ายพูดก็ยิ้มตอบ บางทีคงไม่คาดคิดว่าจะตอบตกลงง่ายขนาดนี้

"อืม~" อายาเมะชะโงกหน้าเข้าไปมองภายในห้องเรียนที่ตอนนี้ถูกตกแต่งเป็นธีมโรงเตี๊ยมก่อนจะเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ

หางแมวที่ชุดทำให้นั่งลำบากเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะจัดการได้ในที่สุด

"งั้น ขอดูเมนูหน่อยแล้วกัน"
"มิตจัง แนะนำอันไหนเหรอ?"

“ฮึฮึ ✨ แน่นอน เราตั้งใจเรียนมากนะ”

เปล่า—เดามั่วตั้งหลายข้อ 😂

“ดูท่าจะชอบสินะ”

พยักหน้าหงึก
เจ้าตัวพยายามกลั้นขำสุดชีวิตตอนเห็นหน้าของเรย์โกะเปลี่ยนสี

“หน้าเปลี่ยนสีได้ด้วย…สุดยอด..”

“ยังไงเรย์โกะจังต้องเทรนร่างกายอยู่แล้ว เราทำเจ้านี่ให้กินได้ทุกวันนะ”
“เอามั้ย?”

อายาเมะจ้องมองไปที่เรย์โกะตาไม่กะพริบด้วยสายตาคาดหวัง ✨

“เป็นไงบ้าง…✨”

รอรีวิวรสชาติจากผู้ทดลอง
(ตัวเองยังไม่ทันได้ดื่ม)

“ไม่ให้ทำหรอกนะ”

เตะตัดขาชายวัยกลางคนจากด้านหลังแล้วใช้ฝ่ามือสับลงไปอย่างแรงตรงบริเวณหลังคอทันที
…
อายาเมะจับเสื้อที่เขาใส่หิ้วคอกึ่งลากเอาไว้เพื่อเช็คให้แน่ใจว่าหมดสติ ก่อนจะปล่อยไปกับพื้นแบบไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก

“ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”

ถามโฮตารุ

“ฮิบิจัง…”
“เราทำน้ำปั่นเพื่อสุขภาพน่ะ”

อายาเมะเงยหน้ามองอีกฝ่ายแล้วหยิบแก้วเครื่องดื่มที่ถูกเตรียมเอาไว้เป็นอย่างดีส่งให้

“เชิญชิมได้เลย~”

เด็กสาวว่าไว้แบบนั้นก่อนจะยิ้มให้

“เรย์โกะจังนี่นา~”
“พอดีเลย…สูตรนี้ ดื่มแล้วดีต่อร่างกายนะ”

อายาเมะเงยหน้าขึ้นมาจากเครื่องปั่น ก่อนจะจัดแจงเครื่องดื่มให้

“เชิญเลย”

เด็กสาวส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“เลือกได้ดี ยูกิโนะ”

อายาเมะส่งเครื่องดื่มสูตรพิเศษของเธอให้พร้อมกับรอยยิ้มที่กว้างกว่าปกติเล็กน้อย

เธอยืนรอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่ายอย่างใจจดใจจ่อ
…

“เป็นไง?”