Den såg eg ikkje kome. Tanta viser veg for språket vårt og kutter no ut konseptet eintal. Kanskje like greit at vi ikkje held på sånne særreglar.

Ein av desse grå, skoddetunge haustdagane der det beste er ei myr, ein termos, eit bål og nokre ungar #farsdag

Og dette er den rake motsetnaden.
Eit spor, nokre gamle ski og tre fulle av hengande snø. Utmerkt avskjed med tjuetre.

Det er kanskje ikkje openbert at å ta på masse klede og utstyr og hjelp og lys og greier, og å stille seg opp midt i gata i morgontrafikken i storbyen hadde så mykje med ‘fridom’ og ‘ro’ å gjere, men du kor eg hadde sakna å sykle til jobben.
Den pausen frå skjerm og folk er heilt umisteleg.

Hadde Aasmund O. Vinje budd i ein drabantby i Oslo i dag, hadde vår mest kjende vuggesang heitt: «Leitande etter gateparkering».

Ikkje alle heltar ber kappe

Det finaste med sjølvkøyrande bilar, er å sende ungane på bortekampar i fotball og andre fritidsaktivitetar.

No skjedde det noko vakkert. Akkurat det vi trong ein kald fredag heilt i enden oktober, med hausten durande mellom husa.
Plutselig blandar dei vakre tonane av Norsk dans nr. 2 seg med ula frå vinden.
Ikkje alle heltar har sin eigen temasong.

</sarkasme>

Når ein ett-åring omsider sovnar på fanget etter ein styrete kveld med fleire mislykka forsøk på å legge.
Dei tre raske sukka som kjem då - he dei eit namn?

Ikkje verdas verste arbeidsplass #pappaperm #ivertid