( โอเมเดะโต้ยาคุโมะเซนเซย์ 🥳 โอ้ย เนียนแวะเข้าห้องพักครูสมมติมาทำธุระแล้วบวกด้วยคนได้ไหมคะ 🥺 )

“ ครับ ขอบคุณนะ~ ”

ผงกหัวแล้วยื่นสองมือรับข้าวกล่องมาวางบนตักอย่างระมัดระวัง ตะเกียบสำรองถูกหยิบจากใต้ฝา

แน่นอนว่าไม่ลืมมารยาทก่อนทานอาหาร ประกบฝ่ามือเพรียบพร้อม

“ จะทานแล้วนะครับ ”

คีบไข่ม้วนเป็นอันดับแรก บรรจงเคี้ยวเงียบเชียบผิดกับหางระริกระรี้ต่อเนื่อง ถึงจะเป็นหนึ่งในกับข้าวยอดฮิตโดยทั่วไปก็เถอะ..

“ อร่อย.. ”

( ยัตต้า มิซึกิคุง ! น่ารักมากค่ะ 🥺✋🏻 )

( ฮึ้ย ไทจิคุงชมมาขนาดนี้ โดนเซมไปชมกลับจะทำยังไง !? )

( ดีใจนะเนี่ย นารุโอะคุงก็น่ารักมาก !? ไว้มาเล่นด้วยกันนะคะ 🥺🥺 )

นอกจากกะพริบตาปริบสองสามที ก็นั่งนิ่งอยู่ท่าเดิม พยักหน้าก่อนจะตอบกลับไป

—เพราะเป็นวันทำความสะอาด วันนี้ก็เลยไม่ได้พกข้าวกล่องมาด้วยนี่แหละ..

“ ไม่หรอก จะคิดว่ารินโดวจังแบ่งข้าวกล่องให้แล้วกันนะ ”

ทันใดหางก็ส่ายแรงขึ้นอีกนิดจนจับสังเกตได้ ทำความสะอาดพื้นขั้นบันไดไปด้วยล่ะมั้ง ?

( เท่มากครับ 🥺🥺🥺 (.) แต่จู่ ๆ ก็ตั้งคำถามว่าเสนเสใส่แว่นซ้อนกันหรือเปล่า )

( ใบโคค่ะ เพื่อใครอยากได้เพื่อนพี่โกลเด้นไปอยู่ในชีวิตเพิ่ม )

( ว้าก 😭😭 ขอบคุณค่ะโกลเด้นโคไฮคนหล่ออีกคนมาชมแบบนี้ก็เขินบิดกว่าเดิมแย่ อย่าพึ่งหลบตาเพราะทนไม่ไหวนะ ต้องได้มองอีกนานแน่นอน 🥺🥺)

( มาแจมช่วยเคนคุง ✋🏻 )

อีกฝั่งนึงใกล้เคียงกันพึ่งจะล้างถังเสร็จพอดี

“ ????? ”

หัวขวับตามเสียงโหวกเหวก เห็นท่าทางไม่ดีรีบตรงปรี่เข้าช่วยเหลือโดยพลัน ฮีโร่มาแล้ว

“ เคนทาโร่คุง ทำใจโล่ง ๆ ไว้ก่อนน้า.. ”

ลูบหลัง แล้วประคองให้โน้มตัวลงสักหน่อย

“ ก้มหน้าลงหน่อยครับ โฟมเต็มไปหมดเลย ”

ฝ่ามือช้อนน้ำจากก๊อก ช่วยล้างหน้าล้างตาให้