ท่ามกลางความเงียบจู่ๆก็มีเสียงงอแงของใครบางคนดังขึ้นมา

" อ๊าาาา! นี่มันรอบที่ล้านกับด่านแล้วมั้งเนี่ย! " ถึงแม้จะไม่ได้ดังมากนักแต่ก็สัมผัสได้ถึงความหงุดหงิดในน้ำเสียง

สิ้นสุดคำพูดนั้นคาซุกิก็ปิดเครื่องเกมแล้วเอาเก็บลงกระเป๋าอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเอนตัวไปด้านหลังและมองแสงที่ลอดผ่านร่มไม้

" โทษทีนะเนมิตะคุง... "

(ขออนุญาตนะคะะ🥺❤️)

" ผมขอนั่งด้วยคนน้า " สิ้นเสียงใสเจ้าของผมสีชมพูดำในชุดพิธีการก็นั่งลงข้างๆอีกฝ่ายพร้อมกับเครื่องเกมสีน่ารักในมือ

คนผมชมพูไม่ได้พูดอะไรต่อ มีเพียงเสียงกดเครื่องเกมที่ดังมาเป็นระยะๆเท่านั้น

ถึงแม้คาซุกิจะชอบเข้าหาคนมากแค่ไหนก็ตาม แต่จังหวะนี้เจิาเกมด่านนี้มันต้องผ่านเสียก่อน!

( @kyouya-ssr.bsky.social ร- รบกวนเปิดเดมหน่อยได้มั้ยคับๆ พอดีเค้าทักไม่ได้ แว💔 )

" ผมเปล่าแกล้งนะ— อ่ะ " แม้หมัดที่ชกมาจะไม่แรง แต่คาซุกิก็ยอมรับแต่โดยดีที่เกือบทำเพื่อนตัวเองสิ้นชีพ(?)

" ไม่หรอก โทวยะแข็งแรงออก... มั้ง? " ว่าจบเขาก็ย่อตัวลงไปหาอีกฝ่ายก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

" ถือเป็นการไถ่บาปจากผมแล้วกัน แหะๆ " เขาพูดด้วยน้ำเสียงติดเล่นเล็กน้อย แต่สายตากลับไม่มองอีกฝ่ายเลยเพราะรู้สึกผิดจับใจ...

( /ตัวแตก )

( เข้ามาได้เลยคับ ว่างตะเหมอ /อ้าแขน )

( พ- พี่ฉาวคนฉวย😭😭😭😭😭❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ /ล้มตึง )