“โดยที่ถูกจารึกว่าตายเพราะหนามกระบองเพรชตำมือน่ะเหรอครับ”

“ละตั้ง2000ดอลลาเลยนะครับไม่ใช่เงินเยนสักหน่อย”

ยิ่งได้ฟังยิ่งไม่ยอมมากว่าเดิมจนอดส่ายหัวไม่ได้ ดูท่าไม่ยอมจบเรื่องอวกาศพวกเขาคงได้เถียงกันอยู่ตรงนี้จนถึงเย็นแน่ๆ

“ที่มือยังมีหนามมั้ยครับหรือว่าไม่มี”

"ทางชมรมมีกิจกรรมให้เล่นเล็กๆน้อยๆด้วยค่ะ"

"ร เรามาแต่งเติมBaseอันนี้ให้เป็นคุณสัตว์ต่างๆกันเถอะค่ะ!!

[🎨ไม่บังคับว่าจะต้องวาดเป็นหมาหรือแมวสามารถเป็นตัวอะไรก็ได้ เติมแต่งจินตนาการได้เต็มที่🎨]

[Base >>>>> ตัวอย่าง]

“ใจเย็นๆก่อนนะอารากิคุง แค่หนามกระบองเพรชไม่ตายหรอก”

รีบวางกระถางต้นไม้ลงบนพื้นแล้วเข้าไปดูมืออีกคน

“ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะ แต่ไม่เอาหรอกนะถ้าต้องเอาเถ้ากระดูกขึ้นไปขนาดนั้น…”

“เปลืองจะตาย…”

เจ้าตัวพูดออกมาดื้อๆเมื่อมองเพื่อนของตนยังคงโวยวายไม่หยุดแต่ดูท่าจะเจ็บไม่ใช่เล่นๆเลย ก็แหงล่ะเอานิ้วจิ้มไปจังๆนี้นะ

(อารากิคุงไม่ยอมมองต้นไม้เองนี้ครับ😌🌵)

“หวาา ชื่อน่ารักกันจังครับ”

“เข้ากับพวกตัวเล็กมากๆเลย แถมชื่อก็เข้ากันด้วย”

พอได้ยินชื่อก็อดจะยิ้มกว้างไม่ได้ เขาเองก็อยากจะตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงแบบนั้นเหมือนกันแต่โชคไม่ดีเท่าไหร่ที่บ้านสัตว์เลี้ยงถูกตั้งชื่อหมดแล้วแม้กระทั่งปลาในบ่อน้ำ

“ได้สิครับ ถ้าทางนั้นไม่รังเกียจละก็”

“แล้วปกติจะว่างช่วงวันไหนเหรอครับ”

🌸🌱 กิจกรรมแรก : ทายดอกไม้กัน!

กิจกรรมนี้เป็นการวัดความรู้รอบตัวเกี่ยวกับภาษาดอกไม้อันเป็นสากล ไม่ใช่เพียงของญี่ปุ่นเท่านั้น! โดยนักเรียนและบุคลากรจะต้องล้วงกล่องเพื่อรับกระดาษรูปดอกไม้พร้อมปริศนา จากนั้นจึงทายชื่อให้กับสมาชิกชมรม เมื่อทำการทายแล้ว หากตอบถูกจะได้รับรางวัลปริศนา! แต่หากตอบผิดจะได้รับรางวัลปลอบใจแทน

ชินดัน : bit.ly/4prq86w

[โควทโรลได้อิสระเลยค่ะ!]

“เหมือนกับผมเลย ผมค่อนข้างชอบกินอาหารประเภทข้าวน่ะ”

คัสสึเทรุโล่งใจขึ้นเมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายชอบอาหารประเภทเส้นหรือข้าวมากกว่าเพราะเขาไม่ค่อยสันทัดเรื่องอาหารประเภทขนมปังเท่าไหร่

“อืม…ข้าวหรือเส้นสินะ ตอนเช้าๆแบบนี้คงไม่ค่อยมีอาหารประเภทเส้นขายหรอกแต่ถ้าพวกข้าวน่าจะพอมีอยู่บ้าง”

“อย่างข้าวปั้นหรือพวกเช็ตข้าวกล่องง่ายๆหรือพวกโจ๊กก็มีนะ”

คัสสึเทรึรีบส่ายหัวทันทีเมื่อได้ยินว่าแรงหมาตัวเล็กไม่เยอะเท่าหมาตัวใหญ่ ก่อนจะยืนตรงใต้ต้นไม้กับอีกฝ่าย

“แต่ทางนั้นก็เลี้ยงตั้ง5ตัวเลยนะครับ”

“จูงทั้งหมดในคราวเดียวก็คงไม่ต่างจากจูงหมาตัวใหญ่ๆหรอกครับ”

เมื่อถูกถามชื่อของหมา ตัวของเขาก็ดูจะอารมณ์ดีขึ้น ดูจากดวงตาที่เป็นประกายเล็กน้อย

“อ่า ชื่อเลดี้ครับ น้องผมเป็นคนตั้งชื่อให้”

“แล้วเด็กๆพวกนั้นล่ะครับชื่ออะไรบ้าง?”

“กระบองเพรชครับ”

“น่าจะมีคนเผลอชนล้มกระถางล้มเลยทำให้มันนอนแอ้งแม้งบนพื้นเมื่อกี้”

เจ้าตัวยกยิ้มขณะที่มองอีกฝ่ายเอานิ้วจิ้มกระบองเพรชอันใหญ่ที่อยู่ในกระถาง

“แล้วอารากิคุงมาทำอะไรตรงนี้ล่ะครับ”‘

“อ่า ชาอันนี้สินะครับ”

คัสสึเทรุมองขวดชาที่นอนแอ้งแม้งบนพื้นก่อนจะหยิบยื่นให้อีกฝ่าย โดยพยายามจะไม่ขยับมากที่สุดเช่นกัน

“นั้นสินะครับ….”

พอได้ยินว่าทำไมอีกฝ่ายถึงขยับไปไหนไม่ได้เลยรุ้สึกสงสารขึ้นมา เพราะถ้าเป็นเขาเขาก็คงไม่อยากกถูกอึใส่หัวเหมือนกันนั้นแหละ

“ถ้าไล่ตอนนี้ก็มีหวังถูกจิกเพราะไปรบกวนรัง…”

สายตาเหลือบมองหัวของอีกฝ่ายที่ตอนนี้เหมือนนกทั้งคู่จะเริ่มลงหลักปักฐานแล้ว