คาเรนที่กำลังเคาะถาดเค้กเพื่อไล่อากาศ เมื่อได้ยินเสียงดี๊ด๊าของเจ้าเพียงพอนรุ่นน้อง ทำให้ตนต้องละมือจากสิ่งที่ตนทำอยู่เพื่อมาดูสิ่งที่รุ่นน้องนำเสนอ

ทันทีหันไปมองก็เห็นวิปปิ้งครีมเปรอะริมฝีปากของยูกิก็กลั้นขำ ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือปาดออกให้

“ เปื้อนหน้าไปหมดแล้วนะ ”

ดวงตาของคาเรนยกยิ้มขึ้นด้วยความเอ็นดู

(cr. เสี่ยแอ๋ม)

“ แต่ถ้าตีแล้วมันยังเหลวอยู่ ไม่ตั้งยอดซะทีก็บอกได้นะ ”

“ พี่จะไปหยิบน้ำแข็งมารองให้ ”

ดวงตาสีน้ำตาลทองเป็นประกาย เจ้าตัวเห็นอื่นฝ่ายดูตื่นเต้นกับการเตรียมฉลองก็ดีใจจนใบหูกระดิกเล็กน้อย

“ งั้นพี่ฝากยุยจังตีวิปครีมให้ตั้งยอดทีนะ ส่วนเรื่องเตาอบพี่จัดการเอง ”

“เตาของแต่ละที่ต้องอาศัยความคุ้นชิน เอาไว้ว่างๆพี่จะสอนใช้เตานะ ”

พูดจบก็เทครีมนมลงในถ้วยแล้วยื่นให้เพียงพอนหนุ่มจัดการ เขาเชื่อว่าถ้าเป็นชิรานะที่ทำขนมเป็นงานอดิเรก กะแค่ตีวิปครีมคงราวกับปอกกล้วยเข้าปาก

” ทำเค้กให้คุณพ่อกับคุณแม่น่ะ.. “
” เพราะเป็นวันครบรอบของพวกท่าน “

คาเรนผ่อนเสียงเงียบลง ให้มีแค่พวกเขาที่ได้ยิน
เพราะหากคนที่เขาตั้งใจจะเซอร์ไพรส์มาได้ยิน มันก็คงไม่ใช่การเซอร์ไพรส์แล้วน่ะสิ

เห็นเจ้าเด็กรู้ใจก็ยีหัวกล่าวชื่นชม ใบหน้าเผยรอยยิ้มจางๆออกมาให้เห็น ถึงแม้จะราวกับสีหน้าปกติที่เขาทำเป็นประจำ แต่หากรู้จักกับเขาได้สักพัก ก็จะจับสังเกตมุมปากที่ยกยิ้มของเขาได้

“ เก่งมาก ยุยจังเก่งจังเลยนะ “

กล่าวแล้วก็อาสาผูกผ้ากันเปื้อนของอีกฝ่ายให้

” ว่าจะทำบานอฟฟี่ แล้วก็… “

ม้าหนุ่มเว้นช่วงก่อนจะเปิดผ้าที่คลุมลังกระดาษที่เต็มไปด้วยแครอทเอาไว้

“ แต่ถ้าเหนื่อยก็ไปนั่งเล่นเกมในห้องรับแขกก่อนได้นะ เดี๋ยวพี่จัดการตรงนี้เสร็จจะยกน้ำไปให้ ”

เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้

“ ยังไงก็กำลังทำขนมอยู่พอดี ”
“ ยุยจังอยากทำด้วยไหม? ”

คาเรนเอ่ยถามเจ้าหนุ่มเพียงพอนที่กำลังเดินตามเขาต้อยๆ ดูๆไปก็คล้ายกับตุ๊กตาใส่ถ่านอย่างไรอย่างนั้น

หนุ่มครึ่งอาหรับเดินดุ่มเข้าไปในครัว ก่อนถกแขนเสื้อให้สูงขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อจัดการกับภาระที่ตนต้องจัดการให้แล้วเสร็จ

“ รอนานไหมยุยจัง เข้ามาข้างในก่อนสิ “

แม้น้ำเสียงของเขาจะทุ้มและดูใจเย็น แต่สภาพของเขานั้นกลับตรงกันข้าม ทั้งมือที่ยังเปียกและเท้าเปลือยเปล่าแสดงให้เห็นว่าเขารีบมากแค่ไหน

ทันทีที่เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น คาเรนที่กำลังตีส่วนผสมของเค้กให้เข้าที่ ก็หยุดการกระทำของตน ก่อนจะล้างมือและจัดเตรียมพื้นที่เพื่อต้อนรับรุ่นน้องคนสนิท

” มาแล้วๆ “

เขาก้มลงเปิดประตู เผยให้เห็นภาพของรุ่นน้องเพียงพอนที่ยิ้มร่ารอเขาอยู่

อัปดุลเอ้ยย : ไม่รู้ว่าจะอร่อยถูกปากไหม แต่ร้าน小さい家ทำขนมด้วยความรักทุกชิ้น ถ้าว่างๆก็แวะมาชิมได้นะ!

(เย่!🙌)