" ลูกเบสบอลเคยมีหัวเป็นคน... ? "

งง ยังไงนะ เอ๊ะ

" ต้องเป็นแค่เรื่องผีเท่าเหรอ.. เอาเป็นตำนานแทนก็ได้รึเปล่านะ.. ? "

เอ๊ะ แล้วตำนานเกี่ยวกับอันนั้นมันมีอะไรบ้างล่ะ ไม่รู้เลยแฮะ...

และก็ยังคงงงอยู่แบบนั้นนั่นแหละ

@rkm-yuika.bsky.social

( อัศวินพิทักษ์เพื่อนมาแล้ว ฮือๆๆ ลูบเรียวจิคุง tt🫳🏻🫳🏻 ไม่ฝันร้ายทางนั้นด้วย ! 💤💤 )

พยักหน้าตอบเบาๆ ไว้ใจเพื่อนคนนี้ได้เลยเล่นคุ้มยิ่งกว่าใครแน่

" งั้นไปก่อน ไว้เจอกัน "

โบกมือเบาๆแล้วเดินแยกไป ชั่วโมงผจญภัยรออยู่แหนะ

" ...นายไม่เล่น ? "

ถามไปแบบนั้นแต่ก็เหมือนจะเข้าใจอีกฝ่ายอยู่นิดหน่อย ล่ะมั้ง ?

" งั้น... ที่นี่มีคาเฟ่อยู่เห็นเขาว่ากันนะ ถ้านึกเบื่อก็ลองไปก่อนก็ได้ "

" เดี๋ยวฉันเล่นเผื่อเอง "

คุ้มแน่เชื่อสิ !

พยักหน้าเบาๆ พออีกคนเดินไปกดน้ำเปล่าเอายื่นมาให้ก็รับแต่โดยดี

" ขอบคุณ "

จริงๆไม่ต้องตอบแทนอะไรก็ได้และตัวเธอเองก็ไม่อยากให้อีกคนเสียเงินเยอะด้วย

" แค่นี้ก็โอเคแล้ว "

" กลัวจะทำตุ๊กตาหาย แบบนั้นฉันจะรู้สึกผิดมากเลยล่ะ "

และถ้าให้ถือทั้งวันหลังจากนี้ก็ไม่ไหวหรอกนะอีกอย่างแพงด้วย.. (｡・´_｀・｡)

" งั้นเลี้ยงน้ำเปล่า "

" กินขนมตอนนี้กลัวจะย่อยไม่ทันเล่น "

อีกอย่างไม่อยากให้เสียเงินมากด้วย

ว่าแบบนั้นไปก็ลุกจากที่นั่งพร้อมเดินแล้วก็ไปกัน

" เหรอ ก็นะแต่ละคนชอบไม่เหมือนกันนี่นา "

เข้าใจดีเพราะคนรอบตัวหลายคนก็เป็นแบบนั้นล่ะนะ

" เลี้ยงเหรอ ? "

คิดอีกแล้ว คิดอยู่ครู่นึงก็ถามอีกคนทั้งที่ตัวยังไม่ลุกจากเก้าอี้

" ทากาฮาชิชอบกินน้ำอะไร "

แล้วทำไมมันเป็นคำถามนี้กันนะ

ระหว่างนั่งด้วยคาโอรุก็นั่งซึมซับบรรยากาศรอบๆไปพลาง ไม่ได้รู้สึกไม่โอเคเพราะตัวเองก็อยากนั่งเฉยๆอยู่แล้ว

" หือ ? "

แปลกใจนิดหน่อยที่ถามแต่ก็ไม่เท่าไหร่ ส่วนคำถามเนี่ยไม่ต้องคิดยังตอบได้

" ชอบนะ เค้กก็อร่อย บานอฟฟี่ โมจิ ไดฟุกุ อืม.. ไล่ไม่หมดแฮะ "

" นายล่ะ ? "

ชะงักไปนิดหน่อยคำว่า ขอบคุณ ของคุณเมื่อสักครู่นี้ทำเอาไม่ทันตั้งตัวไปนิด ไม่ชินกับการถูกขอบคุณน่ะนะ

" ไม่เป็นไรเพื่อนฉันกำลังลำบาก ฉันจะไม่ช่วยก็คงใจร้ายมาก "

ยิ้มแห้งให้ก่อนจะทิ้งตัวนั่งเว้นระยะพื้นที่ส่วนตัวให้

" แต่ฉันเต็มใจช่วยนะ "

" เพราะงั้นนั่งพักเถอะดีขึ้นเมื่อไหร่ค่อยไปหาอะไรเล่น "

สังเกตอีกคนได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ไม่โอเคอยู่นี่นา

" นั่งพักตรงนั้นกัน "

" มุมนั้นคนไม่ค่อยผ่าน คงหลบผู้คนได้สักพักฉันเองก็อยากพักด้วย "

สายตามันดันไวไปเห็นมุมนึงที่คนไม่ค่อยผ่านคิดว่าตอนนี้ให้เพื่อนนั่งพักเฉยๆคงดีกว่า

ก็ภาวนาขอให้เพื่อนดีขึ้นไวๆ เพราะงั้นก็เลยอยากให้พักสักหน่อย

เอียงคอสงสัย ก่อนจะเห็นใครก็ไม่รู้ซุบซิบอยู่ไม่ไกลนัก

เข้าใจสถานการณ์ทันทีเลยล่ะ

" ไปกันเถอะ "

ไม่ได้บอกว่าจะไปไหนแต่ก็ถือวิสาสะจับแขนเสื้อแล้วดึงเบาๆเพื่อพาออกมา เพราะไม่ได้คิดว่าจะพาไปไหนสุดท้ายก็เลยมาหยุดอยู่ที่เครื่องขายของอัตโนมัติ

มือกดเครื่องนั่นซื้ออะไรสักอย่างออกมา น้ำน่ะเหมือนจะเป็นน้ำ แล้วก็ยื่นให้คุณล่ะ

" โอเครึเปล่าตอนนี้ ? "

คิดตาม... ทุกปัญหามีทางออก

และทางออกก็คือ !?

" สุ่มกันมั้ย เลขเดิม "

อีกแล้ว

ทุกปัญหามีทางออกแก้ด้วยการสุ่มนี่แหละ คิดไม่ออกสุ่ม นึกไม่ออกสุ่ม

เรารักการเสี่ยงดวง (?)

@rkm-yuika.bsky.social

เดินผ่านมาบังเอิญเจอของที่อีกคนทำตกเข้าพอดี ไม่ได้ฟังเสียงรอบข้างเพราะเปิดเพลงกรอกหูอยู่ เลยไม่รู้สถานการณ์ มีแค่ความสงสัยที่ว่า

ว่าแต่ทำไมยืนนิ่งกันนะ ...

ปล่อยให้ตัวเองสงสัยไปน่าจะดีกว่า พอคิดแบบนั้นก็เดินมาสะกิดไหล่ทัก

" สวัสดี ทากาฮาชิ "

" อันนี้ของนายมั้ย ? "

ทำลายความนิ่งคุณดีกว่า ว่าจบก็ชูของที่เก็บได้ให้ดู