“ อองจัง ! ? อื้อ ! เย็นสวัสดิ์ — ! ✨ ”

ดูเหมือนอเนอจี้จะเต็มเปี่ยมเลย
โบกมือทักทายพร้อมโดดเหยง ๆ ไปมาด้วย

” อองจัง.. ฮึก .. ”

พยักหน้าหงึก ๆ ทั้งน้ำตา

“ เอ๊ะ.. ” ใบหน้าแดงเก้อขึ้นมา

ทั้งที่เป็นแค่รุ่นพี่ที่รู้จักแท้ ๆ
ทำไมถึงได้พูดคำนั้นออกมาได้อย่างง่ายดายกันล่ะ ?

“ ฉ ฉันก็ .. ”

พูดไม่ออก บอกไม่ถูก
วินาทีนี้มีแต่เสียงหัวใจที่เต้นระรัว ความรู้สึกหวั่นไหวนี่มันอะไรกัน 。。

“ — จ– จ จะปฏิเสธน่ะสิ ! ”

“ อรุณสวัสดิ์— อองจัง ! ”

“ อองจังกัมบัตเตะะ ! ”

ยืนเชียร์อยู่ข้างล่าง 、จริง ๆ คอยระวังให้ด้วยเผื่ออีกฝ่ายตก 💦

“ อุมุ — ! ? ” ตัวสะดุ้ง

แต่ก็กลับมาอืดต่อ .. ?

“ ยุ่นพี่..มาตะม้าย .. ”

พูดเสียงอู้อี้

“ ร รุ่นพี่อยากรู้จริง ๆ เหรอ .. ? ”

ทำปากมู่ว 、แต่ก็กวักมือเรียกให้เขามาใกล้กว่านี้

ถ้ามาแล้วอาจจะบอกก็ได้