เธอกัดฟัน ควักกระเป๋าตังออกมาซื้อคุ๊กกี้อีกสองชิ้น อย่างน้อยๆก็เก็บกลับไปฝากคนที่บ้านได้

“เอาล่ะ รอบนี้ต้องได้อะไรซักอย่างแน่นอนค่ะ!”
.
/จับ/

“…”
“คุโซซซซซซ่ววววววว!!!” |||orz

“ทำไมดวงฉันมันอาภัพขนาดเน้” 😭

🎄 #RKM_Christmas

ประกาศแก้ไขเวลา Quick time Event ของวันที่ 22 ธันวาคม จาก 19.50 น. เป็น 19.00 น. นะคะ

ขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ

“จินัทสึ คานาเอะ ค่ะ” ยิ้ม

“เรียกเรา คานาเอะ ได้เลย จำไว้ให้ขึ้นใจด้วยล่ะ พ่อหนุ่มแมวเหมียว“
หล่องเองก็จำชื่อเขาไม่ได้เหมือนกันนี่!?

“ไปสิๆไปทานด้วยกัน”

“อืมมม ยากิโซบะปัง“

เอื้อมมือไปลูบๆแมวต่อ
”หรือ…แซนวิชแบบเราดีล่ะ“

“อ้ะ แต่ถ้าหนาวๆ ไปทานราเมงมั้ยล่ะคะ?”

เมื่อแอดกันเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงเวลาไปจริงๆ

“ถึงนายจะคุยไม่เก่ง แต่จริงๆแล้วที่พูดมาก็มีแต่สิ่งที่น่าสนใจทั้งนั้น”

“ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะคะ นิชิโนยะซัง”
“ไว้เจอกันค่ะ” (จะเนะ!)✨

เธอโค้งให้เขา ก่อนจะโบกมือลาแล้วเดินจากไป

(ขอบคุณสำหรับรูทนะคะ 🙌 คุยไม่เก่งไม่ใช่ปัญหา เดี๋ยวเค้าชวนคุยเอง!)

“อ้ะ แลกช่องทางติดต่อไว้มั้ยคะ”

“หากอยากวาดเมื่อไหร่ ก็ติดต่อเรามาได้เลย” ว่าพลางเปิดsnsแล้วยื่นมือถือให้อีกฝ่ายดู

“กัมบาเระ” ครั้นความตื่นเต้นลดลง หล่อนก็พูดให้กำลังใจอีกซักครั้งก่อนจะลุกขึ้นยืน

นั่งพักมาเพียงพอทมันคงถึงเวลาที่จะต้องกลับแล้ว

“งั้นเราไม่รบกวนนายไปมากกว่านี้แล้ว”

”ขอบคุณที่บอก first impression อย่างตรงไปตรงมาค่ะ…“
เธอยื่นมือออกมา หวังจะเชคแฮนด์กับอีกฝ่าย

”หวังว่าซักวันคงจะได้เป็นนางแบบให้นิชิโนยะซังบ้างนะคะ“

”แหะๆ ว่าไปนั่น“

“อะ อ๋อ อื๋อ?-” เล่นเพลินไปหน่อย

”ออกมาหาอะไรทานแหละ ว่าซื้ออะไรง่ายๆอย่างพวกแซนวิชหรือขนมปังแล้วรีบกลับไปน่ะ“

“นายล่ะ ออกมาเล่นกับน้องแมวหรอคะ?“

“ลองมั้ยล่ะ?” ˉ͈̀꒳ˉ͈́ )✧ hehe

ถึงจะถาม แต่อีกมือก็เอื้อมขึ้นไปเกาคางเขาแล้ว

“ยชชิ่ ยช…ชอบรึเปล่าคะ”
หยอกเย้าไปเรื่อย

“ไม่เหมือนหรอก” ' -')👉
เอื้อมมือไปลองจิ้มแก้มคุณ

ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
“เหมือนหมาน้อยตัวยักษ์มากกว่าค่ะ”
แล้วก็เลื่อนมือมาเกาคางเจ้าแมวแทน

”หรือ…ต้องลองเกาคางคุณดู ถึงจะรู้ว่าเหมือหมาหรือแมวมากกว่ากัน?” หัวเราะคิกคักออกมาเบาๆ พูดหยอกอีกฝ่าย

(อ๊ากกก กก—- 😭😭😭/จดชื่อคุน/ 🫵 น่ารักมาก เกิน อ้ย แง้)

“แมวตัวไหนล่ะคะ”
“ตัวที่อุ้มอยู่ หรือตัวที่กำลังถูกอุ้ม” ( ˶ˆ꒳ˆ˵ )

“นิชิโนยะซังไม่ได้พูดอะไรที่เข้าใจยากหรอกค่ะ แถมยังเป็นคนที่อธิบายได้เห็นภาพสุดๆ”

เธอชวนคุยต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เพราะงั้น ไม่ต้องกังวลเรื่องที่ว่าพูดในเรื่องที่เข้าใจยากหรอก”
“มั่นใจในตัวเองเข้าไว้สิ“

หล่อนถึงกับอึ้งจนเงียบไปซักพัก ก่อนที่แก้มทั้งสองจะขึ้นสีชมพูอ่อนๆ

“ส…”

“สุดยอด!” ✨✨✨

“ถึงจะไม่รู้จักผลงานศิลปะพวกนั้น แต่นายก็อธิบายออกมาได้เห็นภาพสุดๆ เอาซะอยากเห็นภาพตัวอย่างของงานพวกนั้นเลย”
.
“อึก-”
อยู่ดีๆเด็กสาวคนนี้ก็ฮึบกระตุกหายใจเฮือกคงเพราะตื่นเต้นจนเกินไป… หากสังเกตุละเอียดกว่านี้ คงเห็นว่าการหายใจดูถี่ขึ้นและสั้นลงนิดหน่อย

(+)

(บอทแอบมองแมว-)

“หรอ!? แบบนี้ก็ยิ่งทำให้อยากรู้ว่านิชิโนยะซังจะมองเราเป็นคนแบบไหน“

ในดวงตาสีดำคู่นี้ขึ้นประกายวิบวับ

“…อยากรู้…”
“…อยากรู้ค่ะ!”

น้ำเสียงประโยคข้างท้ายฟังดูหนักแน่นและจริงจัง

“เป็นเราที่ตัวเราเองไม่รู้จัก…”

“แต่เป็นเราที่นายรู้จักยังไงล่ะ”

“มันน่าสนใจดีไม่ใช่หรอคะ การที่ได้เห็นตัวเองในมุมมองของคนอื่น” ใบหน้าประดับยิ้มเอียงตัวลง ดวงตาดำขลับเงยช้อนจ้องไปยังคนข้างๆ

“ใช่มั้ย”

“เรียกว่าอะไรนะ…? การเก็บภาพความประทับใจแรกหรอกหรอ?” u_u).oO(นึก