***แอคocคร้าบ มีแฟนอาตประปรายแบบจริงๆๆ***
อยากลองเขียนอะไรสักอย่าง กับวาดฉาก เท้า มือก็ด้วย
เธอจ้องมาที่ฉันด้วยหน้านิ่งๆเหมือนเคยแต่แววตานั้น ฉันรู้ว่ามันมีความหมายแบบไหน ฉันรู้เพราะเราเป็นเพื่อนกัน แววตาที่ฉันกับเธอมองกันไม่รู้กี่พันครั้ง ไม่นึกเลยว่าเธอจะมาบอกกันเอาป่านนี้
ฉันถอนหายใจ มองเธอด้วยแววตาอ่อนลง
"ยัยบ้า"ฉันพูดไป
"จะไปทันได้ไงล่ะ เธอตายไปแล้วนิ"
ภาพตรงหน้าฉันบิดเบี้ยว กลายเป็นสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ ฉันนับ
1
2
3
บ่านวันจันทร์กับวิชาน่าเบื่อเหมือนเคย ปากครูหน้าเดิมพูดไปไม่มีพัก สมองเขาก็คิดเรื่องอื่นไม่หยุดเช่นกัน เรื่องที่สอนเข้าหูซ้านทะลุหูขวา ตากรอกกลิ้งไปทั่วทุกมุมห้องจนเห็นผู้ร่วมชะตากรรมหลายรายสภาพไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ มีตั้งแต่ระดับเดียวกับเขาจนถึงพวกไม่เอาอะไรถึงขีดสุด อย่างคนข้างๆเขา ตาหลับพริ้มไม่เอาอะไรแล้วบนโลกใบนี้แต่เขาก็คิดว่าเป็นการตัดสินท่ดีกว่าต้องมานั่งฟัง+
บ่านวันจันทร์กับวิชาน่าเบื่อเหมือนเคย ปากครูหน้าเดิมพูดไปไม่มีพัก สมองเขาก็คิดเรื่องอื่นไม่หยุดเช่นกัน เรื่องที่สอนเข้าหูซ้านทะลุหูขวา ตากรอกกลิ้งไปทั่วทุกมุมห้องจนเห็นผู้ร่วมชะตากรรมหลายรายสภาพไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ มีตั้งแต่ระดับเดียวกับเขาจนถึงพวกไม่เอาอะไรถึงขีดสุด อย่างคนข้างๆเขา ตาหลับพริ้มไม่เอาอะไรแล้วบนโลกใบนี้แต่เขาก็คิดว่าเป็นการตัดสินท่ดีกว่าต้องมานั่งฟัง+
จดแต๋มเวห์
พี่เวกำลังฟึดฟัดกบการกระทำไอแต๋ม ไม่ไหวแล้ว ขอบายกับนายล่ะไอ้บ้า ก่อนมี่พี่จะออกจากบ้าน ไอ้แต๋มก็เดินมานิ่งๆแล้วค่อยๆกระซิบกะพี่ว่า
"ผมรู้ สุดท้ายไม่ว่าจะยังไง"
"พี่ก็ตะกลับมาหาผมอยู่"
.
.
.
.
.
.
.
"เพราะนายลืมเมรัคห์ไว้ตรงตั่งไง"
จดแต๋มเวห์
พี่เวกำลังฟึดฟัดกบการกระทำไอแต๋ม ไม่ไหวแล้ว ขอบายกับนายล่ะไอ้บ้า ก่อนมี่พี่จะออกจากบ้าน ไอ้แต๋มก็เดินมานิ่งๆแล้วค่อยๆกระซิบกะพี่ว่า
"ผมรู้ สุดท้ายไม่ว่าจะยังไง"
"พี่ก็ตะกลับมาหาผมอยู่"
.
.
.
.
.
.
.
"เพราะนายลืมเมรัคห์ไว้ตรงตั่งไง"
please dm me to claim, more info below!
please dm me to claim, more info below!
#อโยธยาเอยาวดี
#อโยธยาเอยาวดี
ได้กลิ่น คาวสนิมเลือดคลุ้งไปทั่ว
รู้สึก ถึงน้ำกรดที่ไหลย้อนขึ้นมา
เขาผลักอีกฝ่ายออก อาเจียนหนัก เอาอาหารที่พึ่งตกลงท้องออกมาไม่เหลือซาก
อีกฝ่ายเพียงมองเขา แล้วหยาดยิ้มสยองให้ วิสาทีนั้นเขารู้ตัว อีกฝ่ายไม่เหลือความเป็นมนุษย์อีกแล้ว
ได้กลิ่น คาวสนิมเลือดคลุ้งไปทั่ว
รู้สึก ถึงน้ำกรดที่ไหลย้อนขึ้นมา
เขาผลักอีกฝ่ายออก อาเจียนหนัก เอาอาหารที่พึ่งตกลงท้องออกมาไม่เหลือซาก
อีกฝ่ายเพียงมองเขา แล้วหยาดยิ้มสยองให้ วิสาทีนั้นเขารู้ตัว อีกฝ่ายไม่เหลือความเป็นมนุษย์อีกแล้ว