" มีอะไรหรอ เจ้าหนูออง "

ปลายตามมอง

docs.google.com/document/d/1...

" งึม น่าสนใจจัง แต่เรือรบคืออะไรหรอลุงอมารัค!? "

เอียงคอสงสัย

" สวัสดีครับลุงอมารัค จัสตินชื่อจัสตินนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก✨✨ "

" งึม แพทย์สนาม แพทย์สนามคืออะไรหรอครับ!? "

เอียงคองง

" งึม ไม่เป็นไรๆๆๆ ไม่ต้องขอบใจจัสตินหรอก "

โบกมือไปมารัวๆแบบไม่ต้องขอบใจหรอก

" ดื่มยาแปลกๆหรอ อึก "

ยกมือขึ้นกุมขมับ ทำไมมันจี๊ดๆที่หัวจังเหมือนลืมอะไรบางอย่างไปเลย ไม่คิดแล้วๆปวดหัวเปล่าๆ สายหน้าเบาๆเอามือลง เงยหน้ามองผู้หญิงตรงหน้าที่สูงกว่าตนนิดนึง

" พี่ชายหรอ!? งึม พี่สาวจัสตินแค่9ขวบเอง "

" ไม่รู้ครับ จัสตินไม่รู้ "

เด็กน้อยส่ายหัวเบาๆ เกาะไหล่พี่ชายกันตก

" จะซื้อให้จัสตินจริงๆหรอ✨✨✨ "

มองพี่ชายที่เดินเข้ามา ทำไมหน้าคุ้นจัง แต่ชั่งมันเถอะคิดไปจัสตินก็ปวดหัวเปล่าๆ

" งึม งั้นจัสตินก็เข้าไปไม่ได้จริงด้วย จัสตินยังไม่ถึง18เลย "

" ก็จัสตินไม่ชอบให้คนที่จัสตินรักบาดเจ็บง่ะ "

" งึม แต่ก่อนหนานี้พี่ชายพูดว่าอะไรนะครับจัสตินได้ยินไม่ชัดเลย "

เด็กเอียงคอมองด้วยความสงสัย

" งึม จัสตินอยากรู้จักเขาเลย "

เมื่อเห็นพี่ชายตอบแบบมั่นใจ ตนก็เริ่มที่อยากจะรู้จักซะแล้วสิ

" งึม จัสตินไม่มีครับ ปะป๊ากับมะม๊าไม่เคยบอกจัสตินเลย "

เด็กน้อยสายหน้าเบาๆ เงยหน้ามองพี่ชาย

ทำไมคนที่นี่สูงกันจัง

ด้วยสัญชาตญาณเด็กหนุ่มก็หมุนตัวเด็กทารกไปอ้วกทางอื่นแต่แล้วอยู่ๆเด็กทารกตรงหน้าก็ตัวโตสูงกว่าตนอีก

" เอ๊ะ "

ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวของน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นของคนตรงหน้า มือของตนก็อ่อนแรงลงจนเกือบเผลอปล่อยคนตรงหน้าล่วงลงพื้น แต่ตนก็ตั้งหลักวางตัวคนตรงหน้าลงพื้นอย่างปลอดภัยได้

" งึม เกือบไปแล้ว ว่าแต่ทำไมเธอถึงตัวโตขึ้นมาได้ล่ะ "

เด็กหนุ่มตาลุกวาวมองเธอ

นำหัวถูไถกับมือพี่ชายงึม

" งึม ป่าวบ้านจัสตินไม่ได้อยู่ที่นี่ จัสตินหลงทาง จัสตินหาทางกลับบ้านไม่เจอ "

เอือมมือไปหยิบขนมจากในกล่องมาอีกหนึ่งชิ้นมากินแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ

" แต่พี่ชายเป็นคนแรกเลยนะที่จัสตินเเทนตัวเองว่าจัสตินแล้วไม่ถามชื่อ พี่ชายตัวสูงๆใส่ผ้าคลุมสีขาวถามชื่อจัสตินทุกคนเลย "

ทำหน้าบึ้ง

" งึม นั่นสิ "

รับขนมห่อนั้นมา

" ขอบคุณนะอันวาร์ "