(ขออนุญาตวาดนะคะ รายละเอียดผิดตรงไหนบอกได้เลยค่ะ🌸)

พอได้ยินน้ำเสียงสดใสและเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามา เขาจึงหันไปทักทายกลับทันที

"สวัสดีนะครับ นิบิซัง และรุ่นพี่ชื่อคาโต้ จุนอิจิ อยู่ห้อง2-A ฝากตัวด้วยนะครับ"

พูดเสร็จแล้วก็โค้งก้มหัวลงเล็กน้อย

"เดี๋ยวผมติดเข็มกลัดให้ครับ ขออนุญาตหน่อยนะ"

"ถ้าไม่สะดวก ก็ไม่เป็นไรนะ"

เขามองด้วยสายตาอ่อนโยน

(ขอโทษด้วยนะคะ ก่อนหน้ามีธุระ
แทรกพอดีTT)

จะว่าชอบวิทยาศาสตร์ไหม ?
ตอนประถมก็คงตอบว่าชอบแน่นอน

"เมื่อก่อนชอบมากเลยครับ แต่ตอนนี้อาจรู้แค่พื้นฐานซะแล้วนี่สิ"

พูดพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย มองไปยังสีหน้าหญิงสาวที่เปล่งประกายและมีชีวิตชีวา

"ไหน ๆ ก็เจอกันแล้ว ถ้ายูนากะคุงไม่ว่าอะไร
หลังจากซื้อหนังสือเสร็จ ให้ผมเลี้ยงน้ำชาสักแก้วก็ได้นะ"

เขานิ่งไปชั่วครู่แล้วพูดตามว่า

"เผื่อได้เล่าเรื่องวิทยาศาสตร์ให้ผมรู้มากขึ้นได้น่ะ"

(ยินดีค่ะ💕น่ารักจริง ๆ🥺🥺🥺)

(ยินดีครับ ผมพร้อมบริการ(😇))

(มุมมองของรุ่นพี่ครับ)

"นั่นเป็นรอยยิ้มที่งดงามดีนะ ชารอนคุง"

"หวังว่าในอนาคตเธอจะมีรอยยิ้มแบบนี้บ่อย ๆครับ"

เขาเอ่ยชมพร้อมรอยยิ้มสดใสกับโค้งศรีษะคืนให้เล็กน้อย

"เจอกันครั้งหน้า ทำตัวสบาย ๆได้เลยครับ"

(บวกได้ทุกคนค่ะ//โค้ง✨️)

ในที่สุด เขาก็ติดเข็มกลัดลงบนหมวกสำเร็จจนได้

"เอ๊ะ ขอเสียมารยาทหน่อยนะครับ"

เขายื่นมือจัดหมวกบนศรีษะรุ่นน้องให้เข้าที่อีกรอบ

"ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชีวิตใหม่ในโรงเรียนเซ็ตสึเร็นครับ"

เขากล่าวด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

"ขอให้ชีวิตของเธอพบเจอแต่แสงสว่างของความโชคดีนะ"

"และผมชื่อคาโต้ จุนอิจิ ปีนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ อาริสะซัง ถ้าได้มา ผมคงให้พี่ชายนั่นแหละ..."

เขาหยิบเหรียญร้อยเยนจากกระเป๋าสตางค์
มาหยอดตู้กาชาปองที่มีหญิงสาวกำลังทำหน้าหงุดหงิดจากผลลัพธ์มันอยู่

เสียงดังแกร๊กออกจากตู้ เขาหยิบขึ้นมาดู
โดยไม่รีรออะไร

"เอ เหมือนจะเป็นฉลามครับ"