เพราะฉะนั้นท่านอิรุมะสามารถใชัชีวิตที่นี่ต่อได้ครับ"

โอเปร่าก็ยังคงยืนยันคำเดิมของตัวเองขึ้นมา พร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหัวของอิรุมะเบา ๆ ด้วย

"ท่านอิรุมะไม่ต้องคิดมากนะครับ เพราะพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ยังไงก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว ผมเต็มใจจริง ๆ" (255)

น่าเอ็นดูมาก พลังแห่งความนุ่มฟูวว55555📌

📌จะคืนร่างได้มั้ยน้อแบบนี้😂

📌พี่น้องรักกันน่ารักมาก🥺

ซากุเมี๊ยวสู้เค้าา📌

📌

อันนี้ก็แค่ตัวอย่างส่วนนึงนะนางิ

ถ้านายให้ยจจังได้ไม่เท่ากับที่ฉันพูดออกมา นายก็หายออกไปจากชีวิตของยจจังเถอะนางิ

แต่ถ้านายอยากจะได้ยจจังไปจริง ๆ นายก็เอาเงินมรดกที่นายมีมาทำให้มันงอกเงยสิ

ฉันคงทนเห็นยจจังไปลำบากกับนายไม่ได้หรอกนะนางิ ขอให้นายเข้าใจฉันด้วย" (161)

📌

'ใครมันมาเคาะวะ!' จากนั้นไกเซอร์ก็เดินตึงตังไปเปิดประตูอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่

"ดูท่าว่าแกยังอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่เนอะ ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวค่อยมาหาแกใหม่" ว่าแล้วอิซางิก็เตรียมที่จะเดินผละออกไป แต่ไกเซอร์กลับเข้ามาขวางเอาไว้ทัน

"เดี๋ยวก่อนสิโยอิจิ! ฉันปกติแล้วจริง ๆ นะ" (192)

📌

พอได้กินขนมจนหนังท้องตึงแล้ว หนังตาของซากุระก็ค่อย ๆ หย่อนลงมา จนโคโตฮะต้องเอื้อมมือไปดึงตัวซากุระให้มานอนหนุนตักเธอดี ๆ และเมื่ออุเมมิยะกับโคโตฮะเห็นแล้วว่า ซากุระหลับสนิทไปแล้ว

อุเมมิยะจึงเข้าไปประคองตัวน้องชายให้มานอนอยู่บนพื้นแทน ส่วนโคโตฮะก็ไปหยิบผ้าผืนใหญ่ (100)