Gisteren, 23 december, zat ik na lange tijd weer eens in de trein. Eindbestemming: ’s-Hertogenbosch. Samen met mijn kleindochter wilden we bij het Glazen Huis van Serious Request gaan kijken en een bijdrage doneren. In de trein keek ik wat om me heen. Aan de andere kant van het gangpad zaten twee jonge dames. Ze waren met elkaar in gesprek… of toch niet?

Zo rond de zomer zag ik op één van de socials die ik volg een bericht van Sanne voorbij komen. Ze deed een oproep aan fotografen om model te staan bij fotoshoots. Al snel reageerde ze op mijn bericht en probeerden we een afspraak te maken. Dat bleek lastiger dan gedacht, maar uiteindelijk hebben we een datum vastgelegd: 11 december.

In het Project “Black & White in Color, We ‘re all Equal” zijn steeds 2 mensen gefotografeerd, die in uiterlijk of achtergrond van elkaar verschillen – in geloof, huidskleur, afkomst, geaardheid of gewoon in hoe ze zichzelf zijn. De portretten zijn gemaakt tegen een zwart-witte achtergrond, waarbij de geportretteerden letterlijk met elkaar in verbinding staan. De boodschap? Wat je ziet, is niet zwart-wit. Waar je vandaan komt, wie je bent, hoe je eruitziet of van wie je houdt – dat maakt allemaal niet uit. We zijn allemaal gelijk.   Formaat 21x21 cm, voorzien van een softcover, 48 blz.    

Samen Verschillen gaat over mensen, mensen groot en klein, mensen jong en oud, mensen dik en dun, mensen zwart en wit, mensen, mannen en vrouwen mensen die van elkaar houden, mensen zoals jij en ik. Zie ook deelnemers “Samen verschillen” In 2020 is Samen Verschillen verschenen ivm "75 jaar Vrijheid" Formaat 21*21 cm en voorzien van een hardcover

Het is december. De dagen worden korter, de kachel gaat weer aan en kaarsjes zorgen voor een warme, gezellige sfeer in huis. Dit is hét moment om jezelf te verwennen met een prachtige fotoshoot. Denk aan een stijlvol portret voor je ouders of kinderen, of juist een mooi portret van je kinderen. Of durf buiten de lijntjes te kleuren en daag jezelf uit met een bijzondere shoot, zoals lingerie of artistiek/bedekt naakt.

Het is even wat rustiger aan het Pronkenkronkel-front. Vorige week hebben we al een keer overgeslagen en deze week houden we het bij een kort bericht over de donkere dagen voor Kerst. Nog even en dan hebben we de langste nacht en de kortste dag weer gehad. Daarna gaan de dagen langzaam lengen: elke dag een beetje meer licht. Een mooi moment om vooruit te kijken naar de plannen voor volgend jaar.

Deel 1 van Zicht op Spoor. Het spoor zo in beeld gebracht waar de reiziger meestal niet naar kijkt, maar een mooi lijnen spel laat zien.

Foto's Zicht op Spoor - Station Haarlem.

Fine art nude fotografie is een artistieke vorm van fotografie waarin het menselijk lichaam op een esthetische, integere en tijdloze manier wordt verbeeld. Het draait niet om bloot als doel op zich, maar om vorm, licht, lijnenspel, emotie en concept. Net als bodyscape fotografie waarin het menselijk lichaam samensmelt met het landschap. Het woord ‘bodyscape’ is een combinatie van ‘body’ en ‘landscape’.

Fine art portretfotografie is een vorm van fotografie waarin het portretteren van iemand samensmelt met een eigen artistieke visie van de fotograaf die de emotie die ik wil overbrengen. In tegenstelling tot documentaire of journalistieke fotografie, die vooral draait om het zo eerlijk mogelijk vastleggen van de realiteit, gaat fine art fotografie juist over interpretatie. Het is een bewuste keuze om sfeer, gevoel en esthetiek te sturen, zodat het eindresultaat meer wordt dan een portret — het wordt een persoonlijk kunstwerk.

Zo, we hebben de afgelopen dagen de economie weer een enorme boost gegeven door onze portemonnee en zelfs onze spaarrekening zonder enige schaamte leeg te laten plunderen. Winkeliers, middenstanders en natuurlijk de grote multinationals wrijven zich letterlijk in de handen van plezier. De omzetcijfers schieten omhoog, de magazijnen worden leeggehaald en de koopgekte is weer volledig op gang. En alsof dat nog niet genoeg is, moet de dertiende maand bij velen nog binnenkomen.

Ik weet het nog als de dag van gisteren: 25 november 1991. In die tijd werkte ik bij Honeywell in Amsterdam-Zuidoost. Elke dag pakte ik de eerste trein van Schagen naar Amsterdam Centraal. Vanaf daar reisde ik verder met de metro, of – als de trein op tijd was – met de trein naar station Bijlmer. (De Johan Cruijff Arena bestond toen nog niet; die zou pas vijf jaar later worden gebouwd.) Vanaf station Bijlmer ging ik verder met de bus, die vlak voor het gebouw van Honeywell stopte.

Zoals ik in mijn vorige bericht al vertelde, was ook Nikee gezellig mee naar de Moerputten bij Den Bosch. Voor mij was het geen nieuw stukje natuur, maar nog genoeg om te ontdekken, en het voelde meteen weer als een cadeautje: een prachtige omgeving, gecombineerd met fijn gezelschap tijdens zowel de rit heen als terug. Een betere start van zo’n dag kun je je nauwelijks wensen.

Afgelopen donderdag was ik in Amsterdam. Elke keer als ik in de hoofdstad ben, valt het me weer op: tegen vrijwel alle lantaarnpalen in de stad staan fietsen met zware kettingen vastgeklonken. Bedoeld...

Een enkele keer kies ik ervoor om wat verder te reizen voor een fotoshoot. Meestal is dat om samen met het model een handige middenweg te vinden qua reistijd.Zo sprak ik met Lyam uit Limburg af bij de Moerputten, in de buurt van ’s-Hertogenbosch. Omdat ik een paar jaar in die omgeving heb gewoond, kende ik het gebied redelijk goed en wist ik waar je ongestoord kunt fotograferen.

Deze Pronkenkronkel verschijnt bewust een dag later dan gebruikelijk, en dat heeft natuurlijk alles te maken met de voetbalwedstrijd van maandagavond. Soms vraagt zo’n belangrijke avond nu eenmaal om een kleine aanpassing in de planning, zeker wanneer heel Nederland weer even in de ban is van het voetbal. Het blijft bijzonder hoe een wedstrijd ervoor kan zorgen dat we gezamenlijk op het puntje van onze stoel zitten, alsof we allemaal tegelijk in hetzelfde stadion staan te juichen.

Oké, iets later dan gepland, maar zoals het gezegde luidt: beter laat dan nooit. Ik moest eerlijk gezegd even bijkomen van een bijzondere, warme en vooral inspirerende zondagmiddag. Afgelopen weekend organiseerde de gemeente Schagen het interculturele foodfestival “Smaken van Schagen” – een feest van ontmoeting, smaak, kunst en muziek. De gemeente had mij gevraagd om tijdens dit evenement mijn fotoproject…

Voor het project Black & White in Color had Dan eerder al aangegeven dat hij samen met zijn vriend Elton graag wilde meewerken. In oktober maakten we de afspraak voor de fotoshoot. Meestal ontmoeten de deelnemers van het project elkaar pas op de dag van de fotoshoot en zijn ze onbekenden van elkaar. In dit geval ging het echter om twee mensen die al lange tijd samen zijn.

Voor mijn project Black & White in Color stond al lange tijd iemand op mijn wensenlijstje om mee samen te werken. Meer dan een jaar lang waren we bezig om een geschikte datum te vinden voor een fotosessie. Uiteindelijk is het gelukt: half oktober stond Levi van Dam bij mij in de studio. Of het daadwerkelijk een fotoshoot voor Black & White in Color…

Denk je dat de Pronkenkronkel wordt vergeten?Nee hoor, alleen wat later dan de bedoeling was.Maar beter laat dan helemaal niet. Hoewel ik eigenlijk niet zo goed wist waar ik het deze pronkenkronkel over moest hebben is er gekozen voor twee korte berichtjes.De storm van de verkiezingen is voorbij, en nu zitten we in een soort vacuüm. We wachten op de definitieve uitslag van alle stemmen.

Stemmen, stemmen, stemmen — verkiezingsdebat hier, verkiezingsdebat daar.Het is allemaal wel erg veel.Natuurlijk ga ik stemmen, en ja, ik weet op welke partij. Maar van al die debatten word ik inmiddels een beetje gek. Bij elk debat hoor je hetzelfde: “Jij wilt dit, wij willen dat, en dat is slecht voor…” — vul het zelf maar in.Iedere partij zegt in feite ongeveer hetzelfde, alleen de één wil het nét even anders dan de ander.

Eind september nam ik deel aan een georganiseerde fotoshoot: “Cars & Models – Halloween”.Het was een event met meerdere fotografen, getunede auto’s en modellen die volledig in Halloweenstijl waren gestyled. We verzamelden ons op het Hembrugterrein. Na een wat voorzichtige start vond iedereen al snel zijn of haar weg tussen de auto’s, modellen en fotografen. Helaas gooide de regen al snel roet in het eten.

Eind juli ontving ik een e-mail van de beleidsadviseur Inclusie en Participatie van de gemeente Schagen. Die begon alsvolgt: “Door de KCARS ben ik bekend geworden met je werk en sindsdien sta ik te popelen om kennis met je te maken. Ik zou graag onderzoeken of we jouw fotografie kunnen combineren met een gemeentelijke activiteit rondom inclusie en diversiteit. Momenteel organiseer ik een evenement waarvan ik denk dat jouw werk daar perfect bij zou passen: een intercultureel foodfestival.”

Na meerdere succesvolle samenwerkingen op buitenlocaties, zijn we dit keer de fotostudio ingegaan om een serie Fine Art-foto’s te maken. Fine Art onderscheidt zich van toegepaste kunst door de nadruk ...

Mijn plan was om het in deze Pronkenkronkel te hebben over vlees. Vlees — is dat alleen dierlijk, of ook plantaardig? Meestal bedoelen we natuurlijk het eerste: rund, kip, varken. Maar er bestaat ook plantaardig vlees. Denk aan vleestomaten, vruchtvlees of zelfs kokosvlees. Het is maar hoe je het bekijkt. Toch laat ik het bij deze paar woorden, want iedereen mag er zelf mee doen wat hij wil.