Die vergelijking raakt m.i. aan de verblindende (!) obsessie, de wil om iets te vinden, de eigen ervaring, de herkenning. Precies wat de verteller zichzelf aan het einde kwalijk neemt. Ze heeft Anne gemodelleerd naar haar eigen problematiek. Heel het boek leidt naar dat inzicht.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat jij de auteur wél persoonlijk kent...

Snap ik deels. Ik ken de schrijver niet, alleen het personage. Hoe moet ik me dan negatief uitlaten over een verteller? Autofictie, ik noem het nergens puur autobiografisch... en zelfs dan.

Andersom ben ik blijkbaar heel onaardig op papier, maar val ik in de werkelijkheid misschien wel mee. ;)

Ik houd tot slot niet van geboden, maar dat je een schrijver en boek met respect moet behandelen, betekent toch niet dat je niet kritisch of teleurgesteld mag zijn? Volgens mij interpreteer je het gebod dan verkeerd...

Ik heb óók een leerling het boek meegegeven die zich herkende in het verhaal. De ervaring van deze leerling heb ik niet nodig om mijn eigen mening te staven. En zo blijf ik ook weg van autoriteitsargumenten.

Ook serveer ik de roman nergens af. Dat is jouw invulling, net zoals je verteller en schrijfster laat samenvallen. Ik analyseer mijn leeservaring op basis van inhoud en stijl en probeer het werk te plaatsen in een recente en een al wat langere traditie.

Uit je reactie op Neerlandistiek blijk je zelf niet zo nauwkeurig te lezen. Zo schrijf ik nergens dat de verteller een fangirl is op zoek naar andere schrijfsters. Ik gebruik 'fangirl' als metafoor voor de drang en koppel de term daarbij alleen aan haar zoektocht naar Conway, niet naar anderen.

Verklaar je nader: 'het resultaat van heel matig lezen'.

Dat je lyrisch bent over het boek is duidelijk. Grappig genoeg was dat zelfs de reden dat ik mijn naam bij dit boek heb gezet om te bespreken. Maar ik lees geen onderbouwing voor bovenstaande bewering. Is hier nou sprake van een cafétafel?

Polarisering in de Letteren

Ik vind het voor iemand die stelt dat de poëzie verwaarloosd wordt een nogal saai en zoutloos betoog. Je kunt blijkbaar die mening hebben en alsnog de poëzie in je eigen teksten verwaarlozen.